Philippensen 3:1-14,

Ten slotte, mijn broeders, verblijdt u in de Heer. Het is voor mij geen moeite om dezelfde dingen opnieuw te schrijven, en het is een waarborg voor u. Pas op voor de honden, pas op voor de boze werkers, pas op voor de valse besnijdenis; want wij zijn de ware besnijdenis, die aanbidden in de Geest van God en roemen in Christus Jezus en geen vertrouwen stellen in het vlees, hoewel ik zelf vertrouwen zou kunnen stellen, zelfs in het vlees. Indien iemand anders vertrouwen in het vlees wil stellen, ik nog veel meer: de achtste dag besneden, uit het volk Israël, uit de stam van Benjamin, een Hebreeër; wat de wet betreft een Farizeeër; wat de ijver betreft een vervolger der gemeente; wat de gerechtigheid betreft, die in de wet is, onberispelijk bevonden.

Maar wat mij gewin was, dat heb ik omwille van Christus als verlies gerekend. Meer nog, ik reken alles tot een verlies, gezien de alles overtreffende waarde van het kennen van Christus Jezus, mijn Heer, om wie ik alles verloren heb en als afval beschouw, opdat ik Christus moge gewinnen en in Hem gevonden moge worden, niet hebbende een eigen gerechtigheid, ontleend aan de wet, maar die, welke is door het geloof in Christus, de gerechtigheid, welke van God komt op grond van het geloof, opdat ik Hem moge kennen, en de kracht Zijner opstanding en de gemeenschap zijner lijdzaamheid, gelijkvormig zijnde aan zijn dood; opdat ik mag komen tot de opstanding uit de doden.

Niet dat ik het reeds verkregen heb, of reeds volmaakt geworden ben, maar ik dring aan, opdat ik datgene moge grijpen, waartoe ook ik door Christus Jezus ben aangegrepen. Broeders, ik acht mijzelf nog niet in het bezit daarvan, maar één ding doe ik: vergetende wat achter is en voorwaarts reikende naar wat voor mij ligt, dring ik op naar het doel, om de prijs van de opwaartse roeping Gods in Christus Jezus.

De Bijbel belooft lijden voor Gods volk

We richten ons in deze boodschap op de noodzaak om ons voor te bereiden op lijden. De reden hiervoor is niet alleen mijn gevoel dat de dagen slecht zijn en de weg van gerechtigheid kostbaar, maar de belofte van de Bijbel dat Gods volk zal lijden.

Zo zegt Handelingen 14:22 dat Paulus tegen al zijn jonge gemeenten zei: “Door vele verdrukkingen moeten wij het koninkrijk binnengaan. “En Jezus zei: “Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen” (Johannes 15:20). En Petrus zei: “Wees niet verbaasd over de vurige beproeving onder u, die over u komt om u te beproeven, alsof u iets vreemds overkomt” (1 Petrus 4:12). Met andere woorden: het is niet vreemd, het is te verwachten. En Paulus zei (in 2Timotheüs 3:12): “Voorwaar, allen die godvruchtig willen leven in Christus Jezus, zullen vervolgd worden.”

Dus ik beschouw het als een bijbelse waarheid dat hoe ernstiger we worden om het zout der aarde en het licht der wereld te zijn, en de onbereikte volken van de wereld te bereiken, en de werken der duisternis te ontmaskeren, en de banden van zonde en Satan los te maken, hoe meer we zullen lijden. Dat is waarom we ons moeten voorbereiden. En daarom preek ik in deze weken uit teksten die ons zullen helpen ons voor te bereiden.

De boodschappen gaan over vier doelen die God heeft met ons lijden in zijn dienst. Een daarvan is het morele of geestelijke doel: door te lijden komen we tot een vollediger hoop op God en stellen we minder vertrouwen in de dingen van de wereld. Ten tweede is er het doel van intimiteit: wij leren Christus beter kennen wanneer wij zijn lijden delen. Dat is onze focus vandaag.

