Door Andrew Katen

Verrijkingsklassen zijn leerervaringen die verder gaan dan wat mogelijk is in het traditionele klaslokaal op school. Door de kleine student-docentratio’s creëren ze een omgeving waarin studenten vrij zijn om individuele interesses te verkennen, persoonlijke kwaliteiten (zoals leerstijlen en temperament) ten volle te benutten, te socialiseren met gelijkgestemde medestudenten, en hun docent te gebruiken als mentor en coach.

Synoniemen voor “verrijken” zijn: cultiveren, ontwikkelen, verbeteren, aanvullen, opfleuren, en verzoeten. Deze termen zijn allemaal van toepassing op het doel en de doelstellingen van verrijkingslessen. Een goed ontworpen en gefaciliteerde klas kan namelijk:

  • De natuurlijke vaardigheden, persoonlijkheden, interesses en enthousiasme van studenten cultiveren;
  • Abstracte denkvaardigheden ontwikkelen, evenals academische, organisatorische en teamwork vaardigheden;
  • Het leerproces verbeteren door verschillende stijlen te integreren (bijv, visuele ruimtelijke, auditieve sequentiële, tactiele, enz.);
  • Aanvulling op traditionele curricula door de invoering en integratie van nieuwe of geavanceerde concepten, en doelgericht toe te passen om specifieke doelen te bereiken;
  • Vrolijk het leren op met hands-on activiteiten, geïndividualiseerde projecten, buitenlessen, levendige discussie, en lichaamsbeweging;
  • Zoet de ervaring op door het bevorderen van een sfeer van vriendelijkheid, respect, enthousiasme en aanmoediging – waar mensen vrij zijn om zichzelf te zijn en hun unieke perspectieven, talenten en mogelijkheden, en prestaties te vieren.

Er is geen pasklare benadering voor het ontwerpen en geven van een verrijkingsles! Om succesvol te zijn, moeten de onderwerpen, de indeling en de planning de interesses, achtergronden en omstandigheden van de studenten en de docent weerspiegelen. Het brein van een individu is tenslotte net zo uniek als zijn vingerafdruk. Waarom zouden onderwijsbenaderingen en -ervaringen niet net zo divers kunnen zijn?