What Insider

Charles I van Engeland (Geboren op 19 november 1600, in Dunfermline – Londen, 30 januari 1649) was de Koning van Engeland, Koning van Schotland, en Koning van Ierland van 27 maart 1625 tot zijn executie in 1649. Hij is de enige Britse vorst die ooit werd afgezet en onthoofd. Hij was de zoon van James I.

Charles I werd geboren in het paleis in Dunfermline, Schotland. Zijn vader was toen koning van Schotland, maar nog niet van Engeland. De beoogde troonopvolger was zijn oudere broer Henry Frederick Stuart, de Prins van Wales. Hij stierf aan tyfus in 1612, waardoor Charles erfgenaam werd van twee tronen. In 1616 werd hij de Prins van Wales of de beoogde troonopvolger van Engeland.

Hij werd sterk beïnvloed door zijn vaders favoriet George Villiers, de eerste graaf van Buckingham. Hij nam hem in 1623 mee naar Spanje, op zoek naar een geschikte bruid. Dit had geen succes omdat de Spanjaarden eisten dat Charles zich tot het rooms-katholicisme zou bekeren.

De laatste jaren van Charles I werden gekenmerkt door de oorlogen van de 3 Koninkrijken en door de Eerste Engelse Revolutie, waarin hij het opnam tegen de parlementaire strijdkrachten. Zijn troepen werden verslagen in de Eerste Burgeroorlog (1642-1645). Het Parlement verwachtte dat hij zijn eisen voor een constitutionele monarchie zou inwilligen, maar hij weigerde te onderhandelen en sloot een bondgenootschap met Schotland, alvorens te vluchten op het Isle of Wight.

Dit veroorzaakte een tweede burgeroorlog (1648-1649), en Charles I werd opnieuw verslagen, vervolgens gearresteerd, berecht en terechtgesteld wegens hoogverraad. De monarchie werd toen afgeschaft en een “Republiek”, het Gemenebest van Engeland, werd opgericht, met Oliver Cromwell aan het hoofd.

Snelle feiten: Karel I

• Geboren: 19 november 1600, Dunfermline Palace, Dunfermline, Schotland
• Ook bekend als: Karel I van Engeland
• Bekend als: Koning van Engeland, Koning van Schotland, en Koning van Ierland
• Regering: 27 maart 1625 – 30 januari 1649
• Ouders: Vader – Jacobus VI van Schotland en I van Engeland, Moeder – Anne van Denemarken
• Huis: Stuart
• Religie: Anglicaans
• Echtgenote: Henrietta Maria van Frankrijk (m. 1625)
• Overleden: 30 januari 1649 (48 jaar oud), Whitehall, Londen, Engeland
• Begrafenis: 9 februari 1649, St George’s Chapel, Windsor Castle, Engeland

Het vroege leven van Charles I

Charles I werd geboren in Dunfermline Palace, op 19 november van het jaar 1600, als tweede zoon van de negen mannelijke nakomelingen van Jacobus VI van Schotland en I van Engeland en Anne van Denemarken. Hij was een onderontwikkeld kind dat op 3-jarige leeftijd nog niet kon lopen of spreken.

Toen Koningin Elizabeth I in 1603 stierf en Jacobus VI als Jacobus I tot Koning van Engeland werd uitgeroepen, werd Charles in Schotland achtergelaten onder de hoede van verpleegsters en bedienden omdat men vreesde dat de reis zijn broze gezondheid zou schaden. Uiteindelijk maakte hij de reis naar Engeland in juli 1604.en werd vervolgens onder de hoede gesteld van Lady Carey, die hem leerde lopen en spreken.

Toen hij volwassen was, was hij 1 meter en 62 cm. Karel I stond niet zo goed aangeschreven als zijn oudere broer, Enrique Federico, Prins van Wales. Carlos zelf adoreerde zijn broer en probeerde hem te evenaren.

In 1605 werd Charles, zoals toen gebruikelijk was bij de tweede zoon van de Engelse vorst, benoemd tot hertog van York in Engeland. Twee jaar eerder, in 1603, was hij benoemd tot hertog van Albany in Schotland. Toen Henry in 1612 aan typhus stierf, werd Charles troonopvolger en werd hij hertog van Cornwall genoemd.

