Omstreeks 4500 jaar geleden werden bij Stonehenge tijdens de tweede bouwfase zo’n 80 grote blokken siliciumbeton of ‘sarsen’ neergezet. Stonehenge is de enige prehistorische steencirkel waarvan de stenen werden bewerkt, en aan de noordzijde van het monument zijn brokstukken van deze bewerking gevonden. Er zijn talrijke plaatsen voorgesteld waar deze sarsens vandaan komen, van de onmiddellijke omgeving tot verder weg gelegen gebieden in het oosten van Somerset en het noorden van Wiltshire op ongeveer 30 km afstand, maar de geologische herkomst van de silcrete monolieten van Stonehenge is tot dusverre grotendeels mislukt. De vermoedelijke bronnen zijn echter veel dichterbij dan die van de “blauwe stenen” van Stonehenge, meer dan 200 km verderop in het westen van Wales. De sarsens zijn echter veel zwaarder dan de 1-2 ton wegende blauwe stenen. Al meer dan 300 jaar vermoeden onderzoekers dat de belangrijkste bronnen van de sarsens van Stonehenge afzettingen van siliciumbeton zijn op de hoogste punten van de Marlborough Downs, 30 km ten noorden van Stonehenge. Antiquarische gegevens over een groep sarsens in Clatford Bottom, aan de voet van de Downs, suggereren dat deze misschien zijn achtergelaten op weg naar Stonehenge.