Het doel van een grotere intimiteit met Christus

God helpt ons voor te bereiden op het lijden door ons te leren en te laten zien dat we door het lijden bedoeld zijn om dieper te gaan in onze relatie met Christus. Je leert Hem beter kennen als je zijn pijn deelt. De mensen die het diepst en het liefst schrijven over de kostbaarheid van Christus, zijn mensen die diep met Hem geleden hebben.

Lijden in het leven van Jerry Bridges

Het boek van Jerry Bridges bijvoorbeeld, Trust God, Even When LifeHurts, is een diepgaand en nuttig boek over lijden en diep met God gaan door beproevingen heen. Het is dan ook niet verwonderlijk te vernemen dat toen hij 14 jaar oud was, hij zijn moeder in de kamer ernaast hoorde roepen, totaal onverwacht, en aankwam om haar haar laatste adem te zien uitblazen. Hij heeft ook lichamelijke aandoeningen waardoor hij niet normaal kan sporten. En nog maar een paar jaar geleden stierf zijn vrouw aan kanker. God dienen bij de Navigators heeft hem de pijn niet bespaard. Hij schrijft met diepgang over lijden omdat hij diep met Christus in lijden is gegaan.

Lijden in het leven van Horatius Bonar

Meer dan honderd jaar geleden schreef Horatius Bonar, de Schotse predikant en liedjesschrijver, een klein boekje met de titel Night of Weeping,or, When God’s Children Suffer. Daarin zei hij dat het zijn doel was “de heiligen te dienen … te trachten hun lasten te dragen, hun wonden te verbinden, en althans enkele van hun vele tranen te drogen.” Het is een teder, diep en wijs boek. Het is dus niet verwonderlijk hem te horen zeggen:

Het is geschreven door iemand die zelf voordeel zoekt te halen uit beproeving, en beeft of het niet voorbij zal gaan als de wind over de rots, en hem zo hard achterlatend als altijd; door iemand die in elke droefheid tot God zou willen naderen opdat hij Hem meer zou kennen, en die niet onwillig is te bekennen dat hij tot nu toe nog maar weinig weet.

Bridges en Bonar laten ons zien dat lijden een weg is tot diep in het hart van God. God heeft speciale openbaringen van zijn heerlijkheid voor zijn lijdende kinderen.

De woorden van Job, Stefanus en Petrus

Na maanden van lijden zegt Job eindelijk tegen God: “Ik had van U gehoord door het gehoor van het oor, maar nu ziet mijn oog U” (Job42:5). Job was een godvruchtig en oprecht man geweest, die God welgevallig was, maar het verschil tussen wat hij van God wist in voorspoed en wat hij van Hem wist door tegenspoed, was het verschil tussen horen en zien.

Toen Stefanus werd gearresteerd en terechtstond vanwege zijn geloof en een kans kreeg om te prediken, was het resultaat dat de religieuze leiders woedend op hem werden en hun tanden op hem stukwerkten. Ze stonden op het punt hem de stad uit te sleuren en te doden. Op dat moment, zo vertelt Lukas, “werd Stefanus vervuld van de heilige Geest en staarde in de hemel en zag de heerlijkheid van God en Jezus staande aan de rechterhand van God” (Handelingen 7:55). Er is een speciale openbaring, een speciale intimiteit, bereid voor hen die met Christus lijden.

Petrus zegt het zo: “Indien u om de naam van Christus verwijten worden gemaakt, zijt gij gezegend, want de Geest der heerlijkheid en der Godheid rust op u” (1 Petrus 4:14). Met andere woorden, God reserveert een speciale komst en rust van zijn Geest en zijn heerlijkheid voor zijn kinderen die lijden voor zijn naam.

