Wat is associatief spel?

Mevrouw Bailey, een van de leerkrachten van de plaatselijke school, laat de kinderen naar de pauze gaan en volgt hen naar buiten om op hen te letten. Terwijl ze aan de kant staat, ziet ze een groepje kinderen rond de stapel stokken dansen met stereotiepe Indiaanse kreten. Juf Bailey observeert iets dat associatief spel wordt genoemd.

Associatief spel is een vorm van spel waarbij een groep kinderen deelneemt aan soortgelijke of identieke activiteiten zonder formele organisatie, groepsleiding, groepsinteractie, of een bepaald doel.

Een voorbeeld van associatief spel zou een groep kinderen kunnen zijn die naast elkaar op driewielers rijden. Ze kunnen met elkaar praten en op elkaar reageren, maar er is geen duidelijk doel, leider, of organisatie van de activiteit. Dit is slechts één voorbeeld van een activiteit die als associatief spel wordt beschouwd.

Kinderen vertonen allerlei soorten solitair en sociaal gedrag dat als “spel” kan worden beschouwd. Door de soorten spel te begrijpen en te categoriseren, kunnen we de sociale interactie en de ontwikkelingsstadia die met een typische kindertijd gepaard gaan, beter begrijpen. Het is nuttig om te begrijpen hoe kinderen relaties vormen, hoe ze regels leren, hoe ze grenzen stellen, en vele andere ideeën met betrekking tot kinderpsychologie.

Wie creëerde associatief spel?

Mildred Parten Newhall creëerde de “Stages of Play” theorie in 1929. Parten observeerde groepen kleuters in de leeftijd van 2 tot 5 jaar en creëerde een reeks van 6 stadia van spel; Onbezet, Solitair, Toeschouwer, Parallel, Associatief, en Coöperatief. Deze zes stadia zijn bedoeld om een algemene volgorde weer te geven waarin kinderen bepaalde vaardigheden ontwikkelen, en hoe deze vaardigheden aan hen kunnen worden geleerd door middel van verschillende soorten spel.

• Onbezet spel: Onbezet spel is wanneer het kind niet speelt, maar alleen observeert. In het onbezette spel, leert het kind over zijn wereld. Ze kunnen herhaalde bewegingen maken terwijl ze rondkijken. Ze experimenteren zelf met dingen, waardoor ze meer inzicht krijgen in hun omgeving.
• Solitair spel: Solitair spel is wanneer het kind alleen is en zich blijft concentreren op zijn activiteit. Tijdens eenzaam spel leert het kind hoe dingen werken en hoe het zich kan concentreren. Het kan rustig samen bouwstenen bouwen.
• Spelen met de toeschouwer: Bij het toeschouwer-spel kijkt het kind naar anderen die aan het spelen zijn, maar het doet er niet aan mee. Bij kijkspel begint het kind belangstelling te tonen voor andere kinderen. Het kan met anderen praten over het spel waarnaar het kijkt, maar het doet niet mee.
• Parallel spel: Parallel Spel is wanneer het kind apart van anderen speelt, maar dicht bij hen en hun acties nabootst. Bij parallel spel leren kinderen hoe ze samen met andere kinderen kunnen werken. Ze kunnen tekeningen kleuren of een huis van blokken bouwen vlak naast elkaar. Hun activiteiten zijn vergelijkbaar en lopen duidelijk parallel, maar ze werken nog niet samen aan een doel.
• Associatief spel: Associatief Spel is wanneer het kind geïnteresseerd is in de mensen die spelen, maar niet in het coördineren van hun activiteiten met die mensen, of wanneer er helemaal geen georganiseerde activiteit is. Bij associatief spel leren kinderen om meer geïnteresseerd te zijn in de kinderen die spelen dan in de eigenlijke activiteit. Ze kunnen allemaal samen in een kring rondrennen.
• Coöperatief spel:Coöperatief spel is wanneer een kind zowel geïnteresseerd is in de mensen die spelen als in de activiteit die ze aan het doen zijn. In coöperatief spel leren de kinderen hoe ze met elkaar kunnen samenwerken. Ze kunnen een rol toewijzen zoals de moeder of de vader in het spel ‘Huis’.

