The Dust Bowl was a natural disaster that devastated the Midwest in the 1930s. Het was de ergste droogte in Noord-Amerika in 1000 jaar. Niet-duurzame landbouwpraktijken verergerden het effect van de droogte en doodden de gewassen die de grond op zijn plaats hielden. Als de wind waaide, veroorzaakte dat enorme stofwolken. Het stof kwam overal op neer en bedekte zelfs huizen. Stof verstikte het vee en veroorzaakte longontsteking bij kinderen. Op zijn ergst blies de storm stof naar Washington, D.C.
De droogte en het stof vernietigden een groot deel van de landbouwproductie in de VS. De Dust Bowl maakte de Grote Depressie nog erger.
Key Takeaways
- De Dust Bowl verergerde de Grote Depressie door een ravage aan te richten in de landbouw en veeteelt van de V.S. landbouw en veeteelt
- Scherpe droogte en slechte landbouwmethoden holden de bovengrond uit
- De Great Plains zouden opnieuw in een Dust Bowl kunnen veranderen als de Ogallala Aquifer wordt drooggelegd
Oorzaken
In 1930 verschoven de weerpatronen boven de Atlantische en Stille Oceaan.De Stille Oceaan werd koeler dan normaal en de Atlantische Oceaan warmer.
De combinatie verzwakte en veranderde de richting van de straalstroom. Die luchtstroom voert vocht van de Golf van Mexico naar de Great Plains. Het dumpt regen wanneer het de Rockies bereikt. Deze combinatie creëert ook tornado’s. Toen de straalstroom zich naar het zuiden verplaatste, bereikte de regen de Great Plains nooit.
Tallig prairiegras beschermde ooit de bovengrond van het Midwesten.
Toen de boeren zich op de prairies vestigden, ploegden ze 5,2 miljoen hectare van het diepgewortelde gras om. Jaren van overcultivering zorgden ervoor dat de bodem zijn rijkdom verloor. Toen de droogte de gewassen de das omdeed, bliezen harde winden de resterende bovengrond weg. Delen van het Midwesten zijn nog steeds niet hersteld.
Toen de stofstormen toenamen, verergerden ze de droogte. De stofdeeltjes in de lucht weerkaatsten wat zonlicht terug de ruimte in voordat het de aarde kon bereiken. Als gevolg daarvan koelde het land af. Toen de temperatuur daalde, verdampte er ook meer. De wolken kregen nooit genoeg vocht om regen te produceren.
Tijdlijn
De Dust Bowl trof het hele Midwesten. De Oklahoma panhandle werd het zwaarst getroffen. Ook het noordelijke tweederde deel van de panhandle van Texas werd verwoest. De Dust Bowl bereikte het noordoostelijke deel van New Mexico, het grootste deel van het zuidoostelijke deel van Colorado en het westelijke derde deel van Kansas. 100 miljoen acres werden bedekt in een gebied van 500 mijl bij 300 mijl.
Er waren vier golven van droogte, de een vlak na de ander. Ze deden zich voor in 1930-1931, 1934, 1936 en 1939-1940, maar het voelde aan als één lange droogteperiode. De getroffen gebieden konden zich niet herstellen voordat de volgende toesloeg.
1930-1931:
De eerste droogte teisterde 23 staten in de valleien van de Mississippi en de Ohio-rivier. Ze reikte tot in het oosten van het Midden-Atlantische gebied en trof acht zuidelijke staten. De deflatie tijdens de Depressie deed de katoenprijzen dalen van 0,18 dollar per pond in 1928 tot 0,06 dollar per pond in 1931. Het kostte de boeren meer om katoen te planten dan dat ze het konden verkopen. De boeren konden niet genoeg voedsel produceren om te eten.
President Herbert Hoover wilde niet dat de federale regering hielp.
In plaats daarvan richtte Hoover het National Drought Relief Committee op om de niet-winstgevende middelen te coördineren. Het Rode Kruis deelde overtollige tarwe en katoen uit aan de slachtoffers van de droogte. Het verstrekte 5 miljoen dollar om zaden te planten.Als hoofd van het Rode Kruis organiseerde Hoover een succesvolle fondsenwervingscampagne van 10 miljoen dollar.
1934
Dit was het warmste jaar dat tot 1998 werd gemeten.De droogte van 1934 leidde het jaar daarop, op 14 april 1935, tot “Zwarte Zondag”, de ergste storm van de Dust Bowl.
Door de droogte mislukte in 1935 46,6 miljoen hectare aan gewassen. Meer dan 130 districten verloren meer dan de helft van hun beplante areaal. Tussen 1933 en 1934 was bijna een op de 20 boeren gedwongen hun eigendom te verliezen.
