Voor een paar weken elke zomer in het noordoosten, kunt u een vreemd gezicht zien. Mensen van alle leeftijden scharrelen door de braamstruiken in parken. Of braakliggende terreinen. Zelfs langs spoorrails of snelwegen. Wat kan daar op de loer liggen dat mensen aantrekt om de stekelige takken en het ruwe terrein van deze onontwikkelde stukken land te trotseren?
Zwarte frambozen.
Alleen inheems in Noord-Amerika, zwarte frambozen (Rubus occidentalis), ook bekend als zwarte hoeden, kunnen worden gevonden in de hele Verenigde Staten, voornamelijk in de noordelijke staten verspreid van New England tot de Rockies.
Wegens het beperkte oogstseizoen van slechts drie weken per zomer en de grote populariteit van de vergelijkbare en gemakkelijker te telen bramen en rode frambozen, zijn zwarte frambozen commercieel uiterst beperkt verkrijgbaar. Maar degenen die ze al hebben gegeten, weten dat er geen alternatief is voor dit zoetzure besje. Wat maakt hem zo bijzonder dat je hem door doornen en struikgewas durft te zoeken? De smaak is aantoonbaar complexer dan die van zijn broers en zussen. De zwarte framboos bevat meer vezels en neemt langzamer suiker op dan veel andere bessen en zijn wrange ondertonen zijn onvergelijkbaar wanneer hij tot jam wordt verwerkt, tot wijn wordt gefermenteerd of in ijs wordt gemengd. Dat wil niet zeggen dat ze op zichzelf niet heerlijk zijn. Ik vraag me af hoeveel van die geoogste bessen het redden na de autorit naar huis.
Maar de geweldige smaak is slechts een deel van wat deze bes tot zo’n bijzondere bes maakt. De zwarte dop heeft ook verbazingwekkende voordelen voor de gezondheid, sommige beproefd en waar en andere nu pas duidelijk worden.
Zwarte frambozen zitten vol met antioxidanten. In feite hebben ze een hogere concentratie antioxidanten dan enig ander fruit. Antioxidanten staan erom bekend vrije radicalen te bestrijden en te stabiliseren, moleculen die celinstabiliteit veroorzaken die kan leiden tot celbeschadiging of -dood. Vrije radicalen worden in verband gebracht met kanker, waardoor antioxidanten een waardevol hulpmiddel zijn in de strijd tegen de ziekte.
Gecombineerd met andere kankerbestrijdende componenten die in deze bes worden gevonden, waaronder rutine, galluszuur en ellaginezuur, hebben zwarte doppen een sterke reputatie ontwikkeld als een kankerbestrijder die krachtiger is dan welke afzonderlijke component dan ook. Zwarte frambozen zijn gevriesdroogd om een hogere dosis te kunnen toedienen en zijn veelbelovend gebleken in het terugdringen van tumoren met een verrassende effectiviteit.
De bes heeft naar verluidt ook ontstekingsremmende eigenschappen, waardoor het een potentiële allergiebestrijder is.
Een heel bijzondere bes inderdaad. En waarschijnlijk de moeite waard om de wilde ondergroei te trotseren als uw lokale “pluk-je-eigen” ze niet aanbiedt.
Een woord van advies.
Draag een lange broek.