In de theorie van Parten beginnen kinderen met meer geïndividualiseerd spel zoals solitair en parallel, maar naarmate ze ouder worden gaan ze over op meer groepsspel zoals associatief en coöperatief. Volgens de theorie kun je zien dat kinderen meer geïnteresseerd raken in andere kinderen naarmate ze verder komen in de stadia, tot het punt waarop ze in staat zijn samen te werken aan een doel.

Parten theoretiseert dat dit komt omdat hoe ouder een kind wordt, hoe meer ze hun communicatieve vaardigheden verbeteren en hoe meer mogelijkheden er zijn voor interactie met leeftijdgenoten. Ze zijn niet alleen beter in staat om met elkaar om te gaan, maar zijn ook meer geïnteresseerd in interactie met elkaar.

Wanneer begint associatief spel en waarom is het belangrijk?

Associatief spel begint tijdens de peuterleeftijd en strekt zich uit tot de kleuterleeftijd. Associatief spel leert de kunst van het delen, stimuleert de taalontwikkeling, probleemoplossende vaardigheden en samenwerking.

Er zijn veel voordelen aan dit spel, kinderen leren denken, onthouden, en problemen op te lossen. Associatief spel geeft kinderen de kans om hun overtuigingen over de wereld te testen. Het stelt kinderen in staat om creatief te zijn terwijl ze hun eigen verbeelding ontwikkelen.

Associatief spel stelt een kind in staat om de vaardigheden te leren van onderhandelen, problemen oplossen en werken binnen groepen. Kinderen oefenen besluitvaardigheid, bewegen in hun eigen tempo en ontdekken hun eigen interesses tijdens dit spel. Ongestructureerd spel kan ook leiden tot meer lichamelijke beweging en gezondere kinderen.

Waar baby’s en peuters hun vermogen om te symboliseren gebruiken in solitair spel, gebruiken peuters hun uitgebreide cognitieve en sociale vaardigheden om met hun leeftijdsgenootjes te spelen. In associatief spel is er communicatie over de gemeenschappelijke activiteit, het lenen en uitlenen van spelmaterialen, en milde pogingen om te controleren welke kinderen wel of niet in de groep mogen spelen.

In tegenstelling tot volwassenen, zijn kleuters niet in staat om te verwoorden hoe ze zich voelen. Ze ervaren dezelfde gevoelens en drukken ze uit door te spelen. Omdat ze zich veilig voelen in spel, en omdat spel een primaire activiteit is in de kleuterjaren, vertonen jonge kinderen het volledige scala van hun gevoelens in associatieve spelactiviteiten.

Freud (1935) stelde dat spel cathartisch kan zijn. Kinderen gebruiken spel om angst te verminderen en traumatische ervaringen te begrijpen. Ze kunnen een onplezierige ervaring steeds opnieuw beleven om deze te verwerken en de intensiteit van de gevoelens te verminderen.

Zoals u ziet, zijn er veel voordelen aan het spelen van kinderen, zowel alleen als met andere kinderen. Het is nuttig om het soort spel te definiëren, maar het is ook nuttig om in gedachten te houden dat alle kinderen zich op verschillende manieren ontwikkelen en een neiging tot verschillende dingen vertonen. Als u bezorgd bent dat uw kind deze stadia misschien niet lijkt te volgen, is dat in de meeste gevallen niet noodzakelijk een probleem. Spelen is gezond voor kinderen, maar ze hebben wel de neiging om zich op verschillende manieren te uiten.

Wat voor ander onderzoek is er gedaan naar associatief spelen?

Volgens Dr. Smilansky zijn er vier verschillende soorten spel waar kinderen zich mee bezighouden: Functioneel, Constructief, Spel met regels, en Dramatisch spel. Deze vier spelen worden vaak gelabeld aan Parten’s theorie van zes spelen; associatief-functioneel, coöperatief-dramatisch, enz.

• Functioneel Spel: Functioneel spel omvat het leren over de fysieke kenmerken van objecten. Het doel van functioneel spel is nieuwsgierigheid op te wekken en kinderen te motiveren om meer over hun wereld te leren. Bij dit soort spel wordt veel geëxperimenteerd, en kinderen zijn in staat om veel te leren simpelweg gebaseerd op hoe dingen reageren op hun interactie.
• Constructief spel: Constructief spel is waar kinderen voorwerpen gebruiken en dingen beginnen te construeren. Het doel van constructief spel is om objecten te gebruiken om iets anders voor te stellen, wat abstract denken inhoudt.
• Spelletjes met regels: Spelen met regels is waar kinderen spelletjes spelen met vaste structuren. Spellen met regels helpen kinderen zich te concentreren, grenzen te begrijpen, en hun gedrag te beheersen om aan de regels te voldoen. Dit is een cruciale periode waarin een kind het belang van grenzen begint te begrijpen.
• Dramatisch spel of doen alsof: Pretend of Dramatisch spel is wanneer kinderen echte levenservaringen nabootsen die ze hebben gezien. Het doel van doen alsof of dramatisch spel is om kinderen te helpen visualiseren en symbolen te gebruiken om echte voorwerpen of gebeurtenissen te vertegenwoordigen.

