De smaak- en reukkliniek van UConn Health stelt uw belangstelling op prijs. Vanaf 1996 hebben we informatie verzameld over meer dan 3.000 mensen met smaak- en/of reukproblemen. Meer dan 1.000 van deze personen zijn naar ons centrum gekomen voor een uitgebreide evaluatie. In principe bieden wij onze patiënten de volgende diensten aan: (1) Documentatie van het type en de ernst van de smaak en / of geur probleem; (2) Bepaling van waarschijnlijke oorzaak (en); (3) Management, indien de aandoening behandelbaar blijkt te zijn (minder dan de helft van de patiënten); en (4) Geautomatiseerd bijhouden van patiëntendossiers (waardoor toekomstig contact mogelijk is, mocht een geschikte behandeling beschikbaar komen).

Geschat wordt dat ongeveer 2 miljoen volwassen Amerikanen een smaak en / of reuk stoornis hebben. Deze omvatten anosmie (volledig reukverlies), hyposmie (gedeeltelijk reukverlies), ageusia (volledig smaakverlies), hypogeusia (gedeeltelijk smaakverlies), parosmia (geurvervorming of fantoomgeur), en dysgeusia (aanhoudende abnormale smaak). Er zijn eigenlijk drie “chemosensorische” systemen in de neus en de mond. Het eerste, de reukzin, is het vermogen om geuren waar te nemen en te identificeren. Het tweede is smaak of gustatie. De smaakfunctie is beperkt tot de detectie en identificatie van zoete, zure, zoute en bittere stoffen in de mond. Het derde zintuig, het “algemeen chemisch zintuig”, is het vermogen om de irriterende eigenschappen van stoffen in de mond en geuren in de neus waar te nemen. Via het gewone chemische zintuig nemen we het branderige van chilipeper en het prikkelende van ammoniak waar.

Informatie over smaak wordt opgepikt door talrijke smaakpapillen die over de mondholte verdeeld zijn. Geurinformatie wordt verwerkt door gespecialiseerd zenuwweefsel helemaal bovenin de neusholten. De gewone chemische zintuigen worden doorgegeven via vele kleine zenuwuiteinden in de neus- en mondholte. Informatie van deze drie zintuigen wordt via een aantal afzonderlijke paden naar de hersenen doorgegeven.

De termen “smaak” en “smaak” worden vaak verward. Smaak wordt bepaald door het aroma (geur), de smaak (zoete, zure, zoute of bittere kwaliteit), de textuur, de temperatuur en de kruidigheid (of irritatie) van voedsel en dranken. Al deze zintuiglijke ervaringen vormen samen “smaak”. Vaak, wanneer mensen zeggen dat ze niet kunnen proeven, zeggen ze eigenlijk dat ze de smaak van voedsel niet kunnen waarderen. Aangezien het aroma van voedsel bijdraagt tot ongeveer 3/4 van de smaak, hebben deze mensen meestal alleen een verlies van reukvermogen geleden.

Als eenmaal het type chemosensorisch probleem is vastgesteld, bij voorkeur door middel van testen, moet de oorzaak worden vastgesteld. Hoewel smaak- en reukafwijkingen in verband worden gebracht met vele medische en tandheelkundige aandoeningen, worden de meeste veroorzaakt door slechts een handvol aandoeningen.

Life-long Anosmia

Sommige mensen worden geboren zonder een vermogen om te ruiken. Dit wordt aangeboren anosmie genoemd. Er zijn veel mogelijke redenen voor een levenslang onvermogen om te ruiken. De meest beschreven, hoewel het voorkomt bij slechts 1 op de 50.000 vrouwen en 1 op de 10.000 mannen, aangeboren anosmie is het syndroom van Kallman. Dit syndroom kan in families voorkomen en uit zich vooral door reukverlies en hormonale problemen die de ontwikkeling van normale geslachtskenmerken verhinderen. Bij vrouwen kan dit tot uiting komen in het uitblijven van een normale menstruatie, een slechte ontwikkeling van de borsten, schaars of afwezig oksel- en schaamhaar. Bij mannen kunnen de testikels en de penis klein zijn en kunnen het gezicht, de oksels en de schaamstreek weinig of geen haar hebben. Steriliteit kan aanwezig zijn. Als u zich niet kunt herinneren dat u ooit hebt kunnen ruiken en bij uzelf of bij naaste familieleden een abnormale seksuele ontwikkeling hebt vastgesteld, kunt u een endocrinoloog (hormoonspecialist) in uw omgeving raadplegen voor een evaluatie.

