BOSTON — Larry Bird, mówiąc, że ma już dość bólu i dość koszykówki, we wtorek ogłosił przejście na emeryturę z powodu kontuzji pleców po 13 latach spędzonych z Boston Celtics.
Najlepszy all-around forward w historii NBA ogłosił swoją emeryturę na konferencji prasowej w Boston Garden ledwie tydzień po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego, aby przejść wraz z trzema mistrzostwami NBA i trzy ligi Most Valuable Player Awards.
Bird, 35, był 11-krotnym All-Star, którego ostatnie dwa sezony były nękane przez problemy z plecami. Po przejściu operacji w czerwcu 1991 roku, musiał usiąść na 37 meczach sezonu regularnego i większość playoffów w zeszłym sezonie.
’To wystarczy. Miałem wystarczająco dużo, by starczyło mi na całe życie,’ powiedział Bird. 'Cokolwiek usłyszysz od teraz lub w przyszłym roku … lub cokolwiek innego, nie będę grał w koszykówkę.
'Pounding i ból sprawiły, że moja decyzja dla mnie. Oddałem moje serce, moje ciało, moją duszę Celtics. … Przez ostatnie 17 lat wystawiałem moje ciało na piekło.’
Średnie z sezonu regularnego w karierze Birda, wynoszące 24,3 punktu, 10 zbiórek i 6,3 asysty w 897 meczach, nie są w stanie opowiedzieć o jego głównym wkładzie.
Jego konkurencyjna natura, wizja na boisku, umiejętność podnoszenia poziomu gry kolegów z drużyny i wyczucie czasu pojawiły się w czasie, gdy NBA była umierającą ligą. Wchodząc do zawodowców w 1979 roku, pochodzący z French Lick, Ind., przyszedł do NBA w tym samym roku, co strażnik Magic Johnson i nic nie ożywiło ligi bardziej niż ich zbieżne pojawienie się jako gwiazdy i wzory do naśladowania.
'Nie ma sposobu, aby określić wpływ, jaki Larry Bird miał na grę w koszykówkę’, powiedział komisarz NBA David Stern. Z jego intensywnością, poświęceniem, konkurencyjnością i wolą zwycięstwa, był najlepszym graczem zespołowym w kwintesencji sportu zespołowego.
'Po prostu, Larry Bird pomógł zdefiniować sposób, w jaki pokolenie fanów koszykówki przyszło zobaczyć i docenić NBA. W przyszłości wielcy gracze będą oceniani na podstawie standardów, które on ustanowił, ale nigdy nie będzie drugiego Larry’ego Birda.
'Wiem, że miliony fanów przyłączają się do mnie w serdecznym 'dziękuję’ za wszystko, co dał grze.’
Emerytura Birda przychodzi mniej niż 10 miesięcy po tym, że Johnson, który może jeszcze odwrócić swoją decyzję o opuszczeniu Los Angeles Lakers po testach HIV positive.
Bird i Johnson współkapitan NBA’s 'Dream Team’ na Olimpiadzie w Barcelonie, gdzie Bird grał osiem gier i średnio 8,4 punktów i 3,8 zbiórek. Jego ostatni mecz był przeciwko Chorwacji 8 sierpnia, kiedy nie zdobył punktów w 12 minut.
W zawodowstwie, Bird zmierzył się z Johnsonem trzy razy w finałach NBA i Lakers wygrali dwa razy.
'Na boisku, Larry był jedynym graczem w lidze, którego się obawiałem i był najmądrzejszym graczem, przeciwko któremu kiedykolwiek grałem,’ powiedział Johnson. 'Zawsze lubiłem rywalizować z nim, ponieważ wydobywał ze mnie to co najlepsze. Nawet kiedy nie szliśmy łeb w łeb, śledziłem jego grę, ponieważ zawsze używałem jego gry jako miary przeciwko mojej.’
