Er is reden om aan te nemen dat meervoudige persoonlijkheidsstoornis (MPD) even vaak voorkomt in Europa als in Noord-Amerika en dat de kernsymptomen dezelfde zijn. Dissociatie is een verdediging die gemobiliseerd wordt tegen de pijn en hulpeloosheid veroorzaakt door traumatische ervaringen. Trauma’s die door patiënten met een dissociatieve stoornis worden ervaren, zijn ernstiger en zijn op jongere leeftijd begonnen dan bij patiënten met andere psychiatrische stoornissen. Dissociatieve symptomen zijn vaak heimelijk en moeten systematisch worden opgespoord; anders kunnen zij onopgemerkt blijven. Er zijn verschillende instrumenten ontwikkeld om clinici te helpen dissociatieve stoornissen te diagnosticeren. De meest verspreide zijn de Dissociative Experiences Scale (DES) en het Structured Clinical Interview for DSM-III-R Dissociative Disorders (SCID-D). Dit artikel beschrijft een geval van meervoudige persoonlijkheidsstoornis. De patiënte had multiple sclerose en een veelheid aan symptomen van somatisatie, posttraumatische stress, en dissociatie. Zij werd behandeld met hypnose en ego-state therapie. De therapie heeft zich gericht op het losmaken van de dissociatieve barrières, het integreren van gedissocieerde delen van de persoonlijkheid, en het blootleggen van onderdrukte herinneringen aan incest. Hoewel de therapie nog aan de gang is, heeft de patiënte reeds positieve veranderingen in haar huwelijks- en sociale relaties tot stand gebracht. Voorzichtigheid is echter geboden bij het diagnosticeren van meervoudige persoonlijkheden met therapeutische technieken die gebaseerd zijn op het opnemen van veranderde staten van bewustzijn. De aan de oppervlakte tredende ego-toestanden zijn niet noodzakelijk dissociatieve toestanden. Een theoretische kennis van dissociatie en het gebruik van diagnostische instrumenten zal de clinicus helpen bij het opsporen van patiënten met dissociatieve stoornissen.