Finland verklaart, onder toenemende druk van zowel de Verenigde Staten als de Sovjet-Unie, eindelijk de oorlog aan zijn voormalige partner, Duitsland.

Na de Duitse inval in Polen wilde de USSR, die Leningrad meer dan ooit wilde beschermen tegen oprukking vanuit het Westen – zelfs van zijn dubieuze partner in het niet-aanvalspact, Duitsland – van Finland de controle eisen over verschillende betwiste gebieden, waaronder een deel van de Karelische Isthmus (de landbrug die toegang gaf tot Leningrad). Finland weerstond de druk van de Sovjet-Unie. Sovjet Premier Jozef Stalin reageerde door de “kleine lettertjes” van het Molotov-Ribbentrop niet-aanvalsverdrag uit te voeren dat de USSR in augustus met Duitsland had ondertekend en dat de USSR vrij spel gaf in zijn “invloedssfeer”. De Sovjets vielen Finland binnen op 30 november 1939. (Stalin beweerde dat Finse troepen het vuur openden op Sovjettroepen.)

De Finnen verbaasden iedereen door het aanvankelijke Sovjet-offensief terug te slaan. Hoewel hun verzet slechts bestond uit een klein aantal getrainde soldaten (op ski’s en fietsen!) haalde de weigering zich te onderwerpen de voorpagina’s van de hele wereld. President Roosevelt verleende Finland snel 10 miljoen dollar krediet en merkte op dat de Finnen de enigen waren die hun oorlogsschuld uit de Eerste Wereldoorlog aan de Verenigde Staten volledig hadden terugbetaald. Maar tegen de tijd dat de Sovjets de kans kregen zich te hergroeperen en massale versterkingen te sturen, was het Finse verzet uitgeput. In maart 1940 begonnen de onderhandelingen met de Sovjets en Finland tekende het Verdrag van Moskou, dat de controle over de Karelische Isthmus overdroeg.

Naarmate de spanning tussen Duitsland en de USSR toenam, zag Finland in Hitler een mogelijke bondgenoot om zijn verloren grondgebied terug te winnen. Duitse troepen werden op Fins grondgebied toegelaten toen de Duitsers zich voorbereidden op hun invasie in de Sovjet-Unie – een oorlog waar de Finnen zich bij aansloten. Hoewel de Finse troepen grote delen van Oost-Karelië terug veroverden op de Sovjet-Unie, waren ze terughoudend om de oude grenzen van 1939 te overschrijden en Duitsland te helpen bij het beleg van Leningrad.

Maar herhaalde Duitse tegenslagen leidden ertoe dat de Sovjet-Unie weer in het offensief ging. Kort nadat het Rode Leger in juni 1944 was doorgebroken naar de Karelische Isthmus, trad de Finse president, Risto Ryti, af. (Rond dezelfde tijd verbraken de Verenigde Staten de betrekkingen met Finland nadat herhaalde verzoeken aan Ryti om zijn bondgenootschap met Duitsland op te zeggen waren afgewezen). Ryti’s opvolger, Gustaf Mannerheim, vroeg onmiddellijk om een wapenstilstand met de Sovjet-Unie. Deze werd op 19 september 1944 ondertekend; Finland stemde in met de voorwaarden van het Verdrag van Moskou van 1940 en met het verjagen van alle Duitse troepen van Fins grondgebied. De laatste daad van capitulatie kwam op 3 maart 1945, met een formele oorlogsverklaring aan het reeds stervende Duitsland.