Tenzij u tot een duidelijke minderheid van nudisten behoort, draagt u waarschijnlijk elke dag kleren. Kleding beschermt ons tegen de zon, wind, regen, kou, en soms tegen veroordelende blikken op highbrow sociale bijeenkomsten.

Hoewel de kleding van vandaag de dag voor veel meer dan utilitaire doeleinden dient, sta je misschien niet vaak stil bij de rijke inzichten die kunnen worden gevonden in het bestuderen van de textielgeschiedenis. Een groot deel van de symbologie verschijnt in motief en gebruik van kleur, evenals de keuze van de vezel zelf. Het stelt ons in staat de vermenging van nut en kunst te zien.

Kleding en textiel zijn een van de meest uiterlijke expressieve manieren waarop wij onze maatschappelijke waarden, bij wijze van spreken op onze mouw, dagelijks uitdragen. Daarom heeft textiel het vermogen onderzoekers een venster te geven in de geest van mensen en culturen, vroeger of nu. Het is ook een soort werk dat vaak in verband wordt gebracht met de gendergebonden rolverwachtingen van vrouwen. “De noodzakelijke verenigbaarheid van vrouwelijke arbeid met de zorg voor kinderen en het geven van borstvoeding leidde ertoe dat vrouwen zich voornamelijk bezighielden met repetitieve, veilige en gemakkelijk te onderbreken taken.” (Barber, Women’s Work, 29-30.) Aangezien vrouwen door de geschiedenis heen voornamelijk de textielarbeiders waren, geeft inzicht in deze handel ons een kijkje in het leven van een enorm deel van de bevolking; een deel dat vaak onzichtbaar is tussen de door mannen gedomineerde verhalen van stenen artefacten of geschiedenisboeken. Mannen werden meestal pas een onderdeel van het textielproductieproces nadat de industrie deel ging uitmaken van een groter handelsnetwerk.

De textielproductie is en was een ongelooflijk tijdrovend proces. Eerst moest men vezelplanten kweken en oogsten, of vezels kweken en verzamelen van zijderupsen, of van wollige dieren zoals schapen en alpaca’s. Vervolgens moest deze vezel worden gewassen, geslagen of gekaard, gekamd en gesponnen. Als de draden gekleurd moesten worden, moesten kleurstoffen worden verkregen, hetzij door teelt, wilde pluk, of handel. Vervolgens moesten honderden tot duizenden meters garen worden geweven, geknipt en genaaid tot slechts één enkel kledingstuk. Soms werden uitbundige motieven geborduurd, of werden geweven banden gebruikt om de mouwen af te snijden.