Hij werd echter pas in november 1616 prins van Wales en graaf van Chester genoemd, de gebruikelijke titels van de erfgenaam van de Engelse troon. Haar zuster Isabel trouwde in 1613 met Federico V, keurvorst Palatijn, zodat Charles vrijwel enig kind bleef.

Huwelijk en kinderen

Koning Jacobus, I overleed op 27 maart 1625, waarna Karel op de troon kwam als Charles I; op 1 mei trouwde hij bij volmacht met Henriette Maria van Frankrijk, die zich nog in Parijs bevond. Zijn eerste Parlement, door hem in mei ingehuldigd, verzette zich tegen zijn huwelijk met de Franse prinses, een katholiek, omdat zij vreesden dat Karel de beperkingen voor katholieken zou opheffen en de officiële vestiging van het protestantisme zou ondermijnen.

Hoewel hij met het Parlement overeenkwam dat hij de beperkingen voor katholieken niet zou versoepelen, had hij in een geheim verdrag met zijn zwager, koning Lodewijk XIII van Frankrijk, beloofd precies dat te zullen doen. De plechtige ceremonie, waarbij beiden aanwezig waren, werd gehouden in de St. Augustinuskerk in Canterbury op 13 juni 1625.

Op 2 februari 1626 werd Karel gekroond in Westminster Abbey, maar zonder zijn vrouw aan zijn zijde, om controverse te voorkomen.

Uit dit huwelijk werden negen kinderen geboren:

1. Charles James, hertog van Cornwall (13 maart 1629 – 13 maart 1629)
2. Charles II, koning van Engeland, Schotland en Ierland (29 mei 1630 – 6 februari 1685)
3. Maria Henrietta, de latere echtgenote van Willem II, Prins van Oranje (4 november 1631 – 24 december 1660)
4. James, als James II koning van Engeland en Ierland, als James VII koning van Schotland (14 oktober 1633 – 6 september 1701)
5. Elizabeth Stuart (29 december, 1635 – 8 september 1650)
6. Anne (17 maart 1637 – 8 december 1640)
7. Catharina (29 januari 1639 – 29 januari 1639)
8. Henry Stuart, hertog van Gloucester (8 juli 1640 – 13 september 1660)
9. Henriette Anne, bij huwelijk hertogin van Orléans (16 juni 1644 – 30 juni 1670)

Het koningschap van Charles I

Charles volgde zijn vader op 27 maart 1625 op als Charles I, koning van Engeland, Schotland en Ierland op de troon. Reeds op 9 april 1625 riep hij een commissie bijeen onder leiding van de hertog van Buckingham om advies uit te brengen over de buitenlandse politiek van het land.

De belangrijkste punten waren de relatie met Spanje, een alliantie met Frankrijk en manieren om de Palts te herstellen, eventueel met Nederlandse hulp. In ieder geval kwam het bondgenootschap met Frankrijk in mei 1625 een grote stap dichterbij.

Karl trouwde op 13 juni 1625 met Henriette Marie de Bourbon, de katholieke dochter van de Franse koning Hendrik IV en Maria de ‘Medici, de kroning van Karel I vond uiteindelijk plaats op 2 februari 1626, in Westminster Abbey.

Englands buitenlandse politiek werd nu veel agressiever, en de oorlog met Spanje brak uit. Karl steunde de Protestantse Unie onder Christian IV van Denemarken tegen de keizer met £ 30.000 en plaatste de Mansfelder troepen onder de Verenigde Provinciën, zodat deze de keurvorstelijke Palts konden bevrijden in de oorlog tegen Spanje.

Eind april 1625 gaf Karl de Admiraliteit opdracht brieven uit te geven waarmee de Spanjaarden konden worden aangevallen. Op 18 september 1625 werd het Verdrag van Southampton gesloten met de Verenigde Provinciën.

Daarin verbonden beide partijen zich tot een gezamenlijke expeditie tegen Spanje. Uiteindelijk stuurde Engeland in oktober 1625 een expeditievloot onder leiding van Lord Edward Cecil van Spanje. De Engelsen deden een inval in de havenstad Cádiz, maar na de aankomst van Spaanse hulpverleners op 14 november trokken zij zich terug, met ernstige verliezen tot gevolg.

