Ik begon dit weken geleden te schrijven, maar toen werd ik zelfbewust en besloot ik het te laten vallen. Twijfels zeiden me dat dit verhaal het niet waard was om over te praten. Want $58k is een absurd bedrag voor een alleenstaande zonder echte verantwoordelijkheden. Zelfs in New York City. Tenminste voor mij. En zou dat niet een beetje beledigend zijn voor mensen die veel minder verdienen?

Maar toen kwam ik een blogpost tegen waarin stond dat geld besparen met een salaris van $ 50k “serieuze offers” vereiste.

Toen zag ik een andere opmerking over de vraag of het wel of niet mogelijk is om te sparen in NYC: “Je kunt het met 85k doen door ramen te eten en met huisgenoten te leven.”

En dan nog een: “Minder dan $60k is onder de armoedegrens…”

Echt waar?

Dus ik ben van gedachten veranderd.

Ik heb nooit uitgerekend hoeveel ik gespaard heb van dat eerste New Yorkse inkomen. Maar misschien kon ik amper rondkomen toen ik veel minder verdiende. Omdat ik op een plek woon die ontworpen is om mijn geld weg te nemen. Ik hou een spreadsheet bij van restaurants die ik wil proberen. Huisvestingskosten maken me aan het huilen. Ik heb 20 dollar uitgegeven aan een cocktail. Allemaal manieren om mijn geld door het toilet te gooien.

In een van de duurste steden ter wereld, is het mogelijk om te besparen op een mediaan-achtig inkomen?

Er zijn genoeg berichten die praten over uitgeven en besparen in grote steden, maar ze laten de cijfers niet zien, en weet je, dat is hoe we dingen hier doen.

Mijn eerste volledige jaar dat ik in New York City woonde, verdiende ik ongeveer $ 58.000. Gezien de industrie waarin ik werk, verdien ik meer geld in NYC dan ergens anders. Met behulp van Nerdwallet’s kosten van levensonderhoud calculator, dat inkomen kocht me een levensstijl die kost rond de $ 30 – $ 40k bereik op de meeste andere plaatsen.

$58k in NYC =
$38k in Miami, FL
$34k in Allentown, PA
$39k in Chicago, IL
$29k in Tulsa, OK
$34k in Dallas, TX
$47k in Los Angeles, CA

Als ik me aanpas voor inflatie, is dat ongeveer $ 65k in 2018. Het is ook belangrijk op te merken dat mijn baan geen beginnersniveau was. Ik had al een paar jaar gewerkt en had een aantal vaardigheden om op tafel te brengen.

Aanpassen voor kosten van levensonderhoud is één ding, maar dan is er nog de andere vraag: Wat is een “goed” salaris in NYC? Daar valt over te discussiëren, maar als anekdotisch gegeven: het eerste aanbod van mijn kamergenoot na zijn afstuderen was $50.000 voor een functie met het woord “junior” erin. Ik vond dat hoog, vooral omdat mijn eerste baan in loondienst $ 33k was.

Zonder verder oponthoud, is het tijd om financieel NUDE te krijgen (omdat ik het woord “naakt” haat).

Inkomen

Laten we het van bovenaf bekijken:

Ik nam ongeveer $3.496 per maand mee naar huis of $41.952 per jaar.

Ik moest de cijfers een paar keer kraken, want ik was geschokt dat $16.047 van mijn inkomen opging aan belastingen en aftrekposten. Bijna 30%! Maar het is logisch, want de 58.000 dollar was bij elkaar geflanst door meerdere banen: Ik had een contractbaan via een uitzendbureau, en twee freelance banen. Dit betekent geen 401k-plan om pre-tax dollars aan bij te dragen.

Het zijn van een werknemer op contractbasis betekende ook dat ik niet de voordelen had die reguliere werknemers hebben: geen betaalde vakantie, geen ziektedagen, geen 401k-match of ziektekostenverzekering via het werk.

Ik verdiende $ 4000 in 15 minuten.

Ik werd die contractbaan aangeboden voor $ 25 per uur. Ik zou tevreden zijn geweest met $27, dus vroeg ik $30 per uur zonder uit te leggen waarom. Ze namen genoegen met de $27. Het ergste wat ze hadden kunnen zeggen was nee. En ik heb mezelf $4,000 rijker gemaakt. Onderhandelen jongens, doe het. Het is het gemakkelijkste geld dat je ooit zult verdienen, dus laat die kansen niet liggen als ze op je pad komen.

Ik heb ook willekeurig freelance werk gedaan voor twee oude bedrijven, waardoor ik nog eens $ 4.000 aan mijn inkomen heb toegevoegd. Het was absoluut geestdodend werk, maar ik dacht niet dat mijn inkomen hoog genoeg was om side hustle-kansen te poo-poo. Het hielp ook dat ik in die tijd een lange-afstandsrelatie had, dus ik had meer avonden voor mezelf om aan freelance projecten te besteden.

Schulden

$5.781 van mijn geld ging naar studieleningen.

Loste ze af dat jaar, in drie forfaitaire bedragen. Zodra mijn inkomen me wat ademruimte gaf, betaalde ik meer dan de minimumbetalingen van $ 169, dus ik lag altijd voor op schema.

