Stekelvarken

Stekelvarkens zijn het op twee na grootste knaagdier op de planeet. Ze worden onderverdeeld in twee soorten stekelvarkens, namelijk de Oude Wereld en de Nieuwe Wereld. Deze grote knaagdieren staan bekend om hun strijd tegen enorme roofdieren, en ze doen zich het hele jaar door tegoed aan planten, struiken en bomen. Ondanks hun woest ogende uiterlijk zijn het zachtaardige en volgzame wezens, tenzij ze worden geprovoceerd.

Porcupine Top Facts

-Quils hebben een antibiotische vetlaag die infecties bij mens en dier helpt te voorkomen.
-Porcupines hebben het vermogen om zelfs de grootste en gevaarlijkste roofdieren, waaronder luipaarden, af te weren.
-Baby stekelvarkens worden stekelvarkentjes genoemd, en een groep stekelvarkens wordt een stekelvarkentje genoemd.

Wetenschappelijke naam van het stekelvarken

De taxonomie van de stekelvarkens wordt onderverdeeld in de orde Rodentia, de familie Erethizontidae (Nieuwe Wereld) of Hystricidae (Oude Wereld) en de familie Erethizon of Chaetomys Genius. De Hystricidae stekelvarkens blijven voor het grootste deel op de grond en leven in Europa, Azië en Afrika. De Erethizontidae stekelvarkens klimmen graag in bomen en zwemmen in heel Amerika. De eigenlijke naam van het stekelvarken komt van het Franse woord porcespin, dat “stekelvarken” betekent. Er zijn meer dan twee dozijn soorten stekelvarkens over de hele wereld, waaronder:

Familie Hystricidae (stekelvarkens uit de Oude Wereld):

• Maleaya stekelvarken

• Sunda stekelvarken

• Kaap stekelvarken

• Kuifstekelvarken

• Indiaas stekelvarken

• Dikstaartstekelvarken

• Stekelvarken

.stekelvarken

• Philippijns stekelvarken

• Sumatraan stekelvarken

• Afrikaans stekelvarken

• Afrikaans stekelvarken

• Afrikaans stekelvarken

stekelvarken

• Aziatisch stekelvarken met borstelstaart

• Langstaart stekelvarken

Familie Erethizontidae (stekelvarkens uit de Nieuwe Wereld):

• Bristelgestekeld stekelvarken

• Baturiet stekelvarken

• Bicolored-spined porcupine

• Streaked dwarf porcupine

• Bahia porcupine

• Black-gestaart harig dwergstekend stekelvarken

• Mexicaans harig dwergstekend stekelvarken

• Zwart dwergstekend stekelvarken

• Braziliaans stekelvarken

• Verhard harig dwergstekend stekelvarken

• Andenees stekelvarken

• Rothschild’s stekelvarken

• Roosmalen’s dwergstekend stekelvarken

• Stomp-staart stekelvarken

• Santa Marta stekelvarken

• Coandumirim

• Paraguayaans harig dwergstekend stekelvarken

• Bruin harig Noord-Amerikaans stekelvarken

• Noord-Amerikaans stekelvarken

Aanblik stekelvarken &Gedrag

Elke soort stekelvarken ziet er een beetje anders uit dan de andere. Ze hebben echter wel enkele algemene uiterlijke kenmerken, zoals een robuust lichaam en een kleine kop. Hun stekels zijn ofwel gegroepeerd of individueel ingebed in hun huid en haar. Deze stekels zijn hun verdediging. Ze laten hun stekels vallen op het pad van een potentieel roofdier om zichzelf te beschermen
De voorkant van hun lichaam is het meest kwetsbaar omdat die bedekt is met haar in plaats van stekels. De basiskleur van het haar kan variëren, o.a. geel, bruin, grijsbruin, donkerbruin of zwart. De patronen die de basislaag bedekken kunnen ook variëren in kleur, waaronder zwart, oranje, geel en wit. Er zijn zelfs albino stekelvarkens in sommige delen van de wereld. De meeste stekelvarkens zijn tussen de 25 en 40 centimeter lang, hun staart meegerekend. Ze wegen meestal tussen de 10 en 40 pond. Zowel mannetjes als vrouwtjes zijn ongeveer even groot. En veel soorten hebben haarloze voetzolen, waardoor ze uitstekend kunnen klimmen.
Stekelvarkens zijn solitaire dieren die het grootste deel van hun tijd alleen doorbrengen. Ze verzamelen zich in groepen tijdens de winter en brengen tijd door met een potentiële partner tijdens de balts. Een groep stekelvarkens wordt een stekel genoemd. Wanneer ze zich tijdens de winter als groep verzamelen, vind je een groep van maximaal 12 stekelvarkens die samen schuilen.

Habitat van het stekelvarken

Waar leven stekelvarkens? De stekelvarkens uit de Nieuwe Wereld komen vooral voor in Amerika, terwijl de stekelvarkens uit de Oude Wereld vooral te vinden zijn in Europa, Azië en Afrika. Op het Amerikaanse continent verkennen stekelvarkens even graag de bomen en het water als het land. Stekelvarkens in andere delen van de wereld blijven echter meestal op het vaste land. Ze leven in bijna alle soorten terreinen, waaronder woestijnen, bossen, graslanden, bergen en regenwouden. Ze kunnen zich vrij gemakkelijk aanpassen aan hun omgeving. Veel stekelvarkens verkiezen hun vrije tijd door te brengen in rotsachtige spleten, grotten, kluwen van wortels, kreupelhout, boomtakken, holen en holle boomstammen en bomen. Hun verblijfplaats, waar die zich ook bevindt, wordt een hol genoemd. Ze houden geen winterslaap, maar zijn wel nachtdieren, dus slapen ze overdag en gaan ’s nachts op verkenning.

