Ze worden ingedeeld in groepen op basis van hun lengte. Er is niet meer dan twee centimeter ruimte tussen degenen die de dienst moeten draaien. En toch lijken alle wachters groter, rechter en een beetje trotser. Een deel van de reden voor het stijve uiterlijk zou komen door de schoenen die de soldaten dragen. Hoewel het standaard militaire laarzen zijn, zijn de hielen en zolen wat hoger gebouwd, niet om ze tegen het weer te beschermen, maar om het lopen, het draaien en het kenmerkende klikken van de hielen te vergemakkelijken. Strenge training zorgt ervoor dat de wacht onverzettelijk en onwankelbaar zijn plicht zal doen, ongeacht de hitte van de zomer, ongeacht de slagregen van december, of de bevroren sneeuw van februari.

En het allerbelangrijkste, de wacht zal op post blijven, en de stappen zullen perfect blijven, zelfs wanneer er geen andere ziel in zicht is, wanneer niemand kijkt om te zien of de schildwacht ijverig blijft om middernacht. (Bron: http://www.tombguard.org/)

Laten we iets zeggen over de leden van het Derde United States Infantry Regiment van het Amerikaanse leger. Als je je bij deze groep wilt aansluiten, zul je een nieuwe manier van lopen moeten leren. Op dezelfde manier lopen als de rest van de mensen op Arlington National Cemetery is afstand doen van het voorrecht om met de Oude Garde te lopen. Als u geen stap zet wanneer het uw beurt is om de tombe te bewaken, mist u de kans om naast hen te staan die u voorgingen. Als je de motivatie achter je plicht niet begrijpt, mis je het hele punt. Want dit is het punt: in het graf van de onbekenden op de begraafplaats van Arlington liggen mannen die hun leven gaven voor de vrijheid die wij kennen. Rondom het graf van de onbekenden liggen meer dan een kwart miljoen graven van anderen die hun leven gaven in dienst van dit land. En rond die ene begraafplaats liggen duizenden en duizenden begraafplaatsen in de Verenigde Staten … en over de hele wereld … waar de lichamen ons eraan herinneren dat onze vrijheid helemaal niet gratis is. In plaats daarvan, kwam het met een hevig en verschrikkelijk prijskaartje, en zo’n offer is een 24-uurs wacht waard, zeven dagen per week, 12 maanden per jaar.

Je loopt gewoon niet op dezelfde manier als het jouw beurt is om het graf te bewaken.

Ook wij niet, zij die de wacht dragen voor de naam van Christus.

We beginnen aan een nieuw jaar, en onze gedachten worden aangetrokken door nieuwe verplichtingen, of zelfs nieuwe versies van eerdere verplichtingen. Of uw hoop voor 2008 nu een betere manier omvat om uw budget in evenwicht te brengen, of gewoon minder van u te vinden om op uw weegschaal te wegen, bijna iedereen is in een stemming om verandering te overwegen als het nieuwe jaar nadert.

De uitdaging uit de Bijbel zou al die verandering kunnen omvatten. Eenvoudig gezegd, de boodschap van de Bijbel is dat er van ons verwacht wordt dat we op een andere manier wandelen, zodra we Christus volgen. Het maakt niet uit of er een menigte staat te kijken – zoals nu het geval is – of dat er helemaal niemand kijkt. Het maakt niet uit of de wacht aangenaam is, of moeilijk. Het maakt niet uit wat de omstandigheden zijn, de fysieke, emotionele, of zelfs geestelijke belasting. Wandelen als volgeling van Jezus vereist een andere stap dan de rest van de wereld … en soms, ben ik bang, vereist het net zo veel werk als wanneer we leden zouden zijn van de selecte strijdmacht die het Graf in Arlington bewaakt.

Ik wil u vragen het boek Efeziërs te vinden, en daar een paar weken een boekenlegger bij te houden. Voordat deze serie voorbij is, bid ik dat u en ik een aantal herinneringsmarkeringen zullen hebben die dit jaar tot een vaandeljaar zullen maken om sterk te staan, om groot te staan, en om trots te zijn op de manier waarop wij onze Heiland vertegenwoordigen.

De boodschap uit Efeziërs is ongelooflijk relevant, ondanks het feit dat de woorden bijna 2000 jaar geleden werden geschreven. De stad was een enorme stad, en een verkeersknooppunt. De cultuur van Efeze had verschillende overeenkomsten met onze cultuur.

