Opos

W odniesieniu do ssaka z półkuli zachodniej, zob. opos.

Oposy
Common brushtail possum (Trichosurus vulpecula)
Klasyfikacja naukowa
Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Mammalia Infraklasa: Marsupialia Order: Diprotodontia Suborder: Phalangeriformes Szalay in Archer, 1982
Superrodziny i rodziny
Phalangeroidea Burramyidae Phalangeridae . Petauroidea Pseudocheiridae Petauridae Tarsipedidae Acrobatidae

Possum to wspólna nazwa dla któregokolwiek z małych i średnich drzewiastych gatunków marihuany. do średniej wielkości nadrzewnych torbaczy, należących do podrzędu ssaków Phalangeriformes rzędu Diprotodontia i występujących w Australii, Nowej Gwinei i Sulawesi (i wprowadzony do Nowej Zelandii). Oposy charakteryzują się nocnych i wszystkożernych zachowań, długi ogon, wełniste futro i syndaktylous tylnych stóp (zjednoczeni przez skórę na górnym stawie, ale podzielone na pazury). Niektórzy ograniczają nazwę opos do członków rodziny Phalangeridae, grupy, która obejmuje również ssaki o wspólnej nazwie cuscus. W sumie, istnieje około 64 gatunków w Phalangeriformes, rozłożone na sześć rodzin.

Podobna grupa ssaków marsupial należących do rzędu Didelphimorphia, i znaleźć na półkuli zachodniej, są znane pod wspólną nazwą opos. Termin opos jest również używany w Ameryce Północnej jako zdrobnienie dla oposa wirginijskiego.

W swoim naturalnym środowisku oposy zapewniają ważne wartości ekologiczne jako część łańcuchów pokarmowych i w rozprzestrzenianiu nasion. Oposy konsumują takie pokarmy jak materia roślinna (liście, owoce, kwiaty), owady i jaja ptaków, a także są zjadane przez takie drapieżniki jak sowy, dingo, pytony i lisy. Dla ludzi, były one również ważną częścią diety Aborygenów i używane do odzieży Aborygenów.

Jednakże wprowadzenie oposa pospolitego do Nowej Zelandii, w celu ustanowienia przemysłu futrzarskiego, było katastrofą ekologiczną, ponieważ nie mają one naturalnych drapieżników. Jako gatunek inwazyjny w Nowej Zelandii, ich liczba ludności eksplodowała, powodując szkody w rodzimej florze i faunie oraz służąc jako nosiciel gruźlicy bydła.

Przegląd i opis

Phalangeriformes jest jednym z trzech podrzędów w obrębie rzędu Diprotodontia. Oprócz oposów, kolejność Diprotodontia obejmuje kangury, walabie, koala, wombaty i wiele innych. Ekstensywnie występujące diprotodonty są ograniczone do Australazji. Istnieją dwie kluczowe cechy anatomiczne, które w połączeniu pozwalają na identyfikację Diprotodontia. Członkowie rzędu są, po pierwsze, diprotodontami (co oznacza „dwa przednie zęby”): mają parę dużych, wystających siekaczy na dolnej szczęce, co jest wspólną cechą wielu wczesnych grup ssaków i ssakokształtnych. Szczęka diprotodonta jest krótka, zwykle z trzema parami górnych siekaczy i bez dolnych kłów. Drugą cechą wyróżniającą diprotodonty jest syndaktylia, fuzja drugiego i trzeciego palca stopy aż do podstawy pazurów, która pozostawia same pazury oddzielone.

Oposy, wspólna nazwa dla członków Phalangeriformes, przypominają wyglądem oposy z obu Ameryk, i to od nich pochodzi ich nazwa. (Nazwa pochodzi od Algonquian wapathemwa, nie grecki lub łaciński, więc liczba mnoga jest possums, nie possa.) (Possum jest również używana w Ameryce Północnej jako krótka forma oposa.) Oposy z półkuli zachodniej, których jest ponad 60 gatunków, charakteryzują się długim, nagim ogonem; długim, spiczastym pyskiem; przeciwstawnymi kciukami w dłoniach i stopach; i uszami, które są nagie (Grzimek et al. 2004).

