Als je mensen vraagt waarom ze fooi geven, zullen ze zeggen dat het voor de hand ligt. Ze geven fooi voor een goede service, natuurlijk. Het is een beloning voor goed werk.
Maar een toonaangevende theorie over fooien geven suggereert dat dit niet echt de reden is waarom we het doen.
Uit studies blijkt dat de hoogte van de fooi niet veel te maken heeft met de kwaliteit van de service. Het weer, hoe zonnig het is, in wat voor stemming mensen zijn, deze factoren zijn net zo belangrijk als hoe tevreden de klanten zijn met de service die ze krijgen.
Jessica Gibson, een ober in een Ierse pub in Tulsa, Oklahoma, gelooft dat hoe harder ze werkt, hoe groter haar fooien zijn. Toch geeft ze ook toe dat als ze een klant is, ze altijd een fooi van 20% achterlaat, zelfs als de service verschrikkelijk is.
Zoals de meeste mensen, geeft Jessica vrijwel hetzelfde bedrag aan fooi, ongeacht wat er gebeurt. Het kan een beetje variëren, maar het zal niet veel.
Wat de vraag oproept: als we geen fooi geven om een betere service te krijgen, waarom doen we het dan?
Michael Lynn, een professor aan de Cornell’s School of Hotel Administration en een voormalig ober bij Pizza Hut, zegt dat er een andere verklaring is: We geven fooi omdat we ons schuldig voelen dat mensen op ons wachten. Het is een manier om te zeggen: “Hier, drink een drankje op mij als je klaar bent met werken.”
Dit is de sociale druk theorie van het geven van fooi, een idee voor het eerst naar voren gebracht door antropoloog George Foster.
Deze theorie verklaart waarom we sommige mensen een fooi geven en anderen niet. We hebben de neiging om fooi te geven op plaatsen waar we veel meer plezier hebben dan de mensen die ons bedienen: bars, restaurants, cruiseschepen. Maar in kruidenierszaken of tandartspraktijken geven we meestal geen fooi.
Deze theorie is logisch voor Corey Norris, een fulltime piccolo die de nachtdienst werkt in een hotelcasino in Reno:
Als je om 2, 3, 4 uur ’s nachts hulp gaat vragen om je bagage naar je kamer te brengen, ga je die man dan echt geen fooi geven? Ik krijg echt het gevoel dat mensen zich schuldig voelen als ze op zo’n laat tijdstip om hulp vragen.
En Corey Norris speelt in op dit schuldgevoel. Hij zegt dat als mensen hem geen fooi geven, hij vraagt om hun claim check tag, het kleine kaartje dat de piccolo je geeft als je naar de kamer gaat en hij bij je bagage blijft.
Mensen houden dit kaartje meestal in hun zak of in hun portemonnee, en Corey zegt dat ze zich ongemakkelijk voelen als ze het zonder geld aan hem teruggeven. De meeste van de tijd, mensen uiteindelijk gleed hem een paar dollar.
Maar vanuit het perspectief van de persoon die de fooi, kan dit een echt ongemakkelijke situatie. Niemand voelt zich graag schuldig en het kan moeilijk zijn om te weten of je genoeg fooi hebt gegeven of dat je de juiste mensen fooi hebt gegeven.
Professor Michael Lynn denkt dat dat het probleem is:
Ik denk dat het heel goed mogelijk is dat de fooi norm de algemene tevredenheid of het geluk ondermijnt. De sociale druk die mensen voelen om geld op te geven dat ze liever zouden houden, betekent voor hen dat fooi geven een nettoverlies betekent. En het is heel goed mogelijk dat dat nettoverlies groter is dan de voordelen.
Maar als we het geven van fooi zouden afschaffen, zouden restaurants hun prijzen moeten verhogen om hun personeel meer te betalen. Dat willen ze niet.
En de bediening vindt dat ook geen goed idee. De meeste servers zeggen dat ze het gevoel hebben dat ze controle hebben over hoeveel geld ze verdienen. Ze werken graag voor fooien.
Geef een antwoord