12 rodzajów depresji i co musisz wiedzieć o każdym z nich

Pod wielkim namiotem depresji istnieje wiele odcieni szarości. Depresja może być łagodna lub ciężka. Może być krótkotrwała lub przewlekła. Szczególne okoliczności, takie jak narodziny dziecka lub zmiana pór roku, mogą wywołać objawy depresji.

Zrozumienie rodzaju depresji, jakiej doświadcza dana osoba, pomaga lekarzom określić sposób leczenia. A osobom, u których zdiagnozowano depresję, pomocne mogą być informacje o ich specyficznym zaburzeniu. „Ludzie wydają się pocieszony wiedząc, co się dzieje dla nich,” mówi Sarah Noble, DO, psychiatra z Einstein Healthcare Network w Filadelfii. „Przynajmniej mają odpowiedź na to, dlaczego doświadczają tego, czego doświadczają.”

Oto, co powinieneś wiedzieć o różnych typach depresji. Jeśli podejrzewasz, że ty lub ktoś z twoich bliskich ma jeden z nich, poddaj się ocenie specjalisty od zdrowia psychicznego. Pomogą Ci oni ustalić diagnozę i najlepszy sposób leczenia.

RELATED: 10 Foods to Help Fight Depression

Duże zaburzenie depresyjne

W danym roku ponad 16 milionów Amerykanów (większość z nich to kobiety) doświadcza tego bardzo powszechnego rodzaju depresji, znanego również jako duża depresja lub depresja kliniczna. Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi opublikowanymi przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, aby zdiagnozować duże zaburzenia depresyjne, u osób musi wystąpić co najmniej pięć objawów utrzymujących się przez dwa tygodnie lub dłużej. Objawy te mogą obejmować uczucie smutku, pustki, bezwartościowości, beznadziejności i winy; utratę energii, apetytu lub zainteresowania przyjemnymi zajęciami; zmiany w nawykach dotyczących snu; oraz myśli o śmierci i samobójstwie. Większość przypadków jest wysoce uleczalna.

Duży zespół depresyjny ma dwa podtypy: „depresję atypową” i „depresję melancholijną”. Ludzie, którzy należą do pierwszej kategorii mają tendencję do spania i jedzenia dużo. Są one emocjonalnie reaktywne i bardzo niespokojny, Dr Noble wyjaśnia. Ci z drugiej kategorii mają problemy ze snem i mają tendencję do ruminacji nad myślami o poczuciu winy, mówi. Młodzi dorośli mają tendencję do występowania depresji atypowej, a typ melancholijny jest częściej spotykany u osób starszych.

Depresja oporna na leczenie

Czasami osoby z dużym zaburzeniem depresyjnym nie reagują łatwo na leczenie. Nawet po wypróbowaniu jednego leku przeciwdepresyjnego, a następnie drugiego, a może nawet trzeciego lub czwartego, ich depresja uparcie się utrzymuje. „Może ma to podłoże genetyczne, może środowiskowe” – mówi dr Noble. „Ich depresja jest po prostu nieustępliwa.”

Pomaganie pacjentom w przezwyciężeniu depresji opornej na leczenie rozpoczyna się od dokładnego zbadania pacjenta w celu postawienia właściwej diagnozy i zidentyfikowania innych psychiatrycznych i medycznych przyczyn objawów. Pacjenci otrzymują porady dotyczące właściwego dawkowania i czasu trwania leczenia. Jeśli dany lek nie działa, lekarze próbują zmienić go na podobny lub należący do innej klasy. Pacjenci mogą odnieść korzyść z dodania drugiego leku przeciwdepresyjnego z innej klasy i być może innego rodzaju leku, takiego jak lek przeciwpsychotyczny.

RELATED: 10 Surprising Antidepressant Facts

Depresja subsyndromalna

Osoba, która ma objawy depresji, ale nie spełnia wszystkich kryteriów rozpoznania dużej depresji, może zostać uznana za „subsyndromalną”. Może ma trzy lub cztery objawy, a nie pięć, a może jest przygnębiona od tygodnia, a nie od dwóch, jak wyjaśnia dr Noble.

„Zamiast patrzeć na objawy, zwykle patrzę na funkcjonalność” – mówi. Czy pacjent jest w stanie chodzić do pracy i zajmować się codziennymi obowiązkami? Jeśli osoba walczy, może nadal korzystać z leczenia, w tym z leków, mówi.

