U heeft misschien wel eens van de term gehoord, maar wat zijn nutraceuticals nu precies, en hoe verschillen ze van vitamine supplementen en farmaceutische producten?

Zoals ik binnenkort zal uitleggen, komt het allemaal neer op de natuur – een nutraceutical is een biologische molecule, of een groep biologische moleculen die zijn afgeleid van de natuur, omdat het moleculen zijn die worden gevonden in planten en dieren, vaak in voedingsmiddelen die we al consumeren.

Lees verder om meer te leren over dit belangrijke onderscheid, maar eerst wat geschiedenis.

De term ‘nutraceutical’ werd in 1989 bedacht door een man genaamd Stephen DeFelice, die voorzitter en oprichter was van een medische organisatie in New Jersey genaamd de ‘Foundation for Innovation in Medicine’. Iedereen die voedingssupplementen gebruikt of op een of andere manier met voeding te maken heeft, heeft de term “nutraceutical” waarschijnlijk al eens gehoord. Misschien heeft u de term zelf ook wel eens gebruikt. Wat betekent nutraceutical? Het antwoord, heb ik ontdekt, hangt tot op zekere hoogte af van aan wie je het vraagt.

Nutraceuticals – A Paradigm in Dietary Supplementation

Het gebied van voedingssupplementen heeft zich in de afgelopen tachtig jaar ontwikkeld van eenvoudige vitamines en kruidenremedies gebaseerd op anekdotische volkstradities, tot een zeer technisch, wetenschappelijk georiënteerd gebied van biologische en plantaardige moleculen, waarvan de veiligheid en werkzaamheid worden ondersteund door bewijs verkregen door middel van wetenschappelijk onderzoek.

De supplementenindustrie van de 21e eeuw heeft deze nieuwe term, “nutraceutical”, aangenomen als een manier om zich te onderscheiden van haar vroegere wortels. Nutraceuticals hebben de potentie om op een dag op gelijke voet te concurreren met farmaceutische medicijnen, zij aan zij, voor wat betreft veiligheid en effectiviteit. Om te begrijpen hoe we op het punt zijn gekomen waar het nodig was om een nieuwe term voor voedingssupplementen aan te nemen, is het nuttig om te onderzoeken:

  1. De oorsprong van de voedingssupplementen business.
  2. De evolutie van vitamines en mineralen naar de toevoeging van supplementen op basis van kruiden.
  3. De evolutie van ruwe op kruiden gebaseerde remedies naar geconcentreerde kruidenextracten.
  4. De ontwikkeling van natuurlijke, biologische moleculen, ondersteund door wetenschappelijk onderzoek.
  5. De voortdurende politieke en juridische strijd over de regulering van voedingssupplementen en de huidige wetten in de VS die de nutraceutische industrie beschermen tegen overregulering door de FDA.

Er is geen medisch, of wetenschappelijk erkende definitie voor nutraceutical. Het is vooral een term die is omarmd en overgenomen door fabrikanten en verkopers van supplementen. Maar zoals veel nieuwe termen die hun weg vinden naar ons lexicon, heeft ‘nutraceutical’ nu ook zijn weg gevonden naar woordenboeken. Eén online woordenboek definieert ‘nutraceutical’ als:

“Een voedingsstof of voedingsmiddel waarvan wordt aangenomen dat het gezondheidsbevorderende of ziektevoorkomende eigenschappen heeft.”

De term nutraceutical suggereert dat een bepaald supplementingrediënt, of een combinatie van ingrediënten, een speciaal doel heeft in het ondersteunen van de menselijke gezondheid en welzijn dan alleen het aanbieden van eenvoudige voedingssupplementen. Hoewel dit niet altijd het geval is, suggereert het ook dat er enig wetenschappelijk bewijs is dat de toepassing en effectiviteit ervan ondersteunt bij het helpen voorkomen of behandelen van een specifieke gezondheidstoestand of -omstandigheden.

De term ‘functionele voeding’ draagt een vergelijkbare connotatie. Maar een functioneel voedingsmiddel heeft niet alleen een voordeel dat verder gaat dan basisvoeding, het is ook een echt voedingsmiddel, een bestanddeel van onze voeding. Een nutraceutical is een voedingsstof die we consumeren als voedingssupplement.

De evolutie van vitamines naar nutraceuticals

Dus, hebben we echt een nieuwe term nodig? Stephen DeFelice dacht van wel. Ik ben het met hem eens. De wereld van de voedingssupplementen is in de loop der jaren sterk geëvolueerd. Het heeft de handen ineengeslagen met de wetenschap en zich ontwikkeld tot een veel gesofisticeerder veld. Het gaat niet meer alleen om vitaminen en mineralen. De supplementenhandel van de 21e eeuw is niet de supplementenhandel van je grootvader. Het is anders.