Hoewel hun technologie anders was, waren hun zwakke punten hetzelfde. Ze hadden de neiging om van zondige praktijken te houden. Ze waren materialistisch tot een punt van overkill. Ze hadden seksuele praktijken die niets aan de verbeelding overlieten, en niets scheen hen te beschamen.

En toch, juist te midden van een zeer moeilijke omgeving, ontstond er een kerk. Terwijl Paulus deze kleine groep christenen diende, werd het duidelijk dat de mensen hongerig waren naar iets echts. Ze wilden iets dat meer was dan wat hun geld kon kopen, meer dan wat hun wellustige verbeelding kon creëren. En terwijl zij luisterden, het leven van Jezus overwogen en hun wegen veranderden, begon hun aantal te groeien. In feite kwamen zoveel mensen in Efeze tot Christus en begonnen hun levenswijze te veranderen, dat de economische kern van de stad bedreigd werd. De verandering in de stad was zo dramatisch, dat er een oproer uitbrak waarbij 25.000 of meer mensen betrokken waren, en de schrijver van deze kleine brief was het middelpunt van de woede. (Handelingen 18-19 heeft het volledige verhaal.)

Eindelijk, lang nadat hij zich uit Efeze had moeten haasten om zijn leven te redden, schreef Paulus zijn gemeente met een eenvoudige instructie voor wat hij van hen verwachtte. Hij spoorde hen aan om te doen wat u waarschijnlijk hoopt te doen bij het aanbreken van een nieuw jaar. Hij riep hen op tot een nieuwe manier van leven, of zoals de bewakers rond het Graf van de Onbekende Soldaat het zouden kunnen zeggen, tot een nieuwe manier van wandelen.

Illustration

Als gevangene, als iemand die een hoge prijs betaalde voor zijn geloof, spoorde hij anderen aan om het leven te leiden dat hij zou leven, als hij maar vrij was om onder hen te zijn. Hij spoorde hen aan. Hij smeekte hen. Weet je nog toen Jacob hoorde dat Jozef dood was? Weet je nog toen Isaac hoorde dat zijn moeder gestorven was? Het Hebreeuwse woord dat overeenkomt met het woord dat Paulus hier gebruikt is hetzelfde. Het is een woordbeeld van mensen die diep ademhalen, naar adem snakken, omdat het nieuws zo dringend is. Omdat het leven zo veranderd is. Het is een noodsituatie van emotie … en het is hetzelfde woord dat Lucas gebruikte om de manier te beschrijven waarop Petrus predikte toen de Heilige Geest arriveerde met Pinksteren … met de wind van God die over de stad waaide, met wonderen die overal gebeurden, spoorde Petrus de mensen aan om op te letten … Jezus was de Messias … jullie hebben Hem gekruisigd … maar Hij houdt van jullie, en Hij wil dat jullie … Hem aannemen!

Paulus zegt, bijna diep ademend van de wanhoop van dit alles: “Ik dring er bij jullie op aan om te wandelen op een manier die Christus eert. Ik smeek u dit te doen!”

Illustration

Weleens opgeroepen voor de jury? Het is een “dagvaarding,” of een uitnodiging om deel te nemen aan de rechtsgang van uw land. Maar deze uitnodiging, deze “roeping”, is niet echt een uitnodiging die een optie laat om al dan niet deel te nemen. Als je een goede “roeping” herkent als je die ziet, dan kom je opdagen voor de juryplicht! Dat is precies het concept dat Paulus gebruikte toen hij zijn gemeente in Efeze vroeg om een leven te leiden dat hun roeping waardig was. Het is een uitnodiging om deel te nemen aan de christelijke levensstijl, maar het is geen uitnodiging die ons de gelegenheid biedt om te weigeren. God verwacht van ons dat we op een Christus-eerbiedige manier wandelen – of leven – zoals een rechter van je verwacht dat je komt opdagen als hij of zij je “uitnodigt” voor de rechtbank!

Maar voordat we nadenken over hoe we in 2008 zouden kunnen leven, kunnen we niet voorbijgaan aan een fundamenteel punt van de boodschap van de Bijbel over hoe we in deze uitnodiging komen om op een bepaalde manier te wandelen.

I. De manier waarop u leeft heeft niets te maken met de manier waarop u gered bent

Efeziërs 2:8-10 – Want door genade zijt gij behouden, door het geloof, en dit komt niet uit uzelf; het is Gods gave – niet uit werken, opdat niemand roeme. Want wij zijn Zijn schepping – in Christus Jezus geschapen tot goede werken, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.

