Als u een zin leest (zoals deze) over het trappen van een bal, zullen in uw hersenen neuronen worden geactiveerd die te maken hebben met de motoriek van uw been en voet. Op dezelfde manier, als u praat over het koken van knoflook, zullen neuronen die verband houden met het ruiken vuren. Aangezien het bijna onmogelijk is om iets te doen of te denken zonder taal te gebruiken – of dit nu een interne doorspreek van je innerlijke stem inhoudt of het volgen van een reeks schriftelijke instructies – doordringt taal onze hersenen en ons leven als geen andere vaardigheid.

Al meer dan een eeuw is vastgesteld dat ons vermogen om taal te gebruiken zich meestal in de linker hersenhelft bevindt, specifiek in twee gebieden: Broca’s gebied (geassocieerd met spraakproductie en articulatie) en Wernicke’s gebied (geassocieerd met begrip). Schade aan een van deze, veroorzaakt door een beroerte of ander letsel, kan leiden tot taal- en spraakproblemen of afasie, een verlies van taal.

In het afgelopen decennium hebben neurologen echter ontdekt dat het niet zo eenvoudig is: taal is niet beperkt tot twee gebieden van de hersenen of zelfs maar tot één kant, en de hersenen zelf kunnen groeien wanneer we nieuwe talen leren.

Meer recente bevindingen tonen aan dat woorden worden geassocieerd met verschillende gebieden van de hersenen, afhankelijk van hun onderwerp of betekenis. Neurologen die een driedimensionale atlas van woorden in de hersenen wilden maken, scanden de hersenen van mensen terwijl ze naar verschillende uren radio luisterden. Verschillende woorden activeerden verschillende delen van de hersenen, en de resultaten tonen een brede overeenstemming over welke hersengebieden geassocieerd zijn met welke woordbetekenissen – hoewel voor de studie slechts een handvol mensen werd gescand. De deelnemers waren allemaal moedertaalsprekers van het Engels die naar het Engels luisterden. De volgende stap zal zijn om te zien waar de betekenis zich bevindt bij mensen die in andere talen luisteren – eerder onderzoek suggereert dat woorden met dezelfde betekenis in verschillende talen in hetzelfde gebied samenklonteren – en bij tweetaligen.

Tweetalige mensen lijken verschillende neurale paden te hebben voor hun twee talen, en beide zijn actief wanneer een van beide talen wordt gebruikt. Als gevolg hiervan onderdrukken tweetaligen – onbewust – voortdurend een van hun talen om zich te concentreren op de relevante taal en deze te verwerken.

Het eerste bewijs hiervoor kwam uit een experiment in 1999, waarbij Engels-Russische tweetaligen werd gevraagd om voorwerpen op een tafel te manipuleren. In het Russisch werd hen verteld om “de stempel onder het kruis te zetten”. Maar het Russische woord voor stempel is “marka”, wat klinkt als “marker”, en eye-tracking toonde aan dat de tweetaligen heen en weer keken tussen de markeerstift en de stempel op tafel voordat ze de stempel kozen.

En het lijkt erop dat de verschillende neurale patronen van een taal voor altijd in onze hersenen worden geprent, zelfs als we de taal niet meer spreken nadat we hem hebben geleerd. Scans van Canadese kinderen die als preverbale baby’s uit China waren geadopteerd, toonden jaren later neurale herkenning van Chinese klinkers, ook al spraken ze geen woord Chinees.

Dus of we een taal nu “verliezen” door hem niet te spreken of door afasie, hij kan er nog steeds zijn in onze geest, wat het vooruitzicht opwerpt van het gebruik van technologie om de intieme nesten van de hersenen van woorden, gedachten en ideeën te ontwarren, zelfs bij mensen die niet fysiek kunnen spreken. Neurologen boeken al enig succes: een apparaat kan je innerlijke stem afluisteren terwijl je in je hoofd leest, met een ander kun je een cursor besturen met je geest, en met een ander kun je zelfs de bewegingen van een andere persoon op afstand besturen door middel van brein-tot-hersencontact via het internet, waarbij taal helemaal overbodig is. Voor sommige mensen, zoals mensen met het locked-in syndroom of de motorische neuronziekte, zou het omzeilen van spraakproblemen om direct toegang te krijgen tot de taal van hun geest en die op te roepen, werkelijk transformerend zijn.