Een vaak over het hoofd gezien doel voor het krabgedrag bij kippen is sociale interactie en binding. Kippen zijn zeer sociale dieren. Als je ooit de tijd hebt genomen om een koppel echt te observeren, dan lopen ze de hele dag in groepen samen rond, zachtjes kakelend en schijnbaar babbelend met elkaar.

Ze scharrelen samen, baden samen, rusten samen, en, ja, scharrelen samen. Al deze activiteiten zijn niet alleen noodzakelijk voor de gezondheid van de kippen, maar zijn ook sociale activiteiten. Als een kip begint met stofbaden, zullen anderen haar komen vergezellen. Als er één begint met poetsen, zal een hele groep volgen.

Dit zijn enkele van de belangrijkste manieren waarop kippen met elkaar omgaan en een band met elkaar krijgen. Kippen vormen sterke banden tijdens deze dagelijkse prestaties. Ze vertonen sterke voorkeuren voor de andere individuen met wie ze deze activiteiten uitvoeren, en sommige vertonen angstgedrag als een van hun kuddegenoten wordt verwijderd.

Relaties worden opgebouwd en in stand gehouden door deelname aan het krabben en andere dagelijkse gedragingen met de kudde.

Krabben voor sociale interactie en hechting met mensen

Kippen zullen deze gedragingen (krabben, poetsen, rusten, baden) ook gaan uitvoeren naast (of zelfs bovenop) menselijke verzorgers die veel tijd met hen doorbrengen. Naarmate uw kippen meer en meer vertrouwd raken met u en u beginnen te vertrouwen, zult u merken dat ze deze gedragingen steeds dichter bij u gaan uitvoeren. Uiteindelijk zullen velen het vlak naast je doen, dicht genoeg voor jou om ze aan te raken.

Ik heb zelfs verschillende kippen die graag op mijn schoot kruipen en aan mijn broek krabben (geen korte broek dragen – dat doet pijn!). Als je eenmaal vriendschappen met ze ontwikkelt, zul je er waarschijnlijk een paar hebben die je het liefst overal volgen en die hun gedrag liever in jouw nabijheid uitvoeren dan bij andere kippen.

Ik heb ook gemerkt dat de hanen die mij aardig vinden krachtig zullen krabben en voedsel-achtige kreten zullen slaken zodra ze me zien of mijn stem horen. Als ik zit, benaderen ze me met dit gedrag en blijven dan aan mijn zijde krabben. Ze krabben en roepen ook heel dramatisch als ik wegloop, alsof ze willen zeggen: “Kom terug en breng tijd met me door – we kunnen samen krabben en foerageren!”

Je zet je rechtervoet in, je zet je rechtervoet uit… en je krabt aan de grond!

Dr. Joseph Barber van de Universiteit van Pennsylvania merkt op dat kippen gewoonlijk eerst met hun rechtervoet aan de modder krabben en dan afwisselend met hun voeten. Hij denkt dat dit eigenlijk een praktisch doel kan hebben. De rechtervoet wordt bestuurd door de linker hersenhelft, en bij kippen is de linker hersenhelft superieur in het onderscheiden van objecten, zoals het herkennen van voedsel als verschillend van vuil of stenen.

Dr. Barber denkt dat als voedsel door de rechtervoet wordt opgekrabd, het rechteroog het eerst zou moeten zien en de kip beter zou moeten helpen om het onmiddellijk als een smakelijk hapje te herkennen.