Paulus is altijd voorzichtig om ons eraan te herinneren dat we gered zijn door genade, en door geen andere middelen. Je kunt niet genoeg zonden vermijden, niet genoeg taarten bakken, niet genoeg ziekenhuisbezoeken afleggen, niet genoeg bijbels lezen, of niet genoeg geld geven om gered te worden. Dat kan gewoon niet. Je kunt niet “wandelen op een manier die God eert” en hopen dat dat genoeg zal zijn om je weg naar de hemel te lopen. Als we het geschenk van genade niet hebben aangenomen, is er helemaal geen genade.

Illustratie

Terwijl Kerstmis net voorbij is, vermoed ik dat deze kamer gevuld is met mensen die allerlei elektronische gadgets als kerstcadeau hebben gekregen. Mijn hemel … je hebt MP3-spelers, PDA’s, DVD-spelers, mobiele telefoons, en personal computers geladen met software die je hoofd doet tollen.

Nou hier is de deal. Als u zo’n gadget als geschenk kreeg deze kerst, was het gratis. Het heeft je geen dubbeltje gekost. U hoefde er geen belasting over te betalen, en u hoefde niet in de rij te staan in een overvolle winkel om het te kopen. Je hoefde niet te betalen voor de verzending, en je hoefde het niet eens in te pakken. Je enige doel bij de transactie was het ontvangen en accepteren van het cadeau. Dat was het. Dat is alles. Er is niets meer in het transactieproces.

Je hebt geen theologische verhandeling nodig om het concept van het ontvangen van een kerstcadeau te begrijpen. Het is gemakkelijk, het is prachtig, en het is gewoon.

Maar dat is het punt. Het ontvangen van het geschenk van verlossing, het ontvangen van het ultieme kerstgeschenk is gemakkelijk, het is prachtig, en het is zelfs gewoon. Miljoenen en miljoenen mensen geloven dat Jezus de Christus was, de Messias, de Verlosser.

Maar er is een even grote stap tussen het ontvangen van Christus en het leiden van een leven dat dat geschenk waardig is, als tussen het ontvangen van een MP3-speler en het daadwerkelijk uitvinden hoe het ding werkt. Iemand met een personal computer die de tijd neemt om te leren hoe hij die effectief kan gebruiken is een heel ander dier dan iemand met een personal computer die alleen maar verbijsterd is over dat ding. Hoe anders is dat? Het zit zo. De mensen die het eerst de computer uitvonden, verdienden het meeste geld. Sommigen van hen zijn de rijkste mensen in Amerika. De mensen die het eerst de mogelijkheden van het internet zagen, verdienden het meeste geld aan het internet. Zelfs vandaag de dag, nu het internet een gewoon onderdeel van het leven is geworden, verdienen sommige mensen geld aan hun rommel door het op E-Bay te verkopen, maar miljoenen Amerikanen hebben niet de tijd genomen om te begrijpen hoe E-Bay werkt, dus hun rommel neemt alleen maar ruimte in beslag, en de potentiële winst glijdt weg.

Paulus ontdekte, nadat hij door genade was gered, dat hij door zijn geloof in Christus zijn gedachten, zijn begeerten, zijn angst, zijn woede en zijn schuldgevoelens beter kon beheersen. Hij vond geen gevangenis van dingen die hij niet kon doen omdat hij Christus had aangenomen … hij vond in feite een vrijheid door Christus te kennen die hem in staat stelde te zingen terwijl hij in de gevangenis zat! En omdat hij wist dat dat allemaal zou gebeuren, als de mensen gewoon zouden aansluiten bij wat voor hen beschikbaar was.

Dus maak het vanaf het begin duidelijk dat er een enorm verschil is tussen het ontvangen van het geschenk van redding, en dan het gebruiken van die relatie. Enorm verschil. En je daden in het leven hebben niets te maken met hoe je gered bent. Redding is door genade alleen, genade alleen beschikbaar gemaakt door de dood van Jezus aan het kruis.

