Riot Fest was mijn favoriete muziekfestival in Chicago dit jaar, en de ervaring werd nog aangenamer gemaakt door het te helpen verslaan voor Chicagoist. Het festival blijft uitbreiden in omvang en populariteit elk jaar, maar in het hart van het zijn fans die eigenlijk genieten van de muziek meer dan het spektakel.
Van de reünie van The Replacements tot het opnemen van badass dames zoals Joan Jett en Blondie, wie weet hoe Riot Fest van plan is om de line-up van dit jaar in de toekomst te overtreffen. Tot die tijd hoop ik dat u geniet van een aantal van mijn samenvattingen en foto’s.
Vrijdag 13 september
“Sorry ik heb geen muziek bij me vandaag,” zei Saul Williams ongeveer halverwege zijn set op de Riot Stage. Het publiek leek het niet erg te vinden en nam zijn expressieve slam poetry-performance aandachtig in zich op. Williams behandelde thema’s als ras, politiek (“De grootste Amerikanen zijn nog niet geboren.”), seks (“Jullie wapens zijn fallisch, allemaal.”), en creativiteit (“Het hart is de steen der wijzen. Muziek is onze alchemie.”) met zijn kenmerkende mix van felheid en welsprekendheid. Het was een ander begin van het festivalweekend dan de vroege bezoekers verwachtten, maar Sauls uitdagende verzen zetten de toon voor een weekend rond het woord “oproer” op een manier die weinig andere acts zullen doen. “God geef me vleugels. Ik ben te gek om niet te vliegen.” Niemand was het er niet mee eens.
“Ik denk dat dit volgende nummer over feesten gaat,” waagde Andrew W.K. tijdens zijn set in de late namiddag op de Rise Stage. De mensen gingen er helemaal voor om samen met AWK en zijn crew nat te worden op “It’s Time to Party,” “Party Hard,” en “She is Beautiful.” Er vormden zich cirkelkuilen op AWK’s verzoek, “Let’s make a whirlpool”, terwijl andere feestvierders naar achteren crowd surften (zucht). De band, waartoe ook mevrouw AWK, Cherie Lily, behoorde, hield het snel en leuk met een zwaar geluid en een lichtvoetige show voor hun eerste van twee shows gisteren. “We speelden vorig jaar op Riot Fest en ik kan niet geloven dat we terug zijn uitgenodigd,” zei AWK. Het lijkt erop dat er een Riot Fest-feesttraditie in de maak is.
“Ik denk dat het volgende nummer over feesten gaat.” – Andrew W.K.
Joan Jett rockt dus nog steeds. Ik zag het begin van haar set met The Blackhearts, waar ze bewees dat ze nog lang niet is afgezwakt. Fanatieke fans zongen mee met klassiekers van Jett, zoals “Bad Reputation” en “Do You Wanna Touch Me”, maar ook met Runaways-klassiekers als “Cherry Bomb”. Het publiek werd getrakteerd op nieuw materiaal van Jett’s aankomende album.
Ik rende naar de Roots Stage om het einde van Sublime met Rome mee te maken. Het was verrassend de meest egalitaire set van de dag het aantrekken van punkers, bros, hipsters, hippies, en iedereen onder de vlag van pot en reggae enthousiasme. Zoals iemand in het publiek zei: “The bass was bumpin, the weed was burning, and Rome killed it.” Sublime sloot af met klassiekers “What I Got” (waar Rome “Rest in Peace Bradley” uitschreeuwde) en “Santeria,” voor een feel good set terwijl de avond inviel.
Zaterdag, 14 september
Ik heb al jaren niet meer naar Pennywise geluisterd, maar de rest van het publiek was uitzinnig als altijd. De band leverde een van de meest agressieve en energieke sets van het weekend af.
Blink 182 bracht de zaterdag tot een goed einde met hun headliner op de Riot Stage. Het trio bewees dat ze nog steeds weten hoe ze moeten feesten en trakteerde de fans op een show boordevol favorieten. Blink richtte zich op de meer recente kant van hun materiaal, waaronder “Wishing Well” en “After Midnight” van Neighborhoods uit 2011, maar ook “Down”, “Rock Show” en “I Miss You”. Fans sprongen op en neer op Enema of the State klassiekers als “All the Small Things” en “Dumpweed” met een paar herinneringen van Mark om “twee stappen terug te doen” als het een gekkenhuis werd vooraan.
Er was minder gekkigheid op het podium dan Blink-fans gewend zijn, terwijl de band hit na hit inpakte voor een snel bewegende show. Travis Barker miste geen slag achter de drums, en het was goed om hem te zien hameren na zware verwondingen opgelopen bij een vliegtuigongeluk een paar jaar terug.
Na een pauze voor hun “fake encore,” kwam Blink 182 terug op het podium om het af te maken met “Carousel” en “Dammit.” We hadden graag meer diepe stukken van hun eerste paar albums gehoord, maar het optreden was fest perfectie en bewees dat Blink na al die tijd nog steeds geen kleinigheid is.
Zondag 15 september
Het regent elke keer als Bethany in de stad is.
Blame it on the rain or on three straight days of pit frenzy, maar tegen zondagavond was het rumoerige oproerfestijnpubliek getemperd. Maar met een publiekstrekker als de bekroning van het Riot Fest-weekend, back-to-back sets van The Pixies en The Replacements, hadden de ondergelopen fans wel wat ergers getrotseerd om samen te komen op de Roots Stage. Sommige mensen vertrokken zelfs tijdens de zondvloed en keerden alleen terug voor de laatste shows, tegen het geen re-entry beleid in.
The Pixies keerden terug naar het Chicago podium en openden met een cover van “Big New Prinz.” De vraag die bij iedereen leefde werd verlicht door Kim Shattuck die de bas overnam nadat Kim Deal eerder deze zomer afscheid nam van de band. Er is geen vervanging voor Deal, maar Shattuck’s integratie was naadloos en bracht een frisse energie op het podium met geanimeerd baswerk en levendige vocale bijdragen. De set was
De set werd voorafgegaan door goed ontvangen nieuw materiaal van de onlangs uitgebrachte EP van de band, waaronder “Indie Cindy,” “What Goes Boom,” en “Bagboy.” Black Francis leidde het kwartet joelend door hun klassieke catalogus waaronder “Debaser,” “Monkey Gone to Heaven,” en “Here Comes Your Man,” waarbij het nostalgische publiek geen enkele tekst miste. De jammerende lead van Joey Santiago en drummer David Lovering vervolledigden het dynamische optreden. Tegen de tijd dat ze afsloten met “Where Is My Mind?” was iedereen weer opgeleefd en gingen de gemoederen hoog op weg naar de set van The Replacements. Hoe opwindend het ook was om terug te blikken met The Pixies, ze bevestigden dat er genoeg is om naar uit te kijken nu de band aan een nieuwe fase begint.
Geef een antwoord