Trwałe zaburzenie depresyjne

Osoby z trwałym zaburzeniem depresyjnym (PDD) mają niski, mroczny lub smutny nastrój przez większość dni i co najmniej dwa dodatkowe objawy depresji trwające dwa lata lub dłużej. U dzieci i nastolatków, PDD (zwany również dystymia) może być zdiagnozowany, jeśli objawy drażliwości lub depresji utrzymują się przez rok lub dłużej. „Aby zdiagnozować ten rodzaj depresji, u osób muszą wystąpić dwa z następujących objawów: problemy ze snem (za dużo lub za mało); niski poziom energii lub zmęczenie; niska samoocena; słaby apetyt lub przejadanie się; słaba koncentracja lub trudności w podejmowaniu decyzji; poczucie beznadziejności.

Zwykle PDD wymaga leczenia kombinacją leków i psychoterapii.

RELATED: 7 Types of Therapy That Can Treat Depression

Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne

Do 10% kobiet w wieku rozrodczym doświadcza przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego (PMDD). Ta ciężka postać PMS może wywołać depresję, smutek, niepokój lub drażliwość, a także inne ekstremalne objawy w tygodniu poprzedzającym miesiączkę.

„To może być naprawdę niewygodne, upośledzające i zakłócać codzienne życie kobiety”, mówi Dorothy Sit, MD, profesor nadzwyczajny psychiatrii i nauk behawioralnych w Northwestern University’s Feinberg School of Medicine w Chicago.

Naukowcy uważają, że te kobiety mogą mieć nieprawidłową wrażliwość na zmiany hormonalne podczas cyklu miesiączkowego. Biorąc leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, w ciągu dwóch tygodni przed miesiączką lub przez cały miesiąc może być bardzo skuteczny, Dr Sit mówi. Pomocne mogą być również niektóre rodzaje antykoncepcji. Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego badają zastosowanie terapii światłem w celu poprawy jakości snu i nastroju u kobiet z PMDD.

Depresja dwubiegunowa

Duże wahania nastroju i energii, od uniesienia do poczucia beznadziejności, są charakterystyczne dla depresji dwubiegunowej, zwanej również zaburzeniem dwubiegunowym lub chorobą maniakalno-depresyjną. Aby zdiagnozować tę formę depresji, dana osoba musi doświadczyć co najmniej jednego ataku manii. Choroba dwubiegunowa ujawnia się zwykle w młodym wieku. Podczas gdy kobiety i mężczyźni są diagnozowani w równej liczbie, badania wskazują na możliwe różnice między płciami: Mężczyźni wydają się mieć więcej zachowań maniakalnych; kobiety mają tendencję do objawów depresyjnych. Choroba dwubiegunowa zwykle pogarsza się bez leczenia, ale można ją kontrolować za pomocą stabilizatorów nastroju, leków przeciwpsychotycznych i terapii.

Potrzebne są dalsze badania, ale ostatnie badanie przeprowadzone przez dr Sita i współpracowników sugeruje, że terapia światłem może być potencjalnym sposobem leczenia depresji dwubiegunowej. W porównaniu z przyciemnionym światłem placebo, codzienna ekspozycja na jasne światło w południe może zmniejszyć objawy depresji i poprawić funkcjonowanie u osób z zaburzeniem dwubiegunowym, badanie wykazało.

RELATED: 10 Subtelne oznaki zaburzenia dwubiegunowego

Zaburzenia regulacji nastroju

Wrzeszczenie i napady złości mogą być cechami zaburzeń regulacji nastroju (disruptive mood dysregulation disorder, DMDD), rodzaju depresji diagnozowanej u dzieci, które zmagają się z regulacją emocji. Inne objawy to drażliwy lub zły nastrój przez większość dnia prawie codziennie i problemy z dogadaniem się w szkole, w domu, lub z rówieśnikami.

„To są dzieci z silnymi wybuchami emocjonalnymi,” Dr Noble mówi. „Obecnie DMDD leczy się za pomocą leków, psychoterapii i szkolenia dla rodziców, jak skutecznie radzić sobie z drażliwym zachowaniem dziecka.

Depresja poporodowa (lub okołoporodowa)

Narodziny dziecka przynoszą ogromną radość, ale czasami mogą prowadzić do depresji poporodowej (PPD), która dotyka jedną na cztery kobiety i jednego na ośmiu mężczyzn. U kobiet depresja poporodowa jest prawdopodobnie wywołana przez zmiany hormonów, zmęczenie i inne czynniki. U mężczyzn ma ona podłoże środowiskowe, wywołane zmianą ról i stylu życia związaną z rodzicielstwem.