Nutraceuticals spelen, ondanks bepaalde beperkingen die door de overheid zijn opgelegd, een vergelijkbare rol in de gezondheid en het welzijn van de mens als farmaceutische producten. Maar er zijn belangrijke verschillen. Een nutraceutical is een biologische molecule, of groep van biologische moleculen, die afkomstig zijn uit de natuur. Het zijn moleculen die worden aangetroffen in planten en dieren, vaak in voedingsmiddelen die we al consumeren. Farmaceutische producten zijn synthetische moleculen die zijn ontwikkeld om een specifieke gezondheidstoestand of ziekte te voorkomen, te behandelen of te genezen. Soms is een van deze synthetische moleculen gebaseerd op een biologische molecule. Maar opdat een farmaceutisch bedrijf een octrooi zou kunnen verkrijgen om hun investering te beschermen, moeten hun scheikundigen een manier vinden om de originele molecule te wijzigen in een vorm die nieuw en octrooieerbaar is.

In het begin waren er vitaminen en mineralen

Beginnend in de jaren 1940 begonnen wetenschappers specifieke vitaminen te isoleren en te verwerken. Toen begonnen bedrijven vitamines te koop aan te bieden als voedingssupplementen. Vitamines zaten in ons voedsel en werden erkend als essentiële onderdelen van een voedzaam dieet. Vitaminen als zodanig als supplement aanbieden leek een logische en positieve manier om ervoor te zorgen dat de gebruikers elke dag voldoende binnenkregen om in hun basisvoedingsbehoeften te voorzien. Vitaminefabrikanten realiseerden zich al snel dat aangezien mineralen ook essentieel zijn voor de menselijke voeding, ze ook mineralen te koop zouden moeten aanbieden, hetzij op zichzelf, hetzij in combinatie met vitaminen.

Schrijf u in voor onze maandelijkse Longevity Today Newsletter

Versterk uzelf met het laatste nieuws, onderzoek & gezondheidstips om u te helpen beter en langer te leven.

Neem een abonnement op onze maandelijkse nieuwsbrief Longevity Today

Houd uzelf op de hoogte van het laatste nieuws, onderzoek & gezondheidstips om u te helpen beter en langer te leven.

Then Came Herbs

Kruiden, of ‘plantaardige geneesmiddelen’, bestaan al veel langer dan vitaminen. Het Indiase Ayurvedische systeem en de traditionele Chinese geneeskunde, die beide hoofdzakelijk op planten gebaseerd zijn, zijn beide al duizenden jaren oud. Ook de inheemse Amerikanen gebruikten planten voor genezing. Waar je ook kijkt in de wereld, je vindt culturen die vertrouwen op planten ter ondersteuning van genezing en welzijn.

De mensen in de oudheid hadden geen capsules als handig consumptiemiddel. Af en toe persten ze kruidenpoeders tot tabletten met een soort bindmiddel, zoals acaciagom. Maar de traditionele methode om plantengeneesmiddelen te gebruiken was in de vorm van een “afkooksel”, of thee. De dorpsgenezer, of een familielid, brouwde een grote pot met het kruid, of de kruiden, liet die enige tijd trekken, vaak dagenlang, en vervolgens dronk de patiënt de thee op. Decoctions zijn een zeer efficiënte methode om kruiden te consumeren. Het brouwproces is in feite een extractiemechanisme, waarbij de meeste actieve bestanddelen van de plant in het water worden uitgeloogd, wat resulteert in een geconcentreerd, zeer krachtig geneesmiddel.

In het midden van de twintigste eeuw werden verschillende boeken over kruiden populair. Deze boeken, voor het grootste deel, documenteerden historische en culturele toepassingen van plantaardige geneesmiddelen die waren doorgegeven door eeuwen van schriftelijke en mondelinge traditie. De technische kennis over het gebruik van elk kruid werd ontleend aan anekdotische verslagen die voortkwamen uit gevallen waarin de patiënten de kruiden consumeerden in de vorm van afkooksels.

In de jaren 1960 kreeg een ondernemer uit Utah het idee dat een geweldige manier om voedingskruiden op de markt te brengen, zou zijn in capsules. Met capsules zou de consument de kruiden, die vaak bitter waren, niet hoeven te proeven. Het was ook een slimme manier om de kruiden op de markt te brengen, aangezien de producten een vertrouwde, consumentvriendelijke vorm zouden hebben die reeds door vitaminebedrijven werd gebruikt. Dit oorspronkelijke bedrijf in Utah bracht al snel een half dozijn soortgelijke bedrijven voort.