Zoals u kunt zien, helpen deze vier soorten spel eigenlijk kinderen om concepten, ideeën en regels te begrijpen die zeer belangrijk zullen worden in hun leven. Hoewel elk type spel voor een toeschouwer gelijkaardig kan lijken, kunnen ze heel belangrijk blijken om kinderen heel verschillende concepten en ideeën aan te leren die heel relevant voor hen zullen zijn.

Speelwijzen volgens sociaal-economische klasse

Er is ook onderzoek gedaan dat onderzoekt hoe de achtergrond van een kind en specifieke externe factoren hun spel kunnen beïnvloeden. Dit onderzoek richtte zich voornamelijk op de sociaal-economische achtergrond van een kind.

Rubin, Maioni, en Hornung’s onderzoek stelde dat middenklassen meer geneigd zijn om deel te nemen aan sociaal spel zoals associatief spel dan lagere klassen. Uit hun onderzoek bleek dat kinderen uit de middenklasse significant meer associatief-constructief en coöperatief-dramatisch spel en significant minder solitair-functioneel en parallel-functioneel spel uitstraalden dan kleuters uit de lagere klassen.

Zij vonden ook dat mannetjes meer gericht zijn op solitair-functioneel en associatief-dramatisch, terwijl vrouwtjes meer gericht zijn op solitair-constructief en parallel-constructief.

In tegenstelling tot het onderzoek van Rubin, Maioni, en Hornung, vonden Moneta, en Dyer echter dat kinderen met een lage sociaaleconomische status (SES) significant meer associatief spelen. Zij namen 40 kinderen, leeftijd 3-5, uit Oost-Engeland.

Er was een gelijk aantal kinderen met een hoge SES als er kinderen waren met een lage SES. Zij ontdekten dat kinderen met een lage SES bijna twee keer zoveel kans hadden op associatief spel als kinderen met een hoge SES.

Volgens het onderzoek van Hope Wilson besteden de hoogbegaafde kinderen meer tijd aan functioneel, dramatisch en solitair spelgedrag dan typische kinderen. Wilson stelt dat hoogbegaafde kinderen er eerder voor kiezen om alleen te spelen dan met hun leeftijdsgenoten.

Associatief spel is een belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van het kind omdat het de eerste vorm van spel is in de theorie van Parten waarbij het kind meer geïnteresseerd raakt in de kinderen met wie het speelt dan in het eigenlijke speelgoed of spel.

Hoewel er nog steeds geen vastomlijnde regels of rollen zijn in dit spel, maar het zal er vaak om gaan dat het kind zich begint te integreren in een groep in plaats van zich af te zonderen. Het markeert de weg van een kind dat leert vriendjes te maken.

Conclusie

Zoals u ziet, is spel ongetwijfeld een vormend deel van het leven van een kind. Er kan veel over kinderen worden ontdekt aan de hand van de manier waarop ze spelen. Het is een inherente manier waarop kinderen de wereld leren kennen en leren samenwerken met andere mensen, en de inzichten die we hieruit kunnen opdoen zijn zeer nuttig in de kinderpsychologie. Er zijn veel psychologische theorieën over spel, en veel daarvan kunnen zeer waardevolle inzichten bieden in de vormende jaren van een kind.

Zoals u kunt zien, is er geen definitieve manier waarop kinderen leren spelen. Zoals met alle gebieden van de psychologie, is het bijna onmogelijk om een groep mensen in netjes georganiseerde gedragscategorieën onder te brengen. Maar door aandacht te besteden aan algemene tendensen en te leren hoe kinderen van verschillende omstandigheden en achtergronden zich gedragen met betrekking tot spel, kunnen we de cruciale rol van spel in de ontwikkeling van een kind blijven begrijpen.