Drie opmerkingen uit de tekst

Dus de focus van de boodschap van vandaag is op deze intimiteitsfactor in het lijden. Een van de doelen van het lijden van de heiligen is dat hun relatie met God minder formeel en minder kunstmatig en minder afstandelijk zou worden, en meer persoonlijk en meer echt en meer intiem en dichtbij en diep.

In onze tekst (Filippenzen 3:5-11) wil ik dat we tenminste drie dingen zien:

  1. Ten eerste, Paulus’ voorbereiding om te lijden door zijn waarden om te keren;
  2. Ten tweede, Paulus’ ervaring van lijden en verlies als de prijs van zijn gehoorzaamheid aan Christus;
  3. Ten derde, Paulus’ doel in dit alles; namelijk Christus te winnen: Hem te kennen en in Hem te zijn en gemeenschap te hebben met meer intimiteit en werkelijkheid dan hij kende met zijn beste vrienden, Barnabas en Silas.

Paulus’ voorbereiding om te lijden

In de verzen 5 en 6 somt Paulus de onderscheidende kenmerken op die hij had voordat hij christen werd. Hij geeft zijn etnische afstamming als een ruw kind van Abraham, een Hebreeër onder de Hebreeën. Dit bracht hem grote winst, een groot gevoel van betekenis en zekerheid. Hij was een Israëliet. Dan noemt hij drie dingen die de kern raken van Paulus’ leven voordat hij christen was (aan het eind van vers 5): “Wat de wet betreft, een Farizeeër; wat de ijver betreft, een vervolger van de kerk; wat de gerechtigheid betreft, die in de wet is, onberispelijk bevonden.”

Paulus’ waarden voordat hij Christus ontmoette

Dit was het leven van Paulus. Dit was wat hem betekenis en betekenis gaf. Dit was zijn winst, zijn fortuin, zijn vreugde. Verschillende slagen voor verschillende mensen – en die van Paulus was dat hij behoorde tot de hoogste groep van wetshandhavers, de Farizeeërs, en dat hij onder hen zo ijverig was dat hij voorop liep in het vervolgen van de vijanden van God, de kerk van Jezus, en dat hij de wet nauwgezet hield. Hij kreeg slagen van erbij te horen, hij kreeg slagen van uit te blinken, hij kreeg slagen van God – althans dat dacht hij – voor zijn onberispelijke wetshandhaving.

En toen ontmoette hij Christus, de Zoon van de levende God, op deDamascusweg. Christus vertelde hem hoeveel hij zou moeten lijden (Handelingen 9:16). En Paulus bereidde zich voor.

Paul telde zijn vroegere waarden als verlies

De manier waarop hij zich voorbereidde wordt beschreven in vers 7. “Maar alle dingen die mij gewin waren, die heb ik als verlies gerekend ter wille van Christus.” Paulus kijkt naar zijn positie in de hogere echelons van de religieuze samenleving, de Farizeeën; hij kijkt naar de glorie om aan de top van die groep te staan met al zijn slagen en applaus; hij kijkt naar de strengheid van zijn wetshandhaving en het gevoel van morele trots dat hij genoot; en hij bereidt zich voor om te lijden door zijn hele wereld te nemen en die op zijn kop te zetten, door zijn waarden om te keren: “Wat mij ook gewin was, dat heb ik als verlies gerekend.”

Voordat hij een christen was, had hij een grootboek met twee kolommen: één die zei: winst, en een andere die zei: verlies. Aan de kant van de winst stond de menselijke glorie van de verzen 5-6. Aan de verlieszijde stond het verschrikkelijke vooruitzicht dat deze Jezus-beweging uit de hand zou lopen en Jezus echt zou blijken en de overwinning zou behalen. Toen hij de levende Christus op de weg naar Damascus ontmoette, nam Paulus een groot rood potlood en schreef “VERLIES” in grote rode letters over zijn winstkolom. En hij schreef “WINST” in grote letters over de verlieskolom waar maar één naam in stond: Christus.

