Verdovingsmedicijn kan het vergeten van schokkende herinneringen vergemakkelijken

Door Ruby Prosser Scully

Een verdovingsmedicijn kan verontrustende herinneringen minder levendig maken en kan op een dag misschien worden gebruikt om sommige mensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS) te helpen.

Bryan Strange van de Technische Universiteit van Madrid in Spanje en zijn collega’s ontdekten dat wanneer vrijwilligers een injectie van het kalmeringsmiddel propofol kregen onmiddellijk na het herinneren van een verhaal, zij zich de schrijnende elementen van het verhaal 24 uur later minder goed herinnerden.

Studies bij dieren hebben gesuggereerd dat, wanneer we een herinnering ophalen, er daarna een kort venster is waarin het mogelijk is om die herinnering te wijzigen. Om na te gaan of medicijnen dit kunnen beïnvloeden, vroeg het team 50 vrijwilligers om twee verhalen uit het hoofd te leren, een week voordat ze diep verdoofd zouden worden voor een gastroscopie of colonoscopie.

De deelnemers leerden de verhalen aan de hand van diavoorstellingen die neutraal begonnen en eindigden, maar in het midden verontrustende inhoud hadden. Het ene verhaal ging over een jongen die betrokken was bij een verkeersongeluk, het andere over de ontvoering en mishandeling van een jonge vrouw.

Nadat ze werden verdoofd voor hun medische ingreep, kreeg elke vrijwilliger de eerste dia van een van de verhalen te zien en werden ze verschillende vragen gesteld om hun herinnering aan het verhaal te “reactiveren”.

Meteen na de ingreep werd de helft van de deelnemers getest op hoe goed ze zich de verhalen herinnerden. Strange meent dat dit te snel is om het geheugen door de drug te hebben veranderd. De resultaten suggereren ook dat dit het geval zou kunnen zijn, omdat deze vrijwilligers zich beide verhalen even goed herinnerden.

De rest van de vrijwilligers werd 24 uur na hun ingreep getest. Propofol leek een effect te hebben: deze deelnemers konden zich de emotionele delen van het gereactiveerde verhaal gemiddeld 12% slechter herinneren dan het niet-gereactiveerde verhaal. Ze herinnerden zich de emotioneel neutrale delen van beide verhalen even goed.

“Het circuit dat betrokken is bij het emotionele geheugen is waarschijnlijk heel gevoelig voor verdoving,” zegt Strange. “Dit is goed voor een potentiële behandeling, omdat je geen informatie wilt verwijderen die niet dramatisch of ongewenst is.”

Het is mogelijk dat het medicijn kan helpen om de emotionele impact van traumatische herinneringen bij PTSS te verminderen, maar het zal waarschijnlijk alleen in sommige gevallen werken. Oudere herinneringen zijn waarschijnlijk minder veranderlijk, zegt Strange, en behandeling voor mensen die voortdurende flashbacks hebben zou gecompliceerder zijn.