Dit artikel behoeft aanvullende Bijbelverzen citaten. Help alstublieft door versverwijzingen toe te voegen aan bronmateriaal als bijbels. (10 2016) |
Stephen was een jong vooraanstaand lid van de vroege christelijke kerk die als diaken diende in de kerk van Jeruzalem. Uiteindelijk werd hij door het Sanhedrin beschuldigd van godslastering, en nadat hij een uitvoerige toespraak had gehouden over de geschiedenis van Israël en hoe Jezus de Messias was, werd hij door een menigte die door Saulus was aangewakkerd, gestenigd en zou hij de eerste christelijke martelaar worden.
Biografie
Aangesteld als diaken
Tijdens de opkomst van de vroege Kerk maakten de apostelen zich zorgen over nalatigheid in de dagelijkse distributie van voedsel, vanwege klachten van Hellenistische Joden. Daarom verzamelden zij de discipelen in Jeruzalem en zeiden hun zeven mannen aan te wijzen aan wie die verantwoordelijkheid zou worden gedelegeerd. Stefanus was een van de uitverkorenen, en hij stond bekend als “vol van geloof en van de heilige Geest”. Stefanus werd voorgesteld aan de apostelen, die hem biddend de handen oplegden en hem op zijn benoeming afstuurden.
Stefanus werd de meest opmerkelijke van de zeven diakenen, omdat hij, vol van Gods kracht, wonderbare daden en tekenen verrichtte onder het volk.
Arrestatie en proces
Stephen ondervond tegenstand van godsdienstige leiders, die tot de Synagoge der Vrijgemaakten behoorden. Maar telkens als zij hem confronteerden, antwoordde Stefanus terwijl hij bekrachtigd was met de Geest, en zij konden niet tegen hem op. Daarom besloten zij het volk op te hitsen door Stefanus valselijk van godslastering te beschuldigen. De oudsten en de leraars der wet werden hiervan op de hoogte gesteld, en Kajafas beval Stefanus te arresteren en voor het Sanhedrin te brengen.
Er werden ook valse getuigen voor het proces van Stefanus gebracht, die beweerden dat hij ketterijen sprak tegen de Wet van Mozes en dat hij zei dat Jezus de tempel zal verwoesten. Toen de leden van de Raad nu opkeken naar Stefanus, merkten zij op dat zijn gezicht eruitzag als dat van een engel. Kajafas vroeg Stefanus of hij de aanklacht aannam. Stefanus antwoordde met een lange redevoering, waarin hij de geschiedenis van de Hebreeën sinds de dagen van Abraham vertelde. Hij veroordeelde de leden van de Raad en confronteerde hen vanwege hun halsstarrigheid en hun verzet tegen de Heilige Geest. Hij vergeleek hen ook met degenen die profeten vervolgden en doodden, en gaf hun de schuld van de dood van Jezus Christus.
De leden van het Sanhedrin waren woedend en bedreigden Stefanus, die, opziende naar de hemel, de heerlijkheid van God zag, en Jezus aan zijn rechterzijde. Toen Stefanus zijn visioen aan de Raadsheren beschreef, bedekten zij hun oren en schreeuwden van ongeloof en woede. In een vlaag van woede grepen de godsdienstige leiders Stefanus vast en sleepten hem Jeruzalem uit.
Dood en erfenis
Stefanus werd vervolgens door de Wethouders en de menigte van valse getuigen gestenigd. Terwijl hij door de stenen werd geslagen, bad Stefanus tot God, en vergaf ook zijn vervolgers voor hij stierf. Stefanus was de eerste christen die zijn leven gaf omwille van Jezus, en werd de eerste van vele martelaren.
Saulus van Tarsus was getuige van Stefanus’ dood, omdat hij tijdens de executie de leiding had over de jassen van de menigte. Die dag begonnen de behoudende Joden een grote vervolging tegen de Vroege Kerk in Jeruzalem, waarvan de leden verspreid waren over Judea en Samaria. Sommige leden van de kerk begroeven Stefanus en rouwden om hem.
Stevens martelaarschap was niet tevergeefs: de verspreiding van het christelijk geloof betekende dat het goede nieuws van Jezus’ komst naar vele plaatsen werd verspreid , en zelfs niet-joden bereikte, zoals Romeinen en Samaritanen, dankzij Petrus en Stefanus’ vroegere partner Filippus . Sauls inzet om de Kerk te vervolgen, aangewakkerd door zijn goedkeuring van Stefanus’ dood, eindigde ermee dat hij Jezus persoonlijk onder ogen kwam, zich tot het christendom bekeerde, en de grootste missionaris van zijn tijd werd.
Geef een antwoord