En dat niet alleen, hoe meer Paulus nadacht over de relatieve waarden van het leven in de wereld en de grootheid van Christus, hoe verder hij kwam dan de paar dingen die in de verzen 5-6 werden genoemd en alles behalve Christus in die eerste kolom plaatste. Vers 8 zegt: “Meer dan dat, ik tel alle dingen als verlies met het oog op de overtreffende waarde van het kennen van Christus Jezus, mijn Heer.” Hij begon met het tellen van zijn meest kostbare prestaties als verlies, en hij eindigde met alles als verlies te tellen, behalve Christus.

Normaal christendom

Dat is wat het voor Paulus betekende om christen te worden. En opdat niemand van ons denkt dat hij uniek of eigenaardig was, merk op dat hij in vers 17 zegt met zijn volledige apostolische autoriteit: “Broeders, volgt mijn voorbeeld.” Dit is normaal christendom.

Wat Paulus hier doet is laten zien hoe de leer van Jezus moet worden beleefd. Jezus zei bijvoorbeeld: “Het koninkrijk der hemelen is als een schat, verborgen in een akker, die iemand gevonden en verborgen heeft; en uit blijdschap daarover gaat hij heen en verkoopt al wat hij heeft, en koopt die akker” (Mattheüs 13:44). Christen worden betekent ontdekken dat Christus (de Koning) een schatkamer van heilige vreugde is en “al het andere in de wereld te gelde maken” om Hem te verwerven. “Hij heeft alles wat hij had, afgestaan om die akker te kopen.”

Of in Lucas 14:33 zei Jezus: “Niemand van u kan mijn discipel zijn, die niet afstand doet van al zijn bezittingen.” Met andere woorden, een discipel van Jezus worden betekent in grote rode letters “VERLIES” schrijven over al je bezittingen – en al het andere dat deze wereld te bieden heeft.

Wat betekent dit nu praktisch

Wat betekent dit nu praktisch? Ik denk dat het de volgende vier dingen betekent:

  1. Het betekent dat wanneer ik geroepen wordt om te kiezen tussen iets in deze wereld en Christus, ik kies voor Christus.
  2. Het betekent dat ik met de dingen van deze wereld zal omgaan op een manier die mij dichter bij Christus brengt, zodat ik meer van Christus krijg en meer van Hem geniet door de manier waarop ik de wereld gebruik.
  3. Het betekent dat ik altijd met de dingen van deze wereld zal omgaan op een manier die laat zien dat ze niet mijn schat zijn, maar dat Christus mijn schat is.
  4. Het betekent dat als ik een of alle dingen verlies die deze wereld kan bieden, ik mijn vreugde of mijn schat of mijn leven niet zal verliezen, omdat Christus alles is.

Dat was nu de afrekening die Paulus in zijn ziel maakte (verzen 8): “Ik reken dat alles verloren is gegaan in het licht van de overtreffende waarde van het kennen van Christus Jezus, mijn Heer.” Christus is alles en al het andere is verlies.

Waarom is dit een manier om je voor te bereiden op het lijden?

Nu, laten we even afstand nemen en ons oriënteren. Ik ben nog steeds bezig met het eerste punt, namelijk dat dit Paulus’ manier is om zich voor te bereiden op het lijden. Waarom zeg ik dat? Waarom is christen worden, en “VERLIES” schrijven over alles in je leven behalve Christus, een manier om je voor te bereiden om te lijden?

Het antwoord is dat lijden niets anders is dan het wegnemen van slechte of goede dingen die de wereld ons biedt voor ons plezier – reputatie, achting onder gelijken, baan, geld, echtgenoot, seksleven, kinderen, vrienden, gezondheid, kracht, zicht, gehoor, succes, enz. Wanneer deze dingen ons worden ontnomen (met geweld of door omstandigheden of uit vrije wil), lijden we. Maar als we Paulus en het onderwijs van Jezus hebben gevolgd en ze al als verlies hebben gerekend voor de overtreffende waarde van het winnen van Christus, dan zijn we bereid om te lijden.

