Purines vervullen vele belangrijke functies in de cel, waarvan de vorming van de monomere precursors van nucleïnezuren DNA en RNA de meest relevante is. Purines dragen ook bij tot de modulatie van het energiemetabolisme en de signaaltransductie, zijn structurele componenten van sommige co-enzymen en blijken een belangrijke rol te spelen in de fysiologie van bloedplaatjes, spieren en neurotransmissie. Alle cellen hebben een evenwichtige hoeveelheid purines nodig voor groei, proliferatie en overleving. Onder fysiologische omstandigheden houden de bij het purinemetabolisme betrokken enzymen in de cel een evenwichtige verhouding tussen hun synthese en hun afbraak in stand. Bij de mens is de laatste verbinding van het purines katabolisme urinezuur. Alle andere zoogdieren bezitten het enzym uricase dat urinezuur omzet in allantoïne dat gemakkelijk via de urine wordt uitgescheiden. Het is bewezen dat een overproduktie van urinezuur, afkomstig van het metabolisme van purines, een opkomende rol speelt bij ziekten bij de mens. De toename van serumurinezuur is omgekeerd evenredig met de ernst van de ziekte en vooral met hart- en vaatziekten. Dit overzicht beschrijft de enzymatische routes die betrokken zijn bij de afbraak van purines, met aandacht voor hun structuur en biochemie tot aan de vorming van urinezuur.