Self-Injury

Wat is zelfverwonding?

Self-injury (SI) wordt gedefinieerd als elke opzettelijke verwonding van het eigen lichaam. Deze aandoening wordt ook wel zelfverminking of zelfverminking genoemd. Gewoonlijk laat zelfverwonding sporen na of veroorzaakt het weefselbeschadiging. Zelfverwonding kan gepaard gaan met een van de volgende gedragingen:

De meesten die aan zelfverwonding doen, handelen eerder alleen dan in groepsverband. Ze proberen ook hun gedrag te verbergen.

Wat veroorzaakt dat iemand aan zelfverwonding doet?

Zelfverwonding kan voorkomen bij beide seksen en bij mensen van alle rassen. Het gedrag wordt niet beperkt door opleiding, leeftijd, seksuele geaardheid, sociaaleconomische status of religie. Er zijn echter enkele gemeenschappelijke factoren bij mensen die aan zelfverwonding doen. Zelfverwonding komt vaker voor bij:

• Adolescente vrouwen.
• Mensen met een voorgeschiedenis van fysiek, emotioneel of seksueel misbruik.
• Mensen met naast elkaar bestaande problemen van middelenmisbruik, obsessieve-compulsieve stoornis of eetstoornissen.
• Individuen die zijn opgevoed in gezinnen waarin het uiten van woede werd ontmoedigd.
• Individuen die de vaardigheden missen om hun emoties te uiten en geen goed sociaal ondersteuningsnetwerk hebben.

Ondanks dat de mogelijkheid bestaat dat een zelf toegebracht letsel kan resulteren in levensbedreigende schade, wordt zelfverwonding niet beschouwd als suïcidaal gedrag. Zelfverwonding komt meestal voor wanneer mensen geconfronteerd worden met wat lijkt op overweldigende of verontrustende gevoelens. Zelfverwonders kunnen het gevoel hebben dat zelfverwonding een manier is om:

• Tijdelijk intense gevoelens, druk of angst te verlichten.
• Echt te zijn, te leven, of iets te voelen.
• In staat te zijn pijn aan de buitenkant te voelen in plaats van aan de binnenkant.
• Een middel te zijn om pijn te controleren en te beheersen – in tegenstelling tot de pijn die wordt ervaren door fysiek of seksueel misbruik.
• Het bieden van een manier om emotionele gevoelloosheid te doorbreken (de zelfverdoving die iemand in staat stelt te snijden zonder pijn te voelen).
• Op een indirecte manier om hulp vragen of de aandacht vestigen op de behoefte aan hulp.
• Poging om anderen te beïnvloeden door ze te manipuleren, te proberen om ze te laten geven, te proberen om ze zich schuldig te laten voelen, of te proberen om ze weg te laten gaan.

Zelfverwonding kan ook een weerspiegeling zijn van de zelfhaat van een persoon. Sommige zelfverwonders straffen zichzelf omdat ze sterke gevoelens hebben die ze als kind meestal niet mochten uiten. Ze kunnen zichzelf ook straffen omdat ze op de een of andere manier slecht zijn en het niet verdienen. Deze gevoelens zijn een uitvloeisel van misbruik en de overtuiging dat het misbruik verdiend was.

Wat zijn de symptomen van zelfverwonding?

De symptomen van zelfverwonding zijn onder meer:

• Frequente snijwonden en brandwonden die niet kunnen worden verklaard.
• Zelf ponsen of krabben.
• Naalden prikken.
• Hoofdbonzen.
• Oogpersen.
• Vinger- of armbijten.
• Haar uittrekken.
• In de huid peuteren.

Waarschuwingssignalen dat iemand aan zelfverwonding doet, zijn onder meer:

• Het dragen van een broek en lange mouwen bij warm weer.
• Het verschijnen van aanstekers, scheermesjes of scherpe voorwerpen die men niet zou verwachten tussen iemands bezittingen.
• Laag gevoel van eigenwaarde.
• Moeite om met gevoelens om te gaan.
• Relatieproblemen.
• Slecht functioneren op het werk, op school, of thuis.

Breng nuttige, nuttige en relevante informatie over gezondheid + welzijn

enews

Cleveland Clinic is een academisch medisch centrum zonder winstoogmerk. Adverteren op onze site helpt onze missie te ondersteunen. Wij bevelen geen producten of diensten aan die niet van de Cleveland Clinic zijn. Beleid