Maar er was één onderliggende misvatting in deze capsuleverpakking/marketingbenadering. De grootste capsule die in de voedingssupplementenindustrie wordt gebruikt, kan slechts ongeveer 500-600 mg kruidenpoeder bevatten. Deze nieuwe kruidenbedrijven hadden geen idee wat een juiste dosering zou moeten zijn, omdat dit een nieuwe en ongeteste methode van toediening was. Aangezien vitamines normaal gesproken met twee tabletten of twee capsules per dag werden gedoseerd, redeneerden ze: “We zeggen gewoon (willekeurig) dat twee capsules per dag, of ongeveer één gram van ons kruidenproduct, het aanbevolen gebruik is”. Wat zij zich niet realiseerden is dat, vergeleken met de zeer efficiënte toedieningsmethode van afkooksels, het consumeren van slechts één gram van het ruwe kruidenpoeder als aanbevolen portie een grove onderdosering was. Een typisch afkooksel bevatte waarschijnlijk tien, twintig, of zelfs honderd keer de hoeveelheid actieve ingrediënten vergeleken met twee capsules rauw kruidenpoeder.

Indian Science to the Rescue

Als je een ijkpunt wilt om het begin van de ‘nutraceutische industrie’ aan te duiden, kun je India als plaats en de twintigste eeuw als tijdsbestek gebruiken. Terwijl scheikundigen en ingenieurs bij Amerikaanse en Europese farmaceutische bedrijven hard aan het werk waren en wetenschappelijke methoden toepasten op hun onderzoek naar synthetische moleculen en de ontwikkeling van farmaceutische medicijnen, waren wetenschappers en ingenieurs in India en China bezig diezelfde wetenschappelijke methoden toe te passen op het onderzoek naar hun traditionele kruidengeneesmiddelen.

Deze Aziatische wetenschappers begonnen alle actieve bestanddelen in elk kruid te ontleden en te identificeren. Vervolgens ontwikkelden zij extractiemethoden om deze actieve bestanddelen te scheiden in sterk geconcentreerde medicijnen. Deze geconcentreerde medicijnen werden vervolgens weer toegevoegd aan het ruwe kruidenpoeder, waardoor een geconcentreerd kruidenextract in poedervorm ontstond. Deze poederextracten werden geformuleerd in verschillende concentraties, zoals 60% ruw poeder met 40% zuiver werkzaam bestanddeel, of in sommige gevallen 2% ruw kruidenpoeder en 98% werkzaam bestanddeel, enz. Deze ontwikkeling van geconcentreerde extracten leidde tot een nieuwe generatie kruidengeneesmiddelen: nutraceuticals. De Indiërs hebben de term “nutraceutical” omarmd, en wanneer zij de term gebruiken, verwijzen zij specifiek naar hun geconcentreerde kruidenextracten.

De populaire Indiase specerij, kurkuma, biedt een goed voorbeeld van waarom deze geconcentreerde extracten zo belangrijk zijn. Aziaten consumeren kurkuma al eeuwen, niet alleen als specerij, maar ook vanwege de voordelen voor de gezondheid. Het actieve bestanddeel in kurkuma is curcumine. Curcumine, dat bekend staat om zijn talrijke voordelen, waaronder zijn ontstekingsremmende eigenschappen, is in rauw kurkumapoeder aanwezig in een concentratie van ongeveer 3% . Onderzoekers hebben geconcludeerd dat een dagelijkse dosis van 1000 mg. +/- van curcumine nodig is om de therapeutische voordelen te realiseren. Maar bij een concentratie van slechts 3% zou een persoon dagelijks meer dan een ons kurkuma moeten consumeren om van deze voordelen te kunnen profiteren. Helaas consumeren veel gebruikers nog steeds de ruwe kurkuma in capsules, denkend dat dit een voldoende dosering oplevert.

Er is nu een grote hoeveelheid wetenschappelijk bewijs dat de werkzaamheid en veiligheid van plantaardige geneesmiddelen ondersteunt. In de PubMed-database bijvoorbeeld, wordt in meer dan 14.000 gepubliceerde studies naar curcumine verwezen. Het meeste onderzoek naar kruiden is uitgevoerd in Azië, waar een enorme markt voor deze geneesmiddelen bestaat.

Een populair Aziatisch kruid is Eurycoma longifolia, ook bekend als Tongkat ali. In een overzichtsstudie over Tongkat ali werd de ruwe plant uitgesplitst in zestien actieve chemische bestanddelen. Vervolgens bespraken de auteurs de therapeutische eigenschappen van elk van deze bestanddelen op basis van in vitro, dierlijke en menselijke tests. De wereld van nutraceutische, op planten gebaseerde geneesmiddelen wordt een zeer wetenschappelijke wereld.

