Larry Slawson behaalde zijn Masters Degree aan UNC Charlotte. Hij is gespecialiseerd in Russische en Oekraïense geschiedenis.
Een Siberische tijger in zijn natuurlijke habitat.
Siberische tijgers
Naam: Siberische tijger
Trinomiale naam: Panthera tigris tigris (Linnaeus, 1758)
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Klasse: Mammalia
Order: Carnivora
Suborde: Feliformia
Familie: Felidae
Subfamilie: Pantherinae
Genus: Panthera
Soorten: P. Tigris
Subsoort: P. t. tigris
Synoniemen: P. t. altaica (Temminck, 1884); P. t. coreensis; P. t. mandshurica; P. t. mikadoi
Conservatiestatus: Bedreigde diersoort
De Siberische tijger (ook bekend als Panthera tigris tigris) is een populatie tijgers die zich ophoudt in het Verre Oosten (Rusland en Noordoost-China). Ooit bloeide de Siberische tijger in China en op het Koreaanse schiereiland, maar nu staat hij op de lijst van bedreigde diersoorten, aangezien er nog maar ongeveer 540 in het wild leven. De tijger werd voor het eerst beschreven (en genoemd) door Carl Linnaeus in het midden van de jaren 1700. In 1844 gaf Coenraad Jacob Temminck de tijger zijn wetenschappelijke naam, Felis tigris altaicus.
Natuurlijke habitat van de Siberische tijger. Vanwege het solitaire karakter van het dier is dit type omgeving perfect voor de behoeften van de Siberische tijger.
Karakteristieken van de Siberische tijger
De Siberische tijger bezit een roodachtig gele vacht die is omzoomd met zwarte strepen. De gemiddelde lengte van tijgers is ongeveer zevenenzeventig centimeter, met een staart die bijna zesendertig centimeter lang kan worden. Van alle tijgersoorten lijkt de Siberische tijger de grootste te zijn. Een wilde Siberische tijger die in de jaren veertig in Mantsjoerije werd gedood, was naar verluidt 140 centimeter lang en woog ongeveer 660 pond. Andere (onbevestigde en mogelijk dubieuze) berichten beweren dat er Siberische tijgers zijn gesignaleerd die bijna duizend pond wogen, met lengtes van bijna 1 meter. Dergelijke beweringen zijn echter nooit onomstotelijk bewezen.
De schedels van de Siberische tijger zijn ook vrij groot, en vertonen veel gelijkenis met die van leeuwen. De gemiddelde schedelomvang varieert van dertien tot vijftien centimeter. Bovendien is hun lichaam bedekt met een middelmatig dikke vacht die relatief grof en bleek is, vergeleken met andere tijgers in de wereld. Ten gevolge van de koude winterse omstandigheden van hun natuurlijke habitat, behoren de vachten van Siberische tijgers tot de dikste van alle tijgersoorten.
Een foto van dichtbij van een Siberische tijger in gevangenschap.
Habitat en verspreiding van de Siberische tijger
Wetenschappers geloven dat de Siberische tijger ooit een groot deel van het Koreaanse schiereiland, Noordoost-China, maar ook Siberië, het Russische Verre Oosten en Mantsjoerije bewoonde. Onbevestigde bronnen hebben ook melding gemaakt van Siberische tijgers tot in Mongolië en het gebied rond het Baikalmeer. Door inkrimping van de populaties, stroperij en toenemend contact met de mens is de natuurlijke habitat van de Siberische tijger de laatste decennia echter dramatisch geslonken. De laatste jaren worden de tijgers voornamelijk aangetroffen in Noord-China, alsmede in de grote berkenbossen van Siberië. Hoewel op de lijst van bedreigde diersoorten, hebben pogingen van de wetenschappelijke gemeenschap ertoe geleid dat de Siberische tijger op de lijst van bedreigde diersoorten staat, maar stabiel is, omdat talrijke programma’s zijn ingesteld om deze soort te beschermen tegen illegale stroperij.
Quote Over Tijgers
“Het meest prachtige schepsel in de hele wereld, is de tijger.”
– Jack Hanna
Prooi
Siberische tijgers staan bekend om hun voorkeur om alleen te leven, omdat ze hun territorium agressief markeren met geurmarkeringen om rivaliserende tijgers weg te houden van hun jachtgebied. Siberische tijgers zijn zeer krachtig, en in staat om op bijna elk dier te jagen; soms besluipen zij hun prooi kilometers lang alvorens deze neer te halen. Uit waarnemingen van de tijger is gebleken dat elanden en everzwijnen hun voornaamste voedselbron zijn, omdat zij groter zijn en grote hoeveelheden vlees nodig hebben om te overleven. Andere prooidieren zijn de Manchurian Wapiti, het Siberisch muskushert, de Eland, en soms beren. Huidig onderzoek wijst uit dat Siberische Tijgers tot 60 pond vlees in één keer kunnen verorberen.
