Deel met je vrienden

Zoals veel mensen die beha’s dragen, haat ik ze. Het beste deel van elke dag is wanneer ik thuiskom en mijn beha uit kan doen. Ik ben een tijdje geleden afgestapt van kanten en mooie beha’s, toen moest de beugel eruit en nu draag ik sinds een paar jaar goedkope sportbeha’s. Maar nu niet meer.

Ik realiseerde me dat de enige reden waarom ik nog bh’s droeg, was omdat ik seksueel geobjectiveerd werd door mannen. Dus ik ben nu officieel klaar met beha’s. Ik ga mezelf niet langer kwellen, alleen maar omdat sommige mannen niet weten hoe ze zich moeten gedragen in de buurt van borsten.

Voordat ik veel verder ga, wil ik duidelijk maken dat ik niet een van die mensen ben die “wegkomen” (wat dat ook moge betekenen) met het niet dragen van een beha. Mijn borsten zijn rond een D cup de laatste keer dat ik keek, en ik ben 35 en heb gebaard. Je kunt zien wanneer ik geen beha draag.

Dus terwijl ik het dragen van beha’s haatte, was ik bang dat ik nog meer mannen naar mijn borsten zou laten staren en nog meer vrouwen die me stilletjes zouden veroordelen en gluren. Dit werd nog verergerd door het feit dat ik in een kleine depressieve stad woon in een bijzonder katholiek en conservatief gebied, waardoor ik al te maken heb met stille en niet zo stille oordelen over hoe ik eruit zie en praat. Ik was vooral bezorgd dat mijn tepels hard zouden worden en zichtbaar zouden worden, maar het is gebeurd en de wereld is niet vergaan.

Sinds mijn tienerjaren maak ik me zorgen over het geven van de “verkeerde signalen” aan mannen. Alsof ik op magische wijze kon voorkomen seksueel misbruikt te worden door niet te flirten met jongens (spoiler alert: het werkte niet). Om dezelfde reden heb ik me het grootste deel van mijn leven veel “bescheidener” gekleed dan ik zou willen. Maar ik ben het zat om na te denken over hypothetische reacties van mannen op mijn lichaam en wat ik wel of niet draag.

Meer Radicale Lezingen: Lichaamsschaamte uit je kindertijd ongedaan maken: On Loving Your Body Enough To Listen To It

Als vrouw heb ik geaccepteerd dat we nooit veilig zijn voor aanranding, intimidatie of andere patriarchale onaangenaamheden, en aangezien er geen manier is om mezelf te redden, kan ik net zo goed comfortabel zijn.

27157439164_38fbdbb14c_z
Foto van drie mensen die over straat lopen. Degene links heeft groen haar, een blauwe ketting, gouden stickers op hun tepels, en een blauwe rok. Ze dragen ook een veelkleurige paraplu. De tweede persoon draagt een blauwe paraplu. Zij hebben helder rood haar. De derde persoon rechts heeft roze lang haar, een tiara, en draagt gouden kwastjes op hun tepels. Ze dragen een zwarte rok met daarboven visnet om op een zeemeerminnenstaart te lijken. Bron: drpavloff

Natuurlijk weet ik dat ik niet de eerste feministe ben die het dragen van een beha afwijst. Hoewel ik er zelf niet bij was, heb ik gehoord dat dat vroeger, tijdens de tweede feministische golf, wel voorkwam. (Natuurlijk is het weigeren te geloven dat transvrouwen “echte” vrouwen zijn ook iets dat geassocieerd wordt met veel feministen die beïnvloed zijn door bepaalde vormen van het tweede-golf feminisme, dus ik denk dat het logisch is om te proberen een beetje afstand van hen te nemen).

En trouwens, beha’s werden in de jaren ’60 niet eens verbrand. “BH-verbrander” was eigenlijk net zoiets als “misandrist” van dit tijdperk: een woord dat bittere en onzekere mannen en de vrouwen die hen steunden feministen noemden.

Hier zijn enkele vragen en antwoorden op die vragen als het gaat om het bespreken van mijn bh-loosheid en de feministische implicaties ervan, evenals de praktische aspecten. Dit zijn antwoorden op vragen die ik mezelf heb gesteld of die anderen mij hebben gesteld over mijn bhloosheid.”

“Nou, ik draag graag bh’s!” Cool! Doe wat je wilt!

“En hardlopen dan?” Ik ben gehandicapt en kan niet hardlopen.

“Zijn je tepels dan niet te zien?” Soms! (Vooral in de kou.)

“En het zweet van je borsten dan?” Ik denk dat ik in beide gevallen evenveel tietenzweet heb, maar ik stop mijn kleren graag onder mijn tieten om het zweet op te dweilen.

“Hoe zit het met sollicitatiegesprekken of dat soort dingen?” Ik zal beha’s dragen als ik voel dat het nodig is voor (bullshit classistische, racistische, ableist, en andere onderdrukkende dingen die we noemen) “professionaliteit”.

Meer Radicale Lezingen: Long Live Yoga Pants, Leggings, Nipples, and Camel Toes

Refusing to wear a bra may seem like a small, ridiculous thing to a lot of people, most likely those who have’t felt obligated to wear a bra. Ik heb minder reacties van vreemden gekregen dan ik dacht dat ik zou krijgen, maar ik moet mezelf nog steeds een peptalk geven elke keer als ik me aankleed om mezelf eraan te herinneren dat ik niet verantwoordelijk ben voor de reacties van andere mensen op mijn lichaam. Net zoals ik mijn gedachten en meningen niet zou moeten inperken, zou ik niet willekeurig delen van mijn lichaam moeten inperken om andere mensen meer op hun gemak te stellen.

Feature Image: Een foto van de etalage van een winkel. Er staan meerdere grijze mannequins in de etalage die verschillende soorten beige ondergoed dragen voor het hele lichaam en uit één stuk. Bron: Liliana Amundaraín]

TBINAA is een onafhankelijke, queer, door zwarte vrouwen gerunde digitale media- en onderwijsorganisatie die radicale zelfliefde promoot als de basis voor een rechtvaardigere, rechtvaardigere en mededogende wereld. Als je gelooft in onze missie, draag dan bij aan dit noodzakelijke werk op PRESSPATRON.com/TBINAA

Wij kunnen dit werk niet doen zonder jou!

Als dank ontvangen donateurs die $10+ bijdragen (maandelijks) een exemplaar van ons eboek, Shed Every Lie: Black and Brown Femmes on Healing As Liberation. Donateurs die meer dan $20 (maandelijks) bijdragen, ontvangen een exemplaar van het boek van oprichter Sonya Renee Taylor, The Body is Not An Apology: The Power of Radical Self Love bij u thuis bezorgd.

Heb je hulp nodig om te groeien in je eigen zelfliefde? Meld je aan voor onze 10 tools voor radicale zelfliefde-intensive!