Porównania między nimi zaczęły się w college’u, gdzie drużyna Indiana State Birda przegrała z drużyną Michigan State Johnsona w 1979 roku w meczu o tytuł NCAA.
Bird został wybrany na szóstym miejscu jako junior w 1978 roku i kiedy pochodzący z French Lick, Ind., przybył do Bostonu, klub z najbogatszą tradycją zwycięstw w NBA miał właśnie 29-53 lata. Z Birdem wygrywającym tytuł Debiutanta Roku NBA, Boston osiągnął 61-21 w latach 1979-80, a 32-gamowy zwrot ustanowił rekord NBA, który stał aż do momentu, gdy San Antonio Spurs przeszli z 21-61 do 56-26 dzięki dodaniu centra Davida Robinsona w latach 1989-90.
'Trzynaście lat temu wyglądał jak mały stary wiejski chłopek,’ wspominał prezydent Celtics Red Auerbach. 'Kiedy patrzyłeś w jego oczy wiedziałeś, że nie rozmawiasz z żadnym manekinem. Wiedział, czego chce w życiu i wiedział, co trzeba zrobić, aby to osiągnąć.
'Nikt nigdy nie był bardziej zmotywowany do pracy nad sobą. Nikt w ciągu moich 42 lat nie grał zraniony w sposób, w jaki robił to ten facet. Robił to z miłości do gry i do ludzi.’
Bird poprowadził Boston do mistrzostwa NBA w 1981, ’84 i ’86 roku i był Najbardziej Wartościowym Graczem NBA w 1984, ’85 i ’86 roku. Był MVP playoffs w 1984 i ’86.
W 1989 roku Bird zagrał tylko sześć meczów po tym, jak miał ostrogi kostne usunięte chirurgicznie z obu pięt. Bird grał w co najmniej 74 gier co drugi rok do 1990-91, kiedy jego ból dolnej części pleców opracowany i brakowało mu 22 games.
Przeszedł operację na 7 czerwca 1991 roku, aby naprawić dysk i uszkodzenia nerwów, ale powiedział, że jego plecy nigdy nie odzyskał po tym, jak wziął wyciek w praktyce last December.
Bird powiedział, że rozważał emeryturę na trzy miesiące, a decyzja przyszła w ciągu ostatnich kilku dni. Bird, który mieszka w Bostonie, pozostanie częścią organizacji Celtics jako asystent wiceprezesa wykonawczego Davida Gavitta i będzie brał udział w funkcjach społecznych w imieniu drużyny.
'Od ramion po czubek głowy i od nadgarstków po koniuszki palców, nikt nie grał w grę lepiej i grał z sercem pięć razy większym’ – powiedział Gavitt.
W sezonie 1986-87 Bird stał się pierwszym graczem NBA, który w tym samym sezonie trafił 50 procent rzutów z pola i 90 procent z linii rzutów wolnych.
Bird ustanowił klubowy rekord punktów w pojedynczym meczu z 60 punktami 12 marca 1985 roku przeciwko Atlanta Hawks w nowoorleańskiej Lakefront Arena.
W decydującym o tytule NBA meczu 6 Bostonu z Houston Rockets w Finałach, zaliczył triple-double.
'Nigdy nie pamiętam, żebym był tak nakręcony na grę’, powiedział Bird.
Podczas gdy Bird miał mniej atletycznych zdolności niż inne gwiazdy, miał znacznie więcej przewidywania i wyczucia czasu, a 6 stóp-9 napastnik nadrabiał brak szybkości sprytnymi podaniami, rzutami z dystansu i grą w dziesiątkę — oraz niekończącym się treningiem.
'Jeśli nie grasz dla Boston Celtics, nigdy nie grałeś w profesjonalną koszykówkę’, powiedział Bird. 'Rozegrałem ponad 1100 spotkań dla Celtics; brzmi to jak wiele gier, ale prawdopodobnie rozegrałem tyle na swoim podwórku, zanim kiedykolwiek tu trafiłem.’
.
Dodaj komentarz