Als je, wanneer je christen wordt, een groot rood “VERLIES” schrijft over alle dingen in de wereld behalve Christus, dan is het niet vreemd of onverwacht wanneer Christus je roept om sommige van die dingen te verbeuren. De pijn en het verdriet kunnen groot zijn. De tranen kunnen groot zijn, zoals bij Jezus in Gethsemane. Maar wij zullen voorbereid zijn. We zullen weten dat de waarde van Christus alles overtreft wat de wereld te bieden heeft en dat we door ze te verliezen meer van Christus krijgen.

Paulus’ ervaring van lijden

Dus in de tweede helft van vers 8 gaat Paulus van voorbereiding op lijden naar werkelijk lijden. Hij gaat van het tellen van alle dingen als verlies in de eerste helft van vers 8 naar het daadwerkelijk lijden van het verlies van alle dingen in de tweede helft van het vers. ” … voor wie ik alle dingen verloren heb en als afval reken, opdat ik Christus moge gewinnen.” Dit gaan we volgende week zien: Paulus had zoveel verlies ervaren van de normale voordelen en gemakken van de wereld, dat hij kon zeggen dat hij niet alleen dingen als verlies rekende, maar dat hij verlies leed. Hij had zich voorbereid door zijn waarden op zijn kop te zetten, en nu werd hij op de proef gesteld. Waardeerde hij Christus boven alles?

Paul’s doel (en God’s doel) in het lijden

Laat me daarom afsluiten met onze aandacht te vestigen op Paulus’ doel en God’s doel in dit lijden. Waarom verordende God en aanvaardde Paulus de verliezen die het voor hem betekende om christen te zijn?

Paul geeft het antwoord steeds weer in deze verzen, zodat we het punt niet kunnen missen. Hij is niet passief in dit lijdend verlies. Hij heeft een doel. En zijn doel is Christus te winnen.

  • Vr. 7: “Ik heb ze verlies geacht omwille van Christus.”
  • Vr. 8a: “Ik acht alles verlies omwille van de overtreffende waarde van het kennen van Christus Jezus, mijn Heer.”
  • Vr. 8b: “Voor hem heb ik alles verloren.”
  • Ver 8c: “En ik reken ze tot afval, opdat ik Christus moge gewinnen . . . “
  • Vers 9: ” . . . en opdat ik in Hem gevonden worde . . . “
  • Vr. 10a: (nog steeds zijn doel gevend in het aanvaarden van het verlies van alle dingen) ” . . . opdat ik Hem ken”
  • Vr. 10b-11: (gevolgd door vier bijzonderheden over wat het betekent Christus te kennen)
    1. ” . . de kracht van zijn opstanding”; en
    2. “de gemeenschap van zijn lijden”;
    3. “gelijkvormig worden aan zijn dood”;
    4. “opdat ik kan komen tot de opstanding uit de doden.”

Met andere woorden, wat Paulus staande houdt in het lijden van het verlies van alles is het vertrouwen dat hij in het verlies van kostbare dingen in de wereld iets kostbaarders wint: Christus.

En twee keer wordt dat winnen een kennen genoemd – vers 8a: ” … met het oog op de overtreffende waarde van het kennen van Christus Jezus, mijn Heer. “Vers 10: “Opdat ik Hem zou kennen.” Dit is de intimiteitsfactor insuffering. Willen wij Hem kennen? Willen wij meer persoonlijk met Hem zijn en diep met Hem en echt met Hem en intiem met Hem – zozeer zelfs dat wij alles als verlies beschouwen om deze grootste van alle schatten te verwerven?

Als wij dat doen, zullen wij bereid zijn te lijden. Doen we dat niet, dan zal het ons verrassen en zullen we in opstand komen. Moge de Heer onze ogen openen voor de overweldigende waarde van het kennen van Christus!