The Paris Wife’ duikt in Hemingway’s eerste grote liefde

We weten dat Ernest Hemingway een briljant schrijver was met een larger-than-life persoonlijkheid. Hij was een hard drinkende, macho man die hield van stierenvechten en de jacht op groot wild.

Hij is minder bekend als een jonge verliefde man. Het object van Hemingway’s affectie was Hadley Richardson, een mooie, maar weinig glamoureuze Midwesterner die acht jaar ouder was dan hij. Richardson deelde Hemingway’s jaren als een arme, nog onbekende schrijver in Parijs. Het verhaal van hun romance en huwelijk is gefictionaliseerd in Paula McLain’s nieuwe roman, The Paris Wife.

Hadley Richardson komt hier en daar voor in Hemingway’s boek over zijn Parijse jaren, A Moveable Feast – en deze glimpen van Hemingway’s eerste vrouw vielen McLain op. Ze maakten haar nieuwsgierig naar deze vrouw die Hemingway leek te idealiseren in de memoires die hij tegen het einde van zijn leven schreef.

“Deze ene regel viel me op toen ik het aan het herlezen was,” zegt McLain. “En het was: ‘Ik wenste dat ik was gestorven voordat ik van iemand anders hield dan van haar … Ik hield van haar en ik hield van niemand anders en we hadden een heerlijke magische tijd als we alleen waren.’ “

Richardson was 28 toen een vriend haar aan Hemingway voorstelde. Ze was een begaafd musicus, maar had het grootste deel van haar twintiger jaren besteed aan de zorg voor haar zieke moeder. De knappe, charmante Hemingway opende een hele nieuwe wereld voor haar – en toen hij haar vertelde dat hij naar Parijs wilde verhuizen om fulltime te kunnen schrijven, zei McLain, stond ze te popelen om mee te gaan.

“Hoe romantisch, toch? Ze wilde er deel van uitmaken, ze was er klaar voor,” zegt McLain. “Ze zei vaak dat toen ze haar ster aan die van Ernest verbond, dat ze explodeerde in het leven. En toch denk ik dat er wel wat in te halen viel. Denk je eens in hoe intimiderend het moet zijn geweest om in deze salons te zijn, om aan de voet te staan van Gertrude Stein of Ezra Pound, deze ongelooflijk eigenzinnige smaakmakers.”

Richardson werd niet altijd serieus genomen door deze grote mensen – ze was gewoon “de vrouw.” Toch werden de Hemingways gezien als een soort gouden koppel, een fris en onbedorven contrast met de meer gesofisticeerde en misschien cynischer mensen die hen omringden.

Toen begonnen de dingen te ontrafelen. Richardson verloor een aktetas met daarin vier jaar werk van Hemingway. McLain zegt dat Hemingway haar dat nooit echt heeft vergeven. Het was symbolisch voor hoe verschillend ze waren.

Hemingway was eenduidig in zijn schrijven. Richardson was de huisvrouw en moeder en zorgde voor het kind dat ze “Bumby” noemden. Tenslotte begon Hemingway een verhouding te krijgen met een van Richardsons vriendinnen, een glamoureuze jonge journaliste genaamd Pauline Pfeiffer.

“In de tijd dat hij Ernest achtervolgde, verloor ze nooit deze pretentie dat ze tegelijkertijd Hadley’s beste vriendin was – ze stuurde brieven naar hen beiden,” zegt McLain. “En de brieven aan Ernest waren, zoals men zich kan voorstellen, brieven aan een minnaar. En de brieven aan Hadley waren een soort griezelige vragen om goedkeuring.”

Paula McLain behaalde een MFA in poëzie aan de Universiteit van Michigan. Ze verbleef in Yaddo en The MacDowell Colony en ontving beurzen van de Ohio Arts Council en de National Endowment for the Arts. McLain is auteur van twee poëziebundels en een memoires en woont met haar man en kinderen in Cleveland. /Stephen Curti hide caption

toggle caption

/Stephen Curti

Het huwelijk viel uiteindelijk uit elkaar na één desastreuze zomer, toen de drie leden van de driehoeksverhouding samen op vakantie gingen aan de Rivièra. Ze brachten de reis door in het gezelschap van de rijke en verfijnde Sara en Gerald Murphy, die graag getalenteerde kunstenaars en schrijvers als F. Scott Fitzgerald en Hemingway entertainden. Vele jaren later vertelde Richardson, die toen al vele jaren gelukkig hertrouwd was, aan een interviewer hoe blij ze was toen het huwelijk eindelijk eindigde.

“Het was de grootste opluchting,” zei Richardson. “Ik had niet verwacht dat het zo zou zijn, maar het was zo. Ernest was een enorme verantwoordelijkheid. En als hij niet gelukkig was, als hij een dubbelleven leidde en zo, was het gewoon verschrikkelijk moeilijk. I just didn’t care for it.”

Maar Richardson vertelde de interviewer ook dat ze nog steeds om Hemingway gaf en hem een groot man vond. Van zijn kant, zegt McLain, leek Hemingway spijt te hebben van wat er met hun huwelijk in Parijs was gebeurd.

“Ik denk dat hij wel geloofde dat hij iets goeds had verpest,” zegt McLain. “De dingen waren toen zo eenvoudig en puur en duidelijk voor hem, en hij verloor zichzelf uit het oog.”

Hemingway was vier keer getrouwd, en Pfeiffer werd zijn tweede vrouw. Toch leek hij tot het eind van zijn leven een grote genegenheid voor Richardson te hebben. Geen van beiden leek ooit te vergeten hoe het was om jong en verliefd te zijn in het mooie Parijs.