In 1627 volgde de hertog van Buckingham een Hugenotenkreet om hulp uit La Rochelle en engageerde de Engelse strijdkrachten in een oorlog tegen de Franse kroon.

De Engelse Revolutie

De Engelse Revolutie was nog niet begonnen, maar beide partijen begonnen zich te bewapenen. Na zinloze onderhandelingen hees Karel op 22 augustus 1642 te Nottingham de koninklijke banier (een anachronistisch middeleeuws gebaar).

Hij installeerde vervolgens zijn hof te Oxford, van waaruit hij het noorden en westen van Engeland onder controle had, terwijl het parlement de controle had over Londen en het zuiden en oosten van het land. Carlos bracht het leger bijeen volgens de archaïsche methode van de Arsenaalcommissie.

De Engelse Burgeroorlog begon op 25 oktober 1642 met de Slag bij Edgehill – die niet werd beëindigd – en duurde onbeslist voort tussen 1643 en 1644, totdat de Slag bij Naseby de militaire balans definitief in het voordeel van het Parlement deed doorslaan.

Een groot aantal nederlagen volgde voor de royalisten, die eindigden met het beleg van Oxford, van waaruit Carlos in april 1646 wist te ontsnappen. Hij gaf zich vervolgens over aan het Schotse Presbyteriaanse leger in Newark en werd overgebracht naar de nabijgelegen stad Southwell, terwijl zijn “gastheren” besloten wat er met hem moest gebeuren.

De Presbyterianen bereikten uiteindelijk een akkoord met het Parlement en droegen Carlos in 1647 aan hem over. Hij werd gevangen gehouden in Holdenby House in Northamptonshire totdat bugelspeler George Joyce hem met geweld meenam naar Newmarket namens het New Model Army. In die tijd was er wederzijds wantrouwen ontstaan tussen het New Model Army en het Parlement, en Carlos wilde dit graag in zijn voordeel uitbuiten.

Charles werd vervolgens overgeplaatst naar Oatlands en vervolgens naar Hampton Court, waar hij op persoonlijke titel betrokken was bij nieuwe onderhandelingen, die echter even weinig succes hadden. Zij overtuigden hem ervan dat het beter voor hem zou zijn om te ontsnappen – misschien naar het buitenland, naar Frankrijk waar zijn vrouw was, of misschien onder de hoede van Robert Hammond, parlementair gouverneur van het Isle of Wight.

Charles koos voor de laatste optie, in de overtuiging dat Hammond een realist was, en vluchtte op 11 november. Hammond verraadde de koning echter en sloot hem op in kasteel Carisbrooke. Vanuit Carisbrooke bleef Charles proberen te onderhandelen met de verschillende partijen om een tragisch einde te voorkomen, en ging uiteindelijk in onderhandeling met de Schotse presbyterianen, waarbij hij instemde met de instelling van het presbyterianisme in zowel Engeland als Schotland voor een proefperiode.

De royalisten kwamen in juli 1648 in opstand, en de Schotten vielen het land binnen, waarmee de zogenaamde Tweede Burgeroorlog begon. De Schotse legers werden echter enkele maanden later verslagen, en de definitieve nederlaag voor Karel kwam in de Slag bij Preston (17-19 augustus 1648).

Executie van Karel I

Zij namen Karel I gevangen en dwongen het Parlement hem van verraad te beschuldigen. Speciaal voor dit doel werd een Hoog Gerechtshof opgericht. Van de 135 leden van dit tribunaal weigerden velen dit of verschenen niet voor de onderhandelingen.

Nog 68 leden namen deel aan het proces dat op 20 januari 1649 in Westminster Hall begon. Op 26 januari werd Karl ter dood veroordeeld, en 59 leden van het Hooggerechtshof ondertekenden het vonnis.

Charles I werd op 30 januari 1649 onthoofd voor het Banqueting House in Londen. Op 7 februari 1649 werd hij in de St. George’s Chapel van Windsor Castle in Berkshire begraven. Hier rust hij naast Hendrik VIII. Enkele weken later riep het Lagerhuis Engeland uit tot republiek.

Het werd geregeerd door Oliver Cromwell onder de titel van Lord Protector tot hij stierf in 1658. Twee jaar later, onder Charles I’s zoon, Charles II, werd het Stuart-koninkrijk hersteld.