Depresja poporodowa może rozpocząć się w dowolnym momencie w pierwszym roku po urodzeniu dziecka, choć zwykle pojawia się wkrótce po jego przybyciu. Intensywne uczucia smutku, niepokoju i wyczerpania stają się przytłaczające i mogą przeszkadzać w codziennym życiu. Może prowokować myśli o skrzywdzeniu siebie lub dziecka.

W porównaniu z „baby blues”- który jest łagodnym, krótkotrwałym i niezwykle powszechnym stanem powodującym niepokój i objawy depresyjne w bezpośrednim następstwie narodzin dziecka-PPD zwykle wymaga leczenia lekami przeciwdepresyjnymi i/lub terapii rozmownej.

PORÓWNANIE: 11 Celebrities Who Opened Up About Postpartum Depression

Sezonowa choroba afektywna

Seasonal affective disorder (SAD) to nawracający typ depresji (znany również jako depresja sezonowa), który zwykle uderza jesienią lub zimą. Wraz ze zmianą nastroju, osoby cierpiące na SAD mają tendencję do posiadania niskiej energii. Mogą się objadać, zasypiać, łaknąć węglowodanów, przybierać na wadze lub wycofywać się z interakcji społecznych.

Kobiety i młodsi dorośli są bardziej narażeni na ryzyko rozwoju SAD. To może również uruchomić w rodzinach. SAD jest zdiagnozowana po co najmniej dwóch latach nawracających, sezonowych objawów. Chociaż dokładna przyczyna jest niejasna, badania sugerują, że może to być związane z brakiem równowagi mózgu chemicznej serotoniny. Nadmiar hormonu snu melatoniny i niewystarczający poziom witaminy D mogą również odgrywać rolę.

SAD jest zwykle leczony za pomocą codziennej dawki terapii światłem i czasami leków.

POWIĄZANE: 8 Ways to Cope With Seasonal Affective Disorder

Zaburzenia nastroju wywołane substancjami

Używanie lub nadużywanie leków uspokajających może zmienić nastrój. Objawy, takie jak depresja, lęk i utrata zainteresowania przyjemnymi czynnościami, pojawiają się zazwyczaj wkrótce po zażyciu lub nadużyciu substancji lub w trakcie jej odstawiania.

Substancje, które mogą prowadzić do tego typu depresji to alkohol (jeśli pijesz zbyt dużo), opioidowe leki przeciwbólowe i benzodiazepiny (które działają na ośrodkowy układ nerwowy).

Aby zdiagnozować u kogoś zaburzenie nastroju wywołane substancją, lekarze muszą wykluczyć inne potencjalne przyczyny depresji, a depresja musi być na tyle poważna, aby przeszkadzać w codziennych czynnościach.

Depresja psychotyczna

Osoby z depresją psychotyczną mają ciężką depresję, której towarzyszy psychoza, określana jako utrata kontaktu z rzeczywistością. Objawy psychozy zazwyczaj obejmują halucynacje (widzenie lub słyszenie rzeczy, których tak naprawdę nie ma) i urojenia (fałszywe przekonania na temat tego, co się dzieje)

Jedna z pacjentek dr Noble’a, dwa lata po rozpoczęciu leczenia, wyznała, że miała rok, podczas którego nie jadła niczego, co ugotował jej ojciec, ponieważ myślała, że ją truje. Kobieta była poza tym przytomna; po prostu cierpiała na depresję psychotyczną, która nie była w pełni leczona.

Lekarze zwykle przepisują leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne razem w leczeniu depresji psychotycznej.

Aby otrzymywać nasze najlepsze artykuły na swoją skrzynkę pocztową, zapisz się do biuletynu Healthy Living

Depresja spowodowana chorobą

Radzenie sobie z poważną chorobą przewlekłą, taką jak choroba serca, rak, stwardnienie rozsiane oraz HIV/AIDS, może być samo w sobie przygnębiające.

Podsumowując, istnieją dowody na to, że stan zapalny związany z chorobą może również odgrywać rolę w powstawaniu depresji. Zapalenie powoduje uwalnianie przez układ odpornościowy pewnych substancji chemicznych, które przenikają do mózgu, prowadząc do zmian w mózgu, które mogą wywoływać lub pogarszać depresję u niektórych osób – wyjaśnia dr Noble. Leki przeciwdepresyjne mogą pomóc przedłużyć ich życie i poprawić zdolność do funkcjonowania, jak mówi, a terapia może pomóc wielu pacjentom radzić sobie z chorobami psychicznymi i fizycznymi.

Darmowe członkostwo

Zdobądź wskazówki dotyczące odżywiania, porady dotyczące odnowy biologicznej i zdrowe inspiracje prosto do swojej skrzynki odbiorczej od Health

.