Voor bijna alle mensen, in bijna alle situaties, is multitasking onmogelijk. Als we denken dat we aan het multitasken zijn, zijn we meestal niet echt met twee dingen tegelijk bezig – maar in plaats daarvan met afzonderlijke acties die elkaar snel opvolgen.

De neurowetenschap is duidelijk: we zijn bekabeld om mono-taskers te zijn. Uit een studie bleek dat slechts 2,5% van de mensen in staat is om effectief te multitasken. En wanneer de rest van ons twee complexe activiteiten tegelijk probeert te doen, is dat gewoon een illusie.

We weten wat u denkt: Who cares? Multitasking. Mono-tasking. Het is allemaal gewoon semantiek, toch?

Fout.

Proberen meer dan één ding tegelijk – vooral iets potentieel gevaarlijks, zoals sms’en tijdens het rijden – ernstig in gevaar brengt ons vermogen om de taken veilig en goed te voltooien. Even belangrijk, herhaaldelijk heen en weer schakelen van project naar project, zoals een kolibrie die van bloem naar bloem dartelt en dan terug naar de oorspronkelijke bloem, kan ons vermogen om op ons best te functioneren schaden.

Houd dit in gedachten de volgende keer dat je twee moeilijke taken tegelijk aanpakt.

Hoewel we ernaar moeten streven om ons te concentreren op enkelvoudige taken, hebben we technologische apparaten en hulpmiddelen die de multitasking-mythe bevorderen. Smartphone in de hand, oordopjes op hun plaats, voelen we ons gemachtigd om de opdrachten van de dag allemaal tegelijk aan te pakken of om constant verbonden te blijven.

De bezorgdheid onder neurowetenschappers die de werking van de hersenen bestuderen, is dat onze neiging om onze aandacht te verdelen, in plaats van ons te concentreren, ons vermogen belemmert om zelfs eenvoudige taken uit te voeren. Dit kan een zeer negatieve invloed hebben op:

Attentiviteit. De regels tegen het gebruik van de mobiele telefoon tijdens het rijden zijn gebaseerd op wetenschappelijke gegevens. Dual tasking (het uitvoeren van een linguïstische of auditieve taak tijdens een rijsimulatie) wordt in verband gebracht met verminderde activiteit in delen van de hersenen die belangrijk zijn voor de aandacht, en met slechtere rijprestaties. Verschillende studies hebben voorgesteld dat mensen die veel multitasken in de media een stijl van aandachtscontrole aannemen die parallelle verwerking van meerdere informatiebronnen verkiest boven concentratie op één primaire taak. In een andere studie werden de prestaties van zware versus lichte mediamultitaskers vergeleken. Verrassend genoeg presteerden zware mediamultitaskers slechter op tests van het vermogen om van taak te veranderen, mogelijk als gevolg van grotere problemen met het uitfilteren van irrelevante informatie.

Leren. Een adagium uit 1700 zegt: “Er is tijd genoeg voor alles in de loop van de dag, als je maar één ding tegelijk doet. Maar er is niet genoeg in een jaar, als je twee dingen tegelijk doet.” In wezen is het zo dat hoe meer we multitasken, hoe minder we kunnen bereiken, omdat we langzaam ons vermogen verliezen om ons voldoende te concentreren om te leren. Aandacht is essentieel om te leren. Als we van jongs af aan proberen voortdurend te multitasken, oefenen we niet hoe we de rest van de wereld kunnen negeren, om ons bezig te houden met diepere verwerking en leren. Empirisch onderzoek heeft aangetoond dat multitasken met technologie (zoals sms’en, naar muziek luisteren, e-mails checken) een negatieve invloed heeft op studeren, huiswerk maken, leren en cijfers.

Mindfulness. Degenen die mindful zijn, zijn in staat om meer te doen dan alleen aandacht schenken; zij doen dit doelbewust, in het huidige moment en zonder oordeel. Dit is misschien wel de meest geavanceerde vorm van oplettendheid, en het kan resulteren in besluitvorming in een stressvrije en minder reactieve omgeving. Inderdaad, veel therapieën gebaseerd op mindfulness helpen patiënten die lijden aan depressie, angst, chronische pijn, middelenmisbruik, ADHD en andere aandoeningen.

Uit de multitasking wereld afzonderen brengt veel voordelen, in alle lagen van de bevolking en in elke setting, met inbegrip van de werkplek. Het is zeker een essentieel aspect van onze carrières geweest.

Mensen gaan ervan uit dat de vaardigheid van een chirurg vooral ligt in de standvastigheid en precisie van zijn of haar handen, en daar zit een kern van waarheid in. Maar de vaardigheid van een chirurg is het vermogen om zich eenzaam op een enkele patiënt te concentreren en een reeks taken uit te voeren, alles in het streven naar een bepaald resultaat dat vele uren kan duren om te voltooien.

Chirurgen worden niet noodzakelijkerwijs geboren met dit vermogen om eenzijdig te werken. We leren het – door uren en uren van chirurgie, gedurende jaren en jaren van perfectioneren. En het kan heel aangenaam zijn. Veel chirurgen zeggen dat hun meest geliefde omgeving in het ziekenhuis de operatiekamer is, ondanks de stress en de risico’s die inherent zijn aan het werk. Het is een plaats van isolatie, een veilig “thuis” van de multitasking wereld.

Je hoeft geen chirurg te zijn om te profiteren van het bevrijden van jezelf van de multitasking mythe en te kiezen voor mono-task. Of het nu gaat om het rijden op een lange reis, het organiseren van een evenement, het verzorgen van een tuin of het invullen van een bestelling, we presteren ondubbelzinnig het beste één ding tegelijk. Probeer het maar eens.

Kubu is neuropsycholoog bij de Cleveland Clinic en hoogleraar geneeskunde aan het Cleveland Clinic Lerner College of Medicine. Machado is de voorzitter van het Neurologisch Instituut, evenals de Charles en Christine Carroll Family Endowed Chair in Functional Neurosurgery, aan de Cleveland Clinic.

Neem contact met ons op via [email protected].