Het is opmerkelijk, wanneer men artikelen leest in een Britse krant, dat de taal die gebruikt wordt om te verwijzen naar de overlevende echtgenoot van een man die overleden is, aanzienlijk verschilt van de taal die gebruikt wordt om te verwijzen naar de overlevende echtgenoot van een vrouw die overleden is. Ondanks het feit dat er gepaarde woorden zijn – weduwe en weduwnaar – verschilt de manier waarop ze worden gebruikt sterk. Het ongelijke gebruik van de twee woorden blijkt uit talloze nieuwsartikelen waarin de echtgenoot van een overleden man wordt aangeduid als zijn weduwe of de weduwe van X. Weduwe wordt ook vrij vaak gebruikt in krantenkoppen waarin de burgerlijke staat van de vrouw niet relevant is voor het artikel.

Weduwnaar wordt daarentegen niet regelmatig op dezelfde manier gebruikt. In krantenberichten over een vrouw die is overleden, wordt haar echtgenoot haar echtgenoot genoemd en niet haar weduwnaar. Weduwe-mannen kunnen in de krantenkoppen echtgenoot worden genoemd, terwijl echtgenote veel minder wordt gebruikt voor weduwe-vrouwen. Het is ook minder waarschijnlijk dat een man als weduwnaar wordt aangeduid in krantenkoppen die niet relevant zijn voor zijn burgerlijke staat.

Woordenboeken en stijlgidsen geven geen regels voor de manieren waarop weduwnaar en weduwe worden gebruikt, maar een studie van online krantenartikelen laat duidelijk een enorme discrepantie zien van het gebruik van weduwe in tegenstelling tot dat van weduwnaar.

Op de website van de Daily Mail stond bijvoorbeeld een verhaal met de kop “Weduwe in afwachting van kankeroperatie verteld om weer aan het werk te gaan door uitkeringsinspecteurs in het kader van de hervormingen van de uitkeringen van de regering”. Een avondkrant in de West Midlands, de Express and Star, kopte: “Weduwe moet 13 katten herplaatsen of krijgt 20.000 boete”. Er waren echter geen artikelen waarin een man in soortgelijke omstandigheden weduwnaar werd genoemd.

De omgang met de woorden weduwe en weduwnaar loopt in alle kranten sterk uiteen, ook in deze krant. In het afgelopen jaar waren er 475 weduwen en slechts 50 weduwnaars in de Guardian, 729 weduwen en 114 weduwnaars in de Daily Mail, en 918 weduwen en 147 weduwnaars in de Sun. Een online zoekactie suggereert een verhouding van ongeveer 15 weduwen tegen één weduwnaar in de Independent, acht tegen één in de Telegraph, en zes tegen één in de London Evening Standard.

Toen de dood van de eerste vrouwelijke soldaat die in Afghanistan sneuvelde in 2008 werd gemeld, werd haar echtgenoot meestal aangeduid als haar echtgenoot en niet als haar weduwnaar; de term oorlogsweduwnaar lijkt nauwelijks te bestaan. In sommige gevallen is weduwe gebruikt met een bezittelijk voornaamwoord wanneer de vrouw in kwestie beroemder is dan haar echtgenoot. Op een website over aanspreektitels werd Dame Judi Dench “de weduwe van acteur Michael Williams” genoemd in plaats van “de vrouw van wijlen acteur Michael Williams” – als zij de overleden echtgenoot was geweest, zou hij hoogstwaarschijnlijk zijn omschreven als “de echtgenoot van wijlen Dame Judi Dench”.

Het lijkt duidelijk dat de verschillende manieren waarop weduwe en weduwnaar worden gebruikt, zijn overgebleven uit de tijd dat vrouwen in taalgebruik werden gedefinieerd door mannen en niet als individuen op zich – vandaar “de weduwe van X”. Dit weerspiegelde duidelijk de toenmalige verschillende rollen van vrouwen en mannen in de samenleving. Ondanks de verandering van de rolverdeling tussen mannen en vrouwen en de opkomst van het feminisme lijkt het erop dat veel mensen weerstand bieden aan sociale veranderingen die tot taalveranderingen leiden. Door weduwe en weduwnaar anders te gebruiken, worden achterhaalde opvattingen over vrouwen en mannen versterkt.