Secundair parkinsonisme (SP) wordt veroorzaakt door een geïdentificeerd structureel, toxisch of metabool mechanisme. De eerste groep SP-syndromen omvat aandoeningen die worden veroorzaakt door een primair pathologisch proces in de hersenen. De tweede groep omvat stoornissen met een primaire extrinsieke of ubiquitaire oorzakelijke factor die het gevolg is van hetzij reversibele disfunctie van de basale ganglia, hetzij structurele stoornissen die verband houden met de predominante of selectieve kwetsbaarheid voor agressie van de basale ganglia. De pathofysiologische aspecten SP worden hier uitgewerkt, met name vasculaire syndromen en syndromen secundair aan hydrocefalie. In beide gevallen lijkt SP zelden op de ziekte van Parkinson. De pathofysiologie is slecht begrepen, maar zou in de meeste gevallen betrekking hebben op corticostratiale en/of thalamocorticale verbindingen in het basale ganglia-systeem. Voor de clinicus bestaat het praktische probleem er vaak in te bepalen of het parkinsonisme van een patiënt in verband kan worden gebracht met een aanwijsbare oorzaak dan wel of er sprake is van een geassocieerde ziekte van Parkinson of een andere degeneratieve ziekte. Wanneer zowel een bekende oorzaak van parkinsonisme als de ziekte van Parkinson aanwezig zijn, kan de oorzaak asymptomatisch zijn, de ziekte van Parkinson onthullen, een verergerend effect hebben op de onderliggende ziekte, of de klinische uitdrukking ervan wijzigen.