De brief aan de Efeziërs is een brief aan christenen, en deze preek is een boodschap aan christenen. Paulus zegt: “Ik verzoek u dringend te wandelen op een wijze die de roeping waardig is die u hebt ontvangen.” Dit is een brief aan mensen die de gave al hebben ontvangen. Als je nooit de gave hebt ontvangen, en je probeert deze principes in het spel te brengen, zal het gewoon niet werken. Misschien voel je je een tijdje beter … misschien zie je zelfs wat positieve resultaten … een beetje zoals iemand die een nieuwjaarsvoornemen maakt en volhoudt … maar het zal niet hetzelfde zijn.

Mag ik hier een fundamentele vraag stellen? Heeft u ooit het geschenk ontvangen? Zo niet, zou u dat niet willen doen, op de eerste dag van een nieuw jaar? Zou u het jaar niet willen beginnen met het maken van de beste beslissing die iemand ooit kan maken?

II. De manier waarop wij wandelen wordt zichtbaar in hoe wij anderen behandelen

Efeziërs 4:1-3 – Ik, dan, de gevangene in de Here, spoor u aan te wandelen waardig de roeping die u ontvangen hebt, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met geduld, elkaar aanvaardend in liefde, ijverig de eenheid van de Geest bewarend met de vrede die bindt .

Kijk eens naar de eigenschappen die Paulus meteen opsomt, terwijl zijn instructie om te wandelen op een wijze die uw roeping waardig is, nog nazindert.

  • Humility.
  • Gentelijkheid.
  • Geduld.
  • Lijden met elkander.
  • Houden van mensen.
  • Werken hard om de eenheid onder gelovigen te bewaren.

Het is vrij eenvoudig. Wanneer je moeite doet om op een Christus-eerbiedige manier te leven, heeft dat onmiddellijk invloed op de mensen om je heen. Het is als de voetwassing in de bovenzaal. Het is een manier van leven die tegen de stroom ingaat. Het schokt mensen… al die nederigheid en zachtmoedigheid. Het verbijstert mensen, over de kracht die ze vinden in zo’n persoon.

Als jij dit bent, dan is het als volgt. De mensen om je heen gaan eerst. Andere mensen krijgen het beste deel. Mensen met wie je leeft, mensen met wie je werkt, mensen met wie je studeert, speelt, omgaat … zij krijgen meer dan jij. Zij krijgen meer eer. Zij krijgen meer prestige. Ze hebben meer vreugde. Ze hebben misschien zelfs meer spullen, meer geld. Het is een levensstijl die zegt dat jij de dienaar zult zijn, en zij de bediende.

Waarom? Omdat jij ervoor zorgt dat het op die manier gebeurt. Weet je wat echt leuk is? Als je een huis vult met mensen die allemaal besloten hebben te leven op een manier die hun roeping waardig is. Het is ongelooflijk. In een huwelijk, heb je een man en een vrouw die elkaar proberen te overtreffen, de hele dag lang. En ze kunnen allebei niet geloven hoe goed het is om in dat huwelijk te zijn. Wow! En als broers en zussen proberen voor de ander te zorgen? Het is overweldigend. Daar zijn je lievelingsverhalen van gemaakt … als een grote broer voor zijn kleine broer opkomt, als een klein zusje tegen haar vriendinnen opschept over haar grote zus … wanneer broers en zussen niets beters te doen hebben dan tijd door te brengen met die broer, die zus, wanneer er oprechte bewondering is voor de goede cijfers, of het sporttalent, of de muzikale vaardigheid, of de manier waarop ze met mensen omgaat … of wat het ook is.

Wanneer een kerk gevuld is met dienaren … dienende leiders, noem ik ze graag … gebeuren er wonderen. Kijk één alinea boven deze kleine passage in Efeziërs 4 en je krijgt deze ongelooflijke verklaring:

Efeziërs 3:20-21 – Hem nu, die bij machte is alles te doen wat wij vragen of denken – naar de kracht die in u werkt – Hem zij de heerlijkheid in de gemeente en in Christus Jezus tot in alle geslachten, voor eeuwig en altijd. Amen.

De enige manier waarop dit ooit gebeurt is door middel van wat het best geestelijke volwassenheid wordt genoemd. Een jong iemand, een jong volwassene, kan geestelijk volwassen zijn. Een oudere kan nog steeds een geestelijk kind zijn, nog steeds vreselijk onvolwassen als het gaat om meer om anderen te geven dan om zichzelf. Geduld is niet een snel of gemakkelijk aan te leren eigenschap. Elkaar verdragen kost soms alle moeite die je hebt. En alleen de sterksten krijgen het voor elkaar. Alleen de meest geëngageerden krijgen het voor elkaar.

