BOB ABERNETHY, anchor: Buddyjskie techniki medytacyjne są szeroko popularne, a jedną z takich metod jest medytacja Shambhala, uproszczona wersja praktyki tybetańskiej. Ostatnio Sakyong Mipham Rinpoche, autor i lider medytacji, powiedział grupie początkujących, żeby się zrelaksowali, zanotowali oddech, odłożyli na bok myśli i po prostu byli – po cichu – tym, kim są. Miejscem spotkania był All Souls Unitarian Church w Waszyngtonie, D.C.
SAKYONG MIPHAM RINPOCHE (Przywódca duchowy, Ruch Buddyjski Szambhala): „Shambhala” to słowo, które naprawdę konotuje to, jak istota ludzka może żyć w świecie i praktykować duchowość i nie wyrzekać się niczego, w pewnym sensie. To pojęcie, że można mieć rodzinę, można mieć pracę, a mimo to można pogłębiać, medytować i rozumieć. I że życie jest podróżą i że nie trzeba stać się wyrzekającym lub monastycznym, aby to zrobić.
W Shambhali trzeba mieć to, co nazywamy „koniem wiatrowym” – rozwijać swoją energię życiową. Ludzie zmagają się w swoim życiu – pracując, po prostu przechodząc przez dzień, próbując tak wielu rzeczy tylko po to, aby móc przetrwać. Potrzebują energii i siły. Niezgoda i kłótnie osłabiają naszą energię.
Medytacja dla mnie jest wzmacnianiem umysłu. W tradycji buddyjskiej mówimy, że aby poczuć radość – słowo to brzmi „dewa”, błogość, szczęście – potrzebujemy snu, potrzebujemy jedzenia, potrzebujemy medytacji i potrzebujemy dobrego samopoczucia. Interesujące w tej konkretnej liście jest to, że wrzucono tam medytację. Tak jak dbasz o ciało, tak jak potrzebujesz snu, w pewnym momencie potrzebujesz medytacji. A to oznacza taki okres w ciągu dnia, kiedy można się wzmocnić, wyciszyć i wtedy jest się gotowym. W przeciwnym razie, życie staje się przytłaczające, a poziom pobudzenia i stresu zaczyna zmniejszać naszą energię.
Medytacja naprawdę nie musi trwać dłużej niż pięć lub dziesięć minut. Lepiej jest zrobić dziesięć minut, niż nie skupić się naprawdę i ciągnąć się przez godzinę. Jeśli ktoś chce medytować dłużej, świetnie. Ale naprawdę pojęciem jest konsekwencja – po prostu jakiś czas w ciągu dnia, kiedy rozmyślasz.
Słowo „medytacja” w tybetańskim to „gom,” i oznacza „znajomość.” Więc z czym się teraz zapoznajemy? Z naszym oddychaniem. Będziemy po prostu oddychać. Więc, każdy może oddychać?
Cokolwiek to są nasze myśli, te małe, te są w porządku. Myśli, które pochłaniają nas na temat przyszłości, wracanie do historii z przeszłości, które odciągają nas całkowicie od tego pokoju, te powinniśmy rozpoznać, że dryfujemy i wrócić do oddychania.
Próbujemy po prostu być w pokoju. Odpocząć komfortowo. I za każdym razem kiedy odpoczywamy, za każdym razem kiedy podążamy za oddechem, czujemy oddech, nasz umysł staje się silniejszy.
A kiedy zaczynamy się wzmacniać, a nasz umysł zaczyna się uspokajać, wtedy jesteśmy w stanie postrzegać rzeczy w głębszy sposób. Zaczynamy patrzeć i mówić: „Co z miłością, co ze współczuciem, co z pojęciami bez ego czy bezinteresowności?”. Te wglądy nie przychodzą zbyt często.
Na bardzo podstawowym poziomie, każda pojedyncza czująca istota jest Buddą. Odkrywasz Buddę, w przeciwieństwie do stawania się Buddą.
Oświecenie jest tym ponownym odkryciem, można powiedzieć. A proces medytacji jest jak mycie okna – w końcu możesz przez nie zajrzeć.
Dodaj komentarz