Verkoudheid, acute virale infectie die begint in de bovenste luchtwegen, zich soms uitbreidt naar de lagere ademhalingsstructuren, en secundaire infecties in de ogen of middenoren kan veroorzaken. Meer dan 200 agentia kunnen symptomen van verkoudheid veroorzaken, waaronder parainfluenza, influenza, respiratoire syncytiale virussen en reovirussen. Rhinovirussen zijn echter de meest voorkomende oorzaak, en ongeveer 100 verschillende stammen van rhinovirussen zijn in verband gebracht met verkoudheidsachtige ziekte bij de mens.
De populaire term verkoudheid weerspiegelt het gevoel van kilte bij blootstelling aan een koude omgeving dat deel uitmaakt van het begin van de symptomen. De verkoudheid wordt opgelopen door blootstelling aan besmette mensen. Mensen kunnen drager zijn van het virus en het overdragen zonder zelf symptomen te vertonen. De incubatieperiode is kort, gewoonlijk één tot vier dagen. De virussen beginnen zich te verspreiden van een geïnfecteerde persoon voordat de symptomen verschijnen, en de verspreiding bereikt zijn hoogtepunt tijdens de symptomatische fase. De incidentie van verkoudheid piekt in de herfst, en kleine epidemieën komen vaak gedurende de winter voor. De reden voor deze incidentie is onbekend; zij kan het gevolg zijn van de grotere hoeveelheid tijd die binnenshuis wordt doorgebracht, waardoor de kans op nauw contact met personen die drager zijn van verkoudheidsvirussen toeneemt. Jonge kinderen kunnen tussen drie en acht verkoudheden per jaar oplopen; zij komen meestal in contact met de infectieuze agentia in kinderdagverblijven of kleuterscholen.
De symptomen van verkoudheid verschillen van persoon tot persoon, maar bij een individu komen dezelfde symptomen vaak terug bij opeenvolgende infectiebuites. Symptomen kunnen zijn niezen, hoofdpijn, vermoeidheid, rillingen, keelpijn, neusontsteking (rhinitis) en neusuitvloeiing. Er is meestal geen koorts. De neusuitvloeiing is de eerste waarschuwing dat men verkouden is. Zodra een virus zich op het ademhalingsoppervlak van de neus heeft gevestigd, irriteren de activiteiten ervan de neuscellen, die reageren met het uitstoten van stromen helder vocht. Deze vloeistof verdunt het virus en verwijdert het uit de neus. De zintuigen in de neus worden door de ontstekingsreactie geprikt, waardoor niezen ontstaat, een tweede methode om het virus te verdrijven. Als het virus dieper in de bovenste luchtwegen doordringt, wordt hoesten toegevoegd aan de symptomen van de besmette persoon in een verdere poging om het virus kwijt te raken. De hoest kan droog zijn of veel slijm produceren. De symptomen nemen af naarmate de afweer van de gastheer toeneemt, waarbij de heldere vloeistof vaak verandert in een dikke, geelgroene vloeistof die vol zit met de brokstukken van dode cellen. De ziekte duurt gewoonlijk vijf tot zeven dagen, maar aanhoudende hoest en afscheiding na de neus kunnen twee weken of langer aanhouden.
-
-
Zie hoe onderzoekers de 3-D-beweging van het menselijke rhinovirus simuleren.D-beweging van het menselijke rhinovirus met behulp van IBM Blue Gene Q-supercomputer om te begrijpen hoe het virus werkt Zie een 3-D-simulatie van de beweging van het menselijke rhinovirus, het virus dat verkoudheid veroorzaakt. De simulatie is gemaakt met behulp van de IBM Blue Gene/Q supercomputer.© University of Melbourne, Victoria, Australia (A Britannica Publishing Partner)Bekijk alle video’s bij dit artikel
De diagnose van een verkoudheid wordt meestal alleen gesteld op basis van de medische voorgeschiedenis, hoewel het mogelijk is om een viruskweek af te nemen. Er is geen effectief antiviraal middel beschikbaar voor verkoudheid. De therapie bestaat uit het behandelen van de symptomen – verlichting van pijn, koorts en verstopte neus. Een van de grootste medische controverses in de afgelopen decennia betrof de werkzaamheid van vitamine C (ascorbinezuur) bij de preventie of behandeling van verkoudheid. In veel studies slaagde de toediening van ascorbinezuur er niet in de symptomen van een verkoudheid te voorkomen of te verminderen.
Geef een antwoord