Jan 08, 2015 – Stekelvarkensveren zijn hol, net als veren, en zijn van hetzelfde materiaal gemaakt, maar dan zijn haren, en vingernagels, en klauwen en schubben dat ook. De stekel is een unieke aanpassing van een van de gewoonste stoffen van de natuur en hij varieert zelfs onder stekelvarkens.
Afrikaanse stekelvarkens kunnen wel 60 pond wegen en hebben stekels zo dik als rietjes frisdrank. Martha Foley en Dr. Curt Stager praten over “stekelige” zaken.
Martha Foley: We hadden een vraag van een luisteraar over stekels van stekelvarkens, en zijn uitgangspunt was zijn hond – die de meest intieme relatie met stekelvarkens heeft – maar hij dacht na over de stekels en merkte op hoezeer ze op veren lijken.
Curt Stager: Dat is een leuke observatie, en ik heb er nooit aan gedacht, maar het is zeker zinvol. Veren en stekels van stekelvarkens zijn eigenlijk van hetzelfde materiaal gemaakt. Hetzelfde als haar, eigenlijk, stekelvarken stekels zijn gemodificeerde haren.
MF: Ze worden beschouwd als haar?
CS: Ja, het is een proteïne uitgroei van de huid, hetzelfde als veren, het is keratine.
MF: Dus zouden veren ook als haar worden beschouwd?
CS: Je zou bijna kunnen zeggen dat het een soort aangepast haar zou zijn, als je teruggaat in de evolutionaire tijdschaal, en je gaat terug naar het Mesozoïcum, toen de reptielachtige dingen aanleiding gaven tot vogelachtige dingen en tot zoogdieren, reptielen hebben eigenlijk ook eiwituitgroeisels op hun huid, de schubben, en er wordt gespeculeerd dat haar en veren allebei zouden zijn ontstaan uit een soort schub, die van hetzelfde keratine materiaal is gemaakt. Onze vingernagels en dierlijke klauwen zijn van hetzelfde materiaal gemaakt. Oké, maar terug naar de stekels. Dat is ons uitgangspunt. Maar ze zijn. …de basis ziet er zeker veerachtig uit.
CS: Ja, en het is deze holle schacht met deze pulpachtige binnenkant. Eigenlijk, nu ik erover nadenk, deze vergelijking tussen stekelvarken stekels en veren is interessant, want er is eigenlijk een soort stekelvarken in Afrika, ze worden een borstelstaart stekelvarken genoemd, waar als je goed naar de stekels kijkt, ze kleine zaagtandige veerachtige weerhaakjes hebben die uit de zijkant van hen komen.
MF: Je bedoelt, meer dan één. De onze hebben min of meer één weerhaak aan het eind.
CS: Juist, de onze zijn voorzien van weerhaken, maar de weerhaken zijn een soort van plat; ze zijn een soort van moeilijk te zien, en ze wijzen naar beneden in de schacht, zodat het een soort van verankering van de ganzenveer in je.
MF: Heel mooi, ja.
CS: Deze, als je kijkt naar de schacht, die aan weerszijden van de schacht naar beneden loopt, zou het er een beetje wazig uitzien; het is niet echt zacht, en deze zijn een soort zaagtanden, dus het doet meer pijn denk ik als het naar binnen gaat. Maar ze wijzen niet naar beneden en je zou kunnen zeggen, “jongen dat ziet er ook een beetje veerachtig uit.”
MF: Zijn er veel verschillende stekels van stekelvarkens?
CS: Ja, er zijn heel veel soorten stekelvarkens. Ze leven zowat over de hele wereld, alle verschillende soorten. Een van de grootste in Afrika is ongeveer 60-iets pond.
MF: Wow, als een grote bever, of zoiets.
CS: Ja, ik eigenlijk zag een rijden op de weg ’s nachts in Oost-Afrika, het was echt eng. Het was alsof ik zag ik weet niet wat-een bush lopen over de weg met deze lange stekels.
MF: Lange stekels?
CS: Ja, sommige van de stekels in daar zijn ongeveer zo dik als een potlood.
MF: Hebben ze echt grote weerhaken op het einde?
CS: Nou, ik ben er niet door gestoken, dus ik weet het niet, maar het had waarschijnlijk geen grote weerhaken nodig met iets dat zo groot is. Maar ook, dat soort stekelvarken maakt lawaai met zijn stekels. De uiteinden van sommige van deze stekels vallen eraf en dan valt de pulpachtige binnenkant ook weg, dus ze zijn als deze holle schachten of rietjes of kopjes.
MF: Maak een mooi soort rammelend effect, wed ik.
CS: Juist, als ze elkaar raken, en dan zitten er andere stekels tussen die als een klepel zullen werken en een hoop lawaai zullen maken.
MF: Hoe krijgen ze de stekels dan overeind?
CS: Dat was een raadsel tot vrij kort geleden. Ik heb op internet gezocht en ontdekte dat een onderzoeker beweert te hebben uitgevonden hoe de spieren werken om de stekels overeind te krijgen. Het is een beetje als jaloezieën, waar alle stekels tegen de huid liggen als een grote uitwaaierende boom, en dan heeft de basis van elke stekel een spierband die langs zijn buurman loopt. Maar in plaats van zich te verbinden met de basis van zijn buurman, verbindt hij zich hogerop, net onder de huid waar de stekel tevoorschijn komt.
MF: Dus ze trekken elkaar omhoog?
CS: Ja, dus als de spier samentrekt, trekt hij de basis van de buurman omhoog naar het midden van de volgende en dan gaan ze allemaal staan en dan ontspant de spier gewoon en vallen ze allemaal weer naar beneden.
MF: Nou, ik zal uitkijken.
Geef een antwoord