Onder tieners en jongvolwassenen komt dwangmatig seksueel gedrag – ook wel hyperseksualiteit, hyperseksuele stoornis, nymfomanie of seksuele verslaving genoemd – steeds vaker voor. Het is een obsessie met seksuele gedachten, gevoelens of gedragingen die een negatieve invloed heeft op iemands vermogen om effectief te functioneren in hun leven. Bij tieners manifesteren de effecten zich in hun schoolprestaties, relaties met ouders en familie, sociale leven, recreatieve gewoonten, motivatie om doelen te bereiken en hun gevoel van eigenwaarde.

Compulsief seksueel gedrag kan inhouden dat seks een obsessie wordt. Het kan ook fantasieën of activiteiten betreffen die buiten de grenzen vallen van cultureel, wettelijk of moreel aanvaard seksueel gedrag. Dwangmatig seksueel gedrag kan bestaan uit algemeen aanvaardbare seksuele handelingen die tot het uiterste worden doorgevoerd. Deze gedragingen worden problematisch wanneer ze een obsessie worden die storend is voor de tiener of zijn/haar omgeving. Dit kan vooral problematisch zijn voor tieners die nog niet klaar zijn om de emotionele eisen die gepaard gaan met seksuele activiteit te beheersen.

Andere dwangmatige seksuele gedragingen buiten de grenzen van algemeen aanvaard gedrag worden parafilieën genoemd en variëren van gedragingen zoals dwangmatig travestie tot het hebben van seksuele verlangens naar kinderen (pedofilie).

Voor tieners en jonge volwassenen variëren de symptomen van dwangmatig seksueel gedrag in type en ernst. Sommige tekenen dat uw kind kan worstelen met dwangmatig seksueel gedrag omvatten:

  • seksuele impulsen die lijken alsof ze buiten de controle van uw kind vallen.
  • Intoenemende hoeveelheden tijd en energie besteed aan het zoeken naar seksuele stimulatie, waaronder pornografie, sexting en cyber-seksuele chat op het internet.
  • gebruik van dwangmatig seksueel gedrag als een ontsnapping uit andere problemen, zoals schoolwerk, recreatieve activiteiten, gezinstijd, eenzaamheid, depressie, angst of stress.
  • voortzetting van risicovol seksueel gedrag ondanks ernstige gevolgen zoals verlies van privileges thuis, juridische en criminele problemen, het verlies van belangrijke relaties met familie of vrienden, falen op school, het opgeven van eerder genoten activiteiten.
  • moeite met het tot stand brengen en handhaven van emotionele nabijheid met anderen, waaronder ouders, broers en zussen en vrienden. Meer tijd alleen en geïsoleerd doorbrengen.