Op 27 april 1935 ondertekende president Franklin D. Roosevelt de Soil Conservation Act om boeren te helpen op een duurzamere manier te leren planten.
1936
De droogte keerde terug met de heetste zomer ooit. Het was ook de dodelijkste hittegolf in de geschiedenis van de VS met 5.000 dodelijke slachtoffers.
In juni beleefden 13 staten recordtemperaturen van 110 graden of hoger: Kansas, Oklahoma, Nebraska, Utah, Arizona, Colorado, Texas, Missouri, Indiana, South Dakota, Montana, Mississippi, en Kentucky. Arizona registreerde de hoogste temperatuur, 121 graden (op dat moment geen record voor de staat).
In juli, toen de hittegolf zich uitbreidde, meldden 22 staten temperaturen van meer dan 110 graden. De hoogste temperaturen werden gemeten in Arizona, Kansas, en North Dakota, met 121 graden. Oklahoma, North Dakota, en South Dakota meldden 120 graden. De hittegolf strekte zich uit over het hele continent, van Californië, met een maximum van 118 graden, via Michigan, met 112 graden, tot Pennsylvania, met 111 graden. De recordhoogten die in de zomer van 1936 in 15 van deze 22 staten werden gemeten, waren in juni 2020 nog steeds niet gebroken.
In augustus werden in Texas temperaturen van 120 graden gemeten die het record verbraken.
1939-1940
Hitte en droogte keerden terug. Louisiana beleefde 116 opeenvolgende dagen van 90 graden tussen 6 juni en 29 september 1939.
In 1941 was de neerslaghoeveelheid teruggebracht tot een bijna normaal niveau. De regens maakten een einde aan de Dust Bowl en de Grote Depressie.
Hoe het de economie beïnvloedde
De enorme stofstormen zorgden ervoor dat boeren hun broodwinning en hun huizen verloren. Depressie verergerde de benarde situatie van de Dust Bowl boeren. De prijzen voor de gewassen die ze konden verbouwen daalden tot onder het bestaansminimum. In 1932 stuurde de federale regering hulp naar de door droogte getroffen staten.
In 1933 slachtten boeren 6,4 miljoen varkens om het aanbod te verminderen en de prijzen te verhogen. Een hongerige natie protesteerde tegen de verspilling van voedsel. Als reactie daarop richtte de federale regering de Surplus Relief Corporation op. Die zorgde ervoor dat overtollige landbouwproductie naar de armen ging. Daarna trok het Congres de eerste middelen uit voor droogtebestrijding.
Gezinnen trokken naar Californië op zoek naar werk dat al verdwenen was tegen de tijd dat ze daar aankwamen. Velen woonden in sloppenwijken die “Hoovervilles” werden genoemd, naar de toenmalige president Herbert Hoover.
In 1936 ontving 21% van alle plattelandsgezinnen in de Great Plains federale noodhulp. In sommige counties was dit zelfs 90%.
In 1937 meldde de Works Progress Administration dat droogte de belangrijkste reden was voor noodhulp in de Dust Bowl-regio. Meer dan tweederde van hen waren boeren. De totale hulp werd geschat op 1 miljard dollar in dollars van 1930. De Dust Bowl verergerde de gevolgen van de Grote Depressie.
Hoe het opnieuw zou kunnen gebeuren
De Dust Bowl zou opnieuw kunnen gebeuren. De agro-industrie onttrekt het grondwater uit de Ogallala Aquifer minstens zes keer sneller dan de regen het teruggeeft. De aquifer strekt zich uit van Zuid-Dakota tot Texas en is de thuisbasis van een 20 miljard dollar per jaar kostende industrie die een vijfde van de tarwe, maïs en runderen van de Verenigde Staten verbouwt. Hij levert ongeveer 30% van het irrigatiewater van de natie.
In het huidige tempo van gebruik zal het grondwater binnen een eeuw verdwenen zijn. Delen van de Texas Panhandle staan al droog. Wetenschappers zeggen dat het 6000 jaar zou duren om de aquifer weer te vullen.
Als het water in de Ogallala Aquifer opraakt, zouden de Great Plains wel eens het toneel kunnen worden van een nieuwe Dust Bowl.
Degenen die zijn overgebleven, zullen overschakelen op tarwe, sorghum en andere duurzame, waterarme gewassen. Sommigen zullen gebruik maken van de constante winden die de Dust Bowl hebben veroorzaakt om reusachtige windturbines aan te drijven, een vorm van hernieuwbare energie. Een paar zullen de graslanden die ooit de overhand hadden, laten terugkeren. Dat zal een habitat voor wilde dieren opleveren, waardoor het gebied aantrekkelijk wordt voor jagers en ecotoeristen.
Geef een antwoord