Illustration

Een bewonderaar vroeg eens aan Leonard Bernstein, gevierd orkestdirigent, wat het moeilijkste instrument was om te bespelen. Hij antwoordde zonder aarzelen: “Tweede viool. Ik kan altijd genoeg eerste violisten krijgen, maar om er een te vinden die tweede viool speelt met evenveel enthousiasme of tweede Franse hoorn of tweede fluit, dat is nu een probleem. En toch, als niemand tweede speelt, hebben we geen harmonie.” (Bron: James S. Hewett, Illustrations Unlimited, Tyndale, 1988, p. 450, Brett Blair, Sermon Illustrations, 1999.)

De enige manier waarop onze kerk de harmonie heeft die ze heeft, is dat zo veel mensen bereid zijn om tweede viool te spelen. Het is verbazingwekkend … echt verbazingwekkend. Maar als u ooit orkestklank hebt gehoord, weet u waarom harmonie de moeite waard is.

III. De manier waarop je loopt is aan jou

De Bijbel maakt een uitdaging, deze ochtend, maar niemand levend kent de resultaten van deze uitdaging. De manier waarop u wandelt … de keuze van hoe u leeft … is geheel aan u.

De omstandigheden om u heen, hoe goed of hoe slecht ook, kunnen niet bepalen hoe u op die omstandigheden reageert. En dat is precies waar we ons op richten … die keuzes zijn de “manier waarop we wandelen.”

Illustration

Een jonge vrouw genaamd Jennifer bad als volgt:

Lord, ik bid om … wijsheid om mijn man te begrijpen.
Lord, ik bid om liefde, om hem te vergeven.
O Lord, ik bid om geduld, om met zijn stemmingen om te gaan.
Maar O Lord, ik bid niet om kracht, want als U mij kracht geeft, zal ik hem doodslaan, Amen.

OK. Ze maakt keuzes. Ze lacht over de moeilijkheden van het wennen aan het huwelijk. Dat kunnen we aan.

Wat een groot ding is het, wanneer een persoon een keuze maakt om op een Christus-achtige manier te wandelen. Wat een ongelooflijke impact heeft dat. En weet je wat? De enige persoon in de wereld die die beslissing voor jou kan maken… ben jij!

Is het moeilijk? Is het erg moeilijk?

Illustratie

Een getrouwd stel vierde hun 60-jarig huwelijk. Op het feest wilde iedereen weten hoe ze erin geslaagd waren zo lang getrouwd te blijven in deze tijd.

De echtgenoot antwoordde: “Toen we voor het eerst getrouwd waren, kwamen we tot een overeenkomst. Ik zou alle belangrijke beslissingen nemen, en mijn vrouw zou alle kleine beslissingen nemen.”

Waarop de vrouw het verhaal overnam: “En in 60 jaar huwelijk hebben we nog nooit een belangrijke beslissing hoeven te nemen.”

Wandelen op een manier die Christus eert kan klinken als een belangrijke beslissing … om te wandelen op een manier die je roeping waardig is. Maar in zekere zin wordt deze grote beslissing genomen met een lange reeks – een heel leven zelfs – van kleine beslissingen. Je neemt ze één voor één, als een kleine stap per keer, en al snel loop je op een geheel nieuwe manier, recht in een geheel nieuw jaar.

Toepassingsmogelijkheid

Mis de kans niet om een nieuwe bediening, een nieuwe Bijbelstudie klas, of een nieuwe discipelschapstraining mogelijkheid aan deze boodschap te koppelen. Mensen zijn elk jaar rond 1 januari in een stemming om veel dingen te veranderen, dus geef ze een kans om een nieuwe gewoonte te beginnen door zich bij uw bedieningen aan te sluiten. Met al het taalgebruik over “wandelen” in deze boodschap, kunt u hen letterlijk uitnodigen om naar een bepaalde plaats in uw kerk te wandelen om meer informatie te krijgen over een bediening, om zich in te schrijven voor een les, om een les bij te wonen, om lid te worden van de kerk, en natuurlijk, om een geloofsbelijdenis af te leggen. Sommige kerken promoten zelfs een “Kom bij de kerk-zondag” en bereiden de mensen weken van tevoren voor. Met de zekerheid dat er anderen zullen zijn die naar voren lopen, zullen velen die de drang hebben weerstaan, op deze specifieke zondag doorzetten.