Ik had $ 0 aan creditcardschuld.

Mijn dagen van creditcardschuld lagen achter me. Ik bracht alles in rekening op mijn creditcards, maar betaalde ze elke maand volledig af.

Sparen

Ik spaarde $ 14.000 van mijn nettoloon.

Ik was me terdege bewust van mijn 401k-tekortkomingen, dus ik nam extra zorg om zelf actief te sparen.

Voor 8 maanden spaarde ik $ 1.500 per maand, dus $ 12.000 voor het jaar.

Toen ik in augustus begon, legde ik $ 100 per week extra weg, waardoor ik nog eens $ 2.000 aan spaargeld toevoegde.

Ik maakte vervolgens $ 5.000 van dat spaargeld over naar mijn IRA-beleggingsrekening.

Lifestyle

$10.632 ging naar huur en nutsvoorzieningen.

Ik kon mijn eigen huis niet rechtvaardigen op mijn inkomen. Ik betaalde tussen de 800 en 848 dollar per maand, wat neerkwam op 25% van mijn nettoloon. Dit was per ongeluk de ideale verhouding tussen inkomen en huisvesting, maar alleen omdat ik altijd probeerde de goedkoopste huisvestingsoptie te vinden zonder dingen op te offeren waar ik om gaf: de nabijheid van vervoer, sociale activiteiten op loopafstand, natuurlijk licht, houten vloeren.

Ik koos er ook voor om in een levendige buurt te wonen, dus als mijn huisgenoten me op de zenuwen werkten, waren er genoeg cafés om naartoe te vluchten.

Ik gaf $ 2.808 uit aan daadwerkelijk eten…

Mijn boodschappenrekeningen waren echt laag, ongeveer $ 107 per maand, omdat er andere dingen waren die ik meer waardeerde dan de ervaring van het eten van voedsel. Thuis gekookte maaltijden waren vaak eenvoudig, en ik at steeds een variatie van hetzelfde.

Maar ik kocht een paar keer per week werklunches. Ik werkte in Soho, en nou ja, je kunt je voorstellen dat alle voedselopties daar moeilijk te weerstaan zijn.

Socialiseren met vrienden betekende meestal een of twee keer per maand uit eten gaan, dus $777 ging naar restaurants, en een verrassend lage $145 aan drankjes (happy hours, wat?).

En ongeveer $ 500 op nep voedsel.

Als ik kijk naar mijn Mint-account, is er een schrikkelijk hoog aantal transacties van CVS, Rite Aid en Walgreens. Ik kocht zeker geen medische spullen. Ik kocht bewerkte voedingsmiddelen zoals Kraft mac en kaas, Campbell’s soepen, en Ben en Jerry’s ijs. Rite Aid was vlak bij mijn metrohalte, dus ik bladerde onderweg door de folders en kocht artikelen die in de uitverkoop waren. Ik gaf bijna net zoveel geld uit aan kleding als aan eten. $ 2.905, in feite.

Ik winkelde op meer budgetvriendelijke plaatsen zoals Urban Outfitters, Zara en J. Crew. Veel van het was echt rommel. Maar de handvol items die ik in de uitverkoop van Bloomingdale’s, Saks en Barneys kreeg, waren dat niet.

Oh ja, en weet je nog dat ik in Soho werkte? Ik sloop naar een flink aantal sample sales in mijn lunchpauze.

Ik gaf 538 dollar uit aan gezondheidszorg.

Ik gaf 30 dollar uit aan een doktersbezoek, maar 401 dollar aan oogzorg, en 107 dollar aan fitness.

Ik had geen ziektekostenverzekering.

Ik heb maandenlang onderzoek gedaan naar verschillende opties voor ziektekostenverzekeringen, en freelancervrienden gevraagd wat voor soort verzekering ze hadden, maar besloot om verschillende redenen tegen allemaal. Sommige leken gewoon exorbitant duur voor de voordelen die je kreeg. Ik heb veel geluk gehad dat me nooit iets is overkomen.

Maar door rond te vragen, vond ik een paar klinieken waar ik terecht kon en kon betalen op basis van een glijdende schaal als ik dat nodig had.

Vervoerskosten waren een miezerige $ 1.645.

Een groot voordeel van het stadsleven is de besparing op vervoer. Dit is inclusief mijn maandelijkse metrokaart ($ 104 per maand) en $ 15 schetsmatige Chinatown busreizen om vrienden en familie te zien. In een stad met uitstekend openbaar vervoer nam ik bijna nooit een taxi. Als ik dat uitsplits, was het een schamele $ 137 per maand, wat veel lager is dan je standaard auto betalingen en verzekeringskosten.

Ik had nog steeds geld over, dus ik nam twee uitstapjes.

Ze waren lang niet zo extravagant als de reizen die ik nu maak, maar ik ben toch twee keer het land uit geweest: een week in Mexico voor $ 1.011 en $ 704 voor een lang weekend in Montreal.

Ik vond zelfs $ 611 voor persoonlijke verrijking.