Sommige personen die zich niet kunnen herinneren ooit te hebben kunnen ruiken, zijn geboren met een normaal reukvermogen, maar hebben dit vermogen in de loop van hun kinderjaren verloren. De twee meest waarschijnlijke oorzaken hiervoor zijn hoofdtrauma en virale infectie. Uit gegevens van volwassenen blijkt dat zelfs een onbeduidend hoofdtrauma kan leiden tot permanent en volledig reukverlies. Lichte klappen op het hoofd komen vaak voor in de kindertijd. Het is waarschijnlijk dat sommige kinderen die als “aangeboren anosmici” worden bestempeld, zijn geboren met een intact reukorgaan, maar dit systeem tijdens hun kindertijd hebben beschadigd. Virale infecties van de luchtwegen (verkoudheid) zijn ook bekend om beschadiging van het reukorgaan (zie hieronder). Het is mogelijk dat sommige kinderen blijvende schade aan het reukorgaan hebben opgelopen door een virale infectie toen ze nog heel jong waren.

Virale beschadiging en neus-/bijholteaandoeningen

Lees meer

Hoofdtrauma

Lees meer

Blootstellingen

Het gespecialiseerde reukweefsel boven in de neus kan ook beschadigd raken door milieu-invloeden, zoals chemicaliën, metaalstof en houtstof. Deze kunnen thuis of op het werk worden aangetroffen. Zowel acute als chronische blootstellingen zijn gemeld om zowel tijdelijke als permanente reukverlies te veroorzaken.

Andere Oorzaken

Zelden kan een specifiek type van goedaardige hersentumor reukverlies veroorzaken. Elke persoon die een geleidelijke afname van de reukfunctie heeft ontwikkeld en van wie niet is vastgesteld dat hij een van de andere hierboven genoemde mogelijke oorzaken heeft, moet evaluatie van deze tumor overwegen. Hoewel zeldzaam, is het behandelbaar.

Smaak- en reukproblemen zijn ook in verband gebracht met vele medische ziekten, en zijn gemeld als een bijwerking van medicijnen, chirurgie en bestralingstherapie. Deze zijn te talrijk om hier op te sommen. Voor een meer uitgebreide lijst, zie de volgende reviews: Mott AE and Leopold DA, “Disorders in Taste and Smell”, Medical Clinics of North American, 6:1-33, 1991; Mott AE, Grushka M, and Sessle BJ, “Diagnosis and Management of Taste Disorders and Burning Mouth Syndrome”, Dental Clinics of North America, 37(1):1993.

Speciale instructies voor patiënten met reukverlies

Het vermogen om te ruiken maakt vroege detectie van gevaarlijke stoffen in onze omgeving mogelijk en het verlies van dit zintuiglijke systeem brengt een individu in gevaar. Deze risico’s kunnen echter tot een minimum worden beperkt door het nemen van bepaalde voorzorgsmaatregelen. Als u dat nog niet hebt gedaan, zorg er dan voor dat er rookmelders in uw huis aanwezig zijn en werken. Ze moeten elke maand worden gecontroleerd. Als u blootgesteld bent aan mogelijke gaslekken, raden wij u aan een gasdetector aan te schaffen. Informatie hierover kan worden verkregen via uw plaatselijk gasbedrijf of een marinewinkel (het niet kunnen detecteren van rook en/of lekkend gas zijn twee potentiële gevaren voor mensen zonder reukfunctie). Patiënten moeten ook buitengewoon voorzichtig zijn met eten en drinken. Gekoeld voedsel moet voorzien zijn van een datumetiket en op de juiste temperatuur worden bewaard. Al het voedsel moet vóór de bereiding en het eten worden geïnspecteerd. Voedsel dat bedorven lijkt, moet worden weggegooid. Bij voorkeur moet een lid van het huishouden met een intact reukorgaan elk voedsel of drank controleren dat twijfelachtig is.

We hopen dat deze informatie nuttig voor u is. Laat het ons weten als wij u of uw arts/tandarts van aanvullende informatie kunnen voorzien.