Stekelvarkens Dieet

Stekelvarkens zijn over de hele wereld herbivoren. Ze eten ruwweg 0,9 pond voedsel per dag. Tijdens de winter zijn ze afhankelijk van boomschors als voornaamste voedingsbron. Door de barre omstandigheden verliezen ze in de winter vaak 17% van hun gewicht door een gebrek aan stikstof in hun winterdieet. In de lente verkiezen stekelvarkens bladen die rijk zijn aan proteïnen. Als bomen giftige looistoffen beginnen te ontwikkelen, zullen ze meer kruidachtige planten en bomen met minder looistoffen selecteren.
De zomertijd brengt meer veranderingen in het dieet met zich mee, waaronder kaliumrijk gebladerte. Dit kan leiden tot uitscheiding van te veel natrium, wat stekelvarkens dwingt op zoek te gaan naar zout. In de natuur kunnen ze zout vinden in verschillende bronnen, zoals waterplanten. Wanneer ze het niet in de natuur vinden, gaan ze op zoek naar door de mens gemaakte bronnen, zoals banden, triplex, handvatten van gereedschap en breeklijnen. In sommige gevallen eten ze bepaalde noten en vruchten. Ondanks hun voedingsgewoonten in de natuur veroorzaken ze veel minder schade dan insecten, ziekten, wind en branden.

Porcupine Predators & Bedreigingen

De kleine gestalte van een stekelvarken, vooral jonge stekelvarkens, maakt ze kwetsbaar voor een aantal roofdieren, waaronder grote gehoornde uilen, zwarte beren, bobcats, marters, langstaartwezels, hermelijnen, coyotes en nertsen. De visser is hun meest voorkomende roofdier. Vissen kunnen zelfs voorkomen dat stekelvarken populaties groeien. Als een roofdier nadert, draait het stekelvarken zijn rug naar het roofdier en houdt de stekels steeds naar de bedreiging gericht. Als het roofdier het stekelvarken op de rug kan krijgen, zal het vaak de strijd verliezen. In sommige gevallen hebben stekelvarkens een aanval afgeslagen met hun stekels, ook tegen zeer gevaarlijke dieren zoals een luipaard. Wanneer een naderend roofdier een stekel in zijn poot of lichaam krijgt, zal het zich vaak terugtrekken, omdat de stekels pijnlijk zijn en moeilijk te verwijderen.
Het stekelvarken is het enige stekelvarken dat op dit moment als kwetsbaar wordt gecategoriseerd. Alle andere zijn geklasseerd in de categorie “minst bezorgd”. De grootste bedreiging voor de wereldwijde stekelvarkenpopulatie is de menselijke ontbossing, bosbranden en infrastructuurontwikkeling. Hierdoor worden stekelvarkens uit hun woongebieden verdreven en worden de traag bewegende knaagdieren gedwongen op zoek te gaan naar nieuwe voedselbronnen en beschutting. Auto’s worden ook beschouwd als een bedreiging voor stekelvarkens, omdat stekelvarkens zich te langzaam voortbewegen bij het oversteken van de straat.

Voortplanting, baby’s en levensduur

Het paringsritueel van stekelvarkens omvat alleen dominante mannetjes stekelvarkens die paren met meerdere vrouwtjes, en minder dominante mannetjes paren soms helemaal niet. De mannetjes verdedigen hun partner gedurende meerdere dagen tijdens het jaarlijkse paarseizoen om andere potentiële kandidaten af te weren. Vrouwtjes vechten ook voor hun territorium tegen andere vrouwelijke stekelvarkens. De vrijers van het mannetje worden aangetrokken door de geur en de geluiden van het vrouwtje. De paring vindt pas plaats als een vrouwtje een mannetje heeft uitgekozen en openstaat voor zijn avances.
Het jaarlijkse voortplantingsseizoen duurt van oktober tot november. Een vrouwtje draagt 210 dagen en baart één tot drie jongen. Baby stekelvarkens worden meestal geboren in april of mei, en ze worden stekelvarkens genoemd. Pasgeborenen wegen tussen 0,88 en 1,17 pond en zijn 10 centimeter lang. Hun haar is zacht tijdens de geboorte. De stekels worden na een paar uur hard. Hun ogen gaan vaak pas na enkele dagen open. De moeder zoogt voor een korte tijd. Na vijf maanden zijn de jongen volledig onafhankelijk en moeten ze hun eerste winter alleen doorkomen.
De gemiddelde levensduur van een wild stekelvarken is vijf tot zeven jaar. Stekelvarkens die in gevangenschap worden grootgebracht, kunnen tot 10 jaar oud worden. De dierentuin van Praag heeft een Indisch gekuifd stekelvarken dat al minstens 30 jaar leeft. Naarmate stekelvarkens ouder worden, kunnen ze ziek worden en hun zintuigen verliezen, waardoor ze kwetsbaarder worden voor roofdieren en een natuurlijke dood.

Populatie stekelvarkens

Alle soorten stekelvarkens op één na worden op dit moment beschouwd als minst zorgwekkend. Bevolkingsstudies zijn dan ook niet al te toegankelijk, waardoor het moeilijk is om de globale populatiegrootte van stekelvarkens te bepalen. De enige bekende bedreigingen voor de populatiegroei op dit moment zijn het roofdier van de visser en de menselijke ontwikkeling.

Bekijk alle 52 dieren die beginnen met P