Ik dacht dat het leuk zou zijn om bij FIT te leren hoe ik mijn eigen sieraden kon maken. Ik wist niet dat het me het hele semester zou kosten om één kleine doodshoofdspeld te maken… Ik heb dat ding letterlijk met een zaag uitgebeiteld!

En tot slot $585 aan entertainment.

Deal websites die helemaal in waren, en ik heb me voor allemaal ingeschreven: ScoutMob, Buy With Me, Ideelist. In NYC, hoef je niet veel te betalen om plezier te hebben. Ik weet nog dat ik in Boston op mijn hand kon tellen welke bars en clubs geen entree vroegen. Maar in New York kun je op de meeste plaatsen gratis naar binnen lopen. Hoewel huisvesting duur is, zijn er veel dingen in New York City die een veel betere deal zijn dan waar dan ook.

Nooit hebben mensen me ervan beschuldigd goedkoop of zuinig te zijn.

Niemand heeft me ooit zuinig genoemd, en ik heb nooit nee gezegd tegen activiteiten. Aan de buitenkant leefde ik een normale levensstijl, net als de meeste andere mensen. Maar van binnen deed ik de dingen een beetje anders.

How It All Added Up

Hier ziet u dat belastingen mijn grootste uitgaven waren.

En hier ziet u hoe ik mijn nettoloon besteedde. Zelfs toen hield ik me niet aan het 50-30-20-budget. Ik besteedde 37% aan behoeften, 16% aan wensen, en 47% aan sparen. Zestien procent aan ‘wants’ lijkt erg laag, maar wat als je echt niet zoveel wilt?

Key Observations

De inkomensstijging van $8.000 was KEY. Als ik niet onderhandeld had en geen bijbaantjes had genomen, had ik maar 15% van mijn nettoloon gespaard. Ik had ook geluk met de bijbaantjes en het feit dat ik op een punt in mijn leven was waar ik de energie had om ze daadwerkelijk te doen.

De belastingen waren hoog. Naast de federale belastingen betaalde ik staats- en stadsbelastingen, plus belasting op zelfstandigen uit die bijbaantjes. En geen 401k-bijdragen om mijn belastbaar inkomen te verminderen. Hoewel ik nu veel meer geld verdien, is het gek dat ik eigenlijk ongeveer hetzelfde bedrag aan belastingen betaal…

Opting out van de ziektekostenverzekering was koninklijk dom. De koning van domme beslissingen. Maar de verzekeringsopties die ik toen had, waren vreselijk. Zo slecht dat ik dacht dat het beter was om geen verzekering te nemen dan te betalen voor een die bijna niets dekt. Het was een persoonlijke beslissing, en ik pleit er niet voor dat mensen mijn voorbeeld in dit scenario volgen.

Ik kan niets bedenken dat ik wilde kopen maar me niet kon veroorloven, dus ik denk niet dat meer geld me veel gelukkiger zou hebben gemaakt. De studieleningen verkrampten mijn stijl, maar ik hield mijn vaste kosten laag, zodat ik nog steeds kon uitgeven aan de een of twee discretionaire categorieën waar ik om gaf.

Maar ik kan zeggen dat het hebben van meer geld me zou hebben geholpen mijn financiële doelen veel sneller te bereiken. Het jaar daarop stortte ik al het extra geld dat ik nu had van de afbetaalde studieleningen direct in spaarpotjes.

Het spaarzaadje was geplant. Niet iedereen kan 50% van zijn inkomen sparen. Maar ze kunnen proberen om hun weg te werken tot het. Als ik schuldenvrij was geweest, had ik 47% van mijn nettoloon kunnen sparen. Niet slecht, toch? En als ik toegang had gehad tot een 401k-programma, had ik waarschijnlijk boven de 50% kunnen uitkomen. Maar dat waren niet de omstandigheden waar ik mee te maken had. Dat was OK, want ik wist dat die omstandigheden niet blijvend waren. Ik zou een andere baan vinden. Een betere. Een paar maanden later kreeg ik een baan in loondienst bij een groot bedrijf dat geweldige voordelen bood, zoals 6% 401k matches, 4 weken betaalde vakantie en winstaandelen, om op te starten!

Misschien denken sommigen van jullie dat mijn leven triest was. Dat is niet erg. Omdat ik mijn leven niet leef voor andere mensen. En voor anderen is het vergelijkingsspel een valstrik. Je ziet iemand twee keer zoveel sparen als jij en denkt dat dat voor jou nooit zal gebeuren. Maar vergeet niet dat die persoon ook ergens moest beginnen. De meeste mensen beginnen niet met het verdienen van zes cijfers meteen na hun schooltijd. Het kan jaren en jaren duren. Dus hopelijk helpen deze cijfers je te zien hoe het mogelijk is om vooruitgang te boeken, zelfs als je minder verdient dan een “ideaal” inkomen.

Hoe heb/heb je gespaard in een dure stad? Voelde u zich rijk, zelfs met een “lager” salaris? Zo niet, wat is het minimumsalaris dat je nodig zou hebben om je comfortabel te voelen?

Feature Image: Unsplash

6 Shares