Permacultuur is een duurzaam ontwerpsysteem dat ecologische principes die in de natuur worden gevonden toepast op de ontwikkeling van menselijke nederzettingen, waardoor de mensheid in harmonie met de natuurlijke wereld kan leven. Hoewel permacultuur kan worden toegepast op bijna elk gebied van het leven, met inbegrip van lokale economieën, energiesystemen, watervoorziening, en woonsystemen, is permacultuur het meest bekend geworden door zijn toepassingen in duurzame voedselproductie.
Permacultuur streeft naar “slimmer werken, niet harder”, het uitbannen van afval in al zijn vormen (zoals vervuiling, waterverspilling, en energieverspilling), en het verhogen van de natuurlijke productiviteit en efficiëntie in de tijd door de toepassing van duurzame ontwerpsystemen die samenwerken met de natuur binnen haar natuurlijke beperkingen. Permacultuur is vooral nuttig in een wereld waar sprake is van beperkte energie en natuurlijke hulpbronnen.
In permacultuur, is er bijzondere nadruk op het gebruik van meerjarige gewassen, zoals fruitbomen, notenbomen, en struiken die allemaal samen functioneren in een ontworpen systeem dat nabootst hoe planten in een natuurlijk ecosysteem zou functioneren.
De permacultuur ethiek
Al het permacultuur ontwerp en de praktijk wordt geïnformeerd door drie permacultuur ethieken:
- Earth Care: We zijn afhankelijk van de Aarde en al haar levende systemen voor ons overleven, en we zijn een deel van de Aarde, niet er los van. Daarom moeten we zorg dragen voor onze Aarde, haar hulpbronnen en haar levensvormen.
- People Care: In onze handelingen moeten we voor elkaar zorgen en elkaar steunen op manieren die geen schade toebrengen aan mensen of het milieu waarvan we afhankelijk zijn.
- Fair Share: De aarde heeft beperkingen. Daarom moet ieder van ons grenzen stellen aan ons persoonlijk verbruik van hulpbronnen om een rechtvaardige en eerlijke wereld voor iedereen te hebben.
De permacultuurprincipes
Permacultuurontwerp en -praktijk maakt gebruik van 12 permacultuurprincipes die op vrijwel elke situatie kunnen worden toegepast, inclusief landbouw. Deze principes benadrukken hoe alles uiteindelijk met elkaar verbonden is, een focus op kleinschalige, efficiënte, en intensieve systemen die vertrouwen op het gebruik van biologische bronnen in plaats van fossiele brandstoffen. Er ligt ook een nadruk op gesloten kringlopen die afval recyclen en ecologische principes incorporeren.
Permacultuurzones
Permacultuurontwerp op een boerderij of in een tuin omvat het aanwijzen van “zones” waar die dingen die de meeste aandacht nodig hebben het dichtst bij ons huis of wat de “thuisbasis” voor een boerderij ook is, moeten worden geplaatst.
Naarmate je verder van “huis” komt, verzwakt je invloedssfeer en vermindert de energie die nodig is om die in stand te houden.
In permacultuur is zone 1 bijvoorbeeld het gebied direct voor je deur, zoals een moestuin. Zone 2 is een deel van je tuin of boerderij dat je dagelijks bezoekt. Zone 3 is een gebied van je boerderij of tuin dat verder weg ligt en geen dagelijks onderhoud nodig heeft. Zone 4 omvat de gebieden die u slechts af en toe zou bezoeken, zoals een boomgaard, en zone 5 bestaat uit de buitenste gebieden van uw eigendom die meer in een “wilde” staat worden gelaten, zoals een wilde bloementuin, inheems prairiegebied, of een bosgebied.
Voorbeelden van permacultuurontwerppraktijken
Permacultuurontwerptechnieken omvatten kruidenspiralen, hugelkultur-tuinbedden, sleutelgat- en mandala-tuinen, sheet mulching, het telen van graan zonder grondbewerking, voedselbossen (ook wel “eetbare bostuinen” genoemd), elke plant die meerdere doelen dient, en het creëren van zwaluwen op contouren om water hoog in het landschap vast te houden.
Permacultuur ontwerptraining
Permacultuur ontwerptraining wordt onderwezen door middel van de 72 uur durende Permacultuur Ontwerp Certificaat (PDC) cursus die is ontwikkeld door de oorspronkelijke mede-oprichter van Permacultuur, Bill Mollision. PDC-cursussen worden nu over de hele wereld gegeven.
Geef een antwoord