Siberische tijgers jagen vooral ’s nachts, en gebruiken hun vacht en strepen als een natuurlijke vorm van camouflage; waardoor de tijgers langzaam door kreupelhout en beboste gebieden kunnen sluipen zonder gezien te worden door hun prooi. Op de loer liggend en gebruik makend van hinderlaagtactieken om nietsvermoedende dieren te onderwerpen, zijn de vlijmscherpe tanden van de krachtige Siberische tijger, in combinatie met zijn krachtige lichaam, in staat om bijna elk dier op zijn weg neer te halen. Hoewel deze tijgers de neiging hebben mensen te mijden, zijn er in de loop van hun geschiedenis toch enkele bekend die maneneters zijn geworden. Onderzoekers geloven dat dit alleen gebeurt wanneer ze zich bedreigd voelen, of wanneer hun natuurlijke prooipopulaties slinken door overbejaging, of door de vernietiging van natuurlijke habitats door de mens.
Poll
Reproductie
Siberische tijgers staan erom bekend dat ze op elk moment van het jaar paren, en hebben een draagtijd van ongeveer 3,5 maanden. De gemiddelde worpgrootte is ongeveer 2 – 4 jongen. Volledig afhankelijk van hun moeder voor voedsel (aangezien de welpen blind geboren worden en niet kunnen jagen tot ze bijna achttien maanden oud zijn), blijven de welpen vaak twee tot drie jaar bij hun moeder (afhankelijk van of het mannetjes of vrouwtjes zijn). Wanneer ze volwassen zijn, gaan de tijgers uit elkaar, waarbij de mannetjes zich verder van hun moeder wagen dan de wijfjes. Wanneer zij ongeveer vijfendertig maanden oud zijn, worden tijgers als subadulten beschouwd, en zij zijn volgroeid wanneer zij ongeveer vier tot vijf jaar oud zijn. Wilde Siberische tijgers hebben een gemiddelde levensduur van 16 tot 18 jaar, terwijl tijgers in gevangenschap meer dan 25 jaar oud kunnen worden.
Siberische tijgers in de populaire cultuur
In Azië wordt de Siberische tijger door zijn ongelooflijke kracht en macht zowel als een koning als een godheid beschouwd. Het Tungusische volk, bijvoorbeeld, verwijst vaak naar de Siberische tijger als “Grootvader” of “Oude Man.” De Manch, aan de andere kant, verwijzen vaak naar de tijger als “Hu Lin,” of “de koning.” Evenzo beschrijven de Chinezen de Siberische tijger vaak als de “Grote Keizer” vanwege zijn voorhoofdsafdruk die lijkt op het Chinese symbool voor “koning”. Om deze reden werd een van de elite bataljons van het leger van de Qing-dynastie “Hu Shen Ying” genoemd, wat zich laat vertalen als “Het Tijger God Bataljon”.
Siberische tijger gezien naast zijn welp.
Conclusie
Ter afsluiting: de Siberische tijger blijft een van de meest fascinerende dieren van de moderne tijd vanwege zijn ongelooflijke kracht, symboliek en natuurlijke schoonheid. Hoewel de tijger nog steeds in zijn voortbestaan wordt bedreigd door stroperij, illegale jacht en de vernietiging van zijn natuurlijke habitat, worden in heel Azië en in Rusland pogingen ondernomen om de overgebleven tijgers te beschermen. Momenteel zijn er meer dan 500 Siberische tijgers bekend, en hun populatie is onlangs door vele wetenschappers en onderzoekers als stabiel bestempeld. Naarmate er meer en meer onderzoek wordt gedaan naar deze buitengewone dieren, zal het interessant zijn om te zien welke nieuwe vormen van informatie kunnen worden geleerd over deze fascinerende soort.
Works Cited:
Books / Articles:
Sartore, Joel. “Siberische tijger.” National Geographic. 21 september 2018. Accessed July 03, 2019. https://www.nationalgeographic.com/animals/mammals/s/siberian-tiger/.
Foto’s / foto’s:
Wikipedia contributors, “Siberische tijger,” Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Siberian_tiger&oldid=903386417 (geraadpleegd op 3 juli 2019).
© 2019 Larry Slawson
Larry Slawson (auteur) uit North Carolina op 05 juli 2019:
Dank je Marie 🙂 Ik ben blij dat je ervan genoten hebt. Dat is een geweldige suggestie. Ik moet misschien teruggaan en een kort stukje over de witte tijgers toevoegen.
Marie Flint uit Jacksonville, FL USA op 05 juli 2019:
Ik ben het met Liz eens. Uw zinsbouw en organisatie maken dit een plezier om te lezen.
Ik had graag een vertegenwoordiging van de witte tijger opgenomen. Ze zijn bijzonder zeldzaam.
Larry Slawson (auteur) uit North Carolina op 03 juli 2019:
Dank je Liz! Blij dat je ervan genoten hebt 🙂
Liz Westwood uit het Verenigd Koninkrijk op July 03, 2019:
Mooie illustraties en een informatief feitenbestand.
Geef een antwoord