Biologische Moleculen – Nutraceuticals van de volgende generatie

Een biologische molecule is een stof die aanwezig is in, of geproduceerd wordt door cellen van levende organismen. Biologische moleculen vervullen talrijke functies en bestaan uit vier hoofdtypen: koolhydraten, vetten (lipiden), nucleïnezuren (RNA en DNA gerelateerd), en eiwitten.

Niet achter te blijven, terwijl Indiase wetenschappers druk bezig waren met het catalogiseren van hun kruidengeneesmiddelen, begonnen westerse wetenschappers en ingenieurs biologische moleculen te onderzoeken op hun potentiële voedingswaarde, medicinale of therapeutische waarde. Sommige van deze stoffen waren moleculen die in ons voedsel werden aangetroffen. Andere waren stoffen die in het menselijk lichaam worden aangetroffen. Drie voorbeelden van biologische moleculen zijn:

  1. Resveratrol
  2. Choline
  3. Nicotinamide mononucleotide

Resveratrol is een flavonol (flavonoïde) die voorkomt in fruit en groenten. Het wordt door de plant geproduceerd als afweer tegen ziekten. Aangetoond is dat resveratrol talrijke therapeutische voordelen voor de mens heeft, en het is vooral bekend om zijn antioxiderende eigenschappen en wordt veel gebruikt om een lang leven te bevorderen.

Choline, of citicoline, is een chemische stof die door de menselijke hersenen wordt geproduceerd. Japanse onderzoekers ontdekten de belangrijke rol ervan in de hersenfysiologie. Nadat zij de biochemische samenstelling ervan hadden vastgesteld, hebben zij het synthetisch gereproduceerd. In Europa en Japan is choline beschikbaar als een voorgeschreven medicijn. Hier in de VS heeft de FDA goedgekeurd dat het als supplement mag worden verkocht.

NMN, of Nicotinamide mononucleotide, is een ander actueel voorbeeld. NMN is een molecule die in sommige voedingsmiddelen voorkomt en ook in het menselijk lichaam wordt aangetroffen. NMN is een precursor van de essentiële cellulaire molecule, NAD . NMN wordt nu geproduceerd als een op zichzelf staand biologisch molecuul en op de markt gebracht als voedingssupplement.

De komst van plantaardige fytochemicaliën en biologische moleculen die gemakkelijk beschikbaar worden gemaakt voor consumenten als voedingssupplementen heeft een opwindend nieuw gebied geopend op het gebied van nutraceuticals. Nu kunnen individuele moleculaire bestanddelen van natuurlijke stoffen worden geïdentificeerd, geïsoleerd, getest en aan het publiek ter beschikking worden gesteld; in de meeste gevallen zonder recept. Deze biologische moleculen, samen met geconcentreerde plantenextracten, hebben de potentie om uiteindelijk een paradigma in de geneeskunde te creëren, waarbij nutraceuticals op gelijke voet komen te staan met hun rivaliserende, farmaceutische tegenhangers.

The Politics of Nutraceuticals

Het National Center for Complementary and Integrative Health, een divisie van de National Institutes of Health, schat dat Amerikanen jaarlijks ongeveer 30 miljard dollar uitgeven aan alternatieve en complementaire gezondheidsdiensten en -producten. De nutraceutische industrie vertegenwoordigt de grootste component van deze omvangrijke markt. Volgens een medische nieuwssite is de nutraceutische industrie jaarlijks wereldwijd $117 miljard waard. Gelukkig is de FDA vandaag de dag nauwelijks betrokken bij de regulering van nutraceuticals, afgezien van kwesties die verband houden met flagrante gevallen van onjuiste etikettering, ernstige veiligheidsproblemen en fraude.

Deze onafhankelijke status van de nutraceutical/supplementen-industrie wordt gesteund door de Amerikaanse wetgeving. Sinds de jaren veertig is er een politiek drama aan de gang over de wettelijke en reglementaire status van voedingssupplementen. Het is een heen en weer getouwtrek geweest, waarbij de FDA en Big Pharma de ene kant op trokken en de supplementenindustrie, consumenten en sympathiserende wetgevers de andere kant op trokken.

In 1994 werd de Dietary Supplement Health and Education Act, waarvoor senator Orrin Hatch zich sterk maakte, door president Clinton in wet omgezet. Het effect van deze wet was dat de FDA zich effectief terugtrok uit de regulering van nutraceuticals en voedingssupplementen. Hoewel de FDA nog steeds een aantal brede toezichthoudende verantwoordelijkheden heeft, is de nutraceutische industrie nu, in grote lijnen, een door de industrie gereguleerde business.