Possumy to małe torbacze z brązowym lub szarym futrem, o wielkości i wadze od długości palca lub 170 gramów (6 uncji) (oposy pigmejskie i szybowce nadgarstkowoskrzydłe), do długości 120 centymetrów (cztery stopy) lub 14,5 kilograma (32 funty) (ogony szczotkowate i ogony obrożne). Na ogół jednak większe oposy są mniej więcej tej samej wielkości co dobrze odżywiony kot domowy. Dwa najpospolitsze gatunki oposów, ogoniasty i obrożny, należą również do największych. The oposa rangi zapach jest ze względu na jego duże gruczoły piżma znajduje się za każdym ear.

Wszystkie oposy są nocne i wszystkożerne, ukrywa się w gnieździe w wydrążonym drzewie w ciągu dnia i wychodzi w nocy do poszukiwania żywności. Wypełniają one w australijskim ekosystemie taką samą rolę jak wiewiórki na półkuli północnej i są bardzo podobne w wyglądzie.

Podrząd Phalangeriformes jest podzielony na dwie nadrodziny, Petauroidea (oposy pierścieniowe i szybowce) i Phalangeroidea (oposy pędzelkowate, kusaki i oposy pigmejskie). W nadrodzinie Petauroidea znajdują się cztery rodziny: Acrobatidae (feathertail gliders i pyrmy gliders), Petauridae (gliders, Leadbeater’s possum, and striped possum), Pseudocheiridae (ringtail possums), and Tarsipedidae (honey possum). W nadrodzinie Phalangeroidea znajdują się dwie rodziny: Burramyidae (oposy pigmejskie) i Phalangeridae (oposy pędzlowate i cuscusy) (Myers et al. 2008).

Cuscus to wspólna nazwa nadana ogólnie gatunkom w obrębie czterech rodzajów Phalangeridae: Ailurops, Phalanger, Spilocuscus i Strigocuscus.

Interakcje z ludźmi

Opos jest częścią australijskiej kultury i folkloru od czasów pierwotnych rdzennych mieszkańców tego kraju. Australijscy Aborygeni używali kiedyś skór oposów podczas gry w tradycyjną grę Marn Grook. Płaszcze ze skóry oposa były ważną odzieżą dla Aborygenów z południowego wschodu, jak również były ważnymi pamiątkami klanowymi.

Oposy są powszechnie spotykane na obszarach podmiejskich, gdzie często są uważane za szkodniki ze względu na ich zwyczaj zjadania owoców, warzyw, kwiatów i delikatnych młodych pędów z ogrodów oraz gnieżdżenia się w dachach. Głośny, syczący i trzaskający terytorialny zew samca szczoteczki zwyczajnej może również stanowić problem dla mieszkańców przedmieść. Aby zniechęcić oposy, często stosuje się naturalne środki odstraszające, które działają na ich wyostrzony zmysł węchu. Należą do nich ząbki czosnku, kamfora lub naftalina.

Jako gatunek rodzimy w Australii, oposy są chronione przez australijskie przepisy, nawet jeśli zamieszkują w dzielnicach miejskich, i nie mogą być przynętą. Nie mogą być zabite jako szkodniki, ku irytacji wielu właścicieli domów, a jeśli zostaną schwytane, przepisy stanowią, że muszą być wypuszczone w niewielkim promieniu od tej miejscowości, ponieważ są to stworzenia terytorialne. Środki zapobiegawcze, takie jak blokowanie ich dostępu do przestrzeni dachowych lub budowa gniazda oposa dla alternatywnego domu są zamiast tego zalecane.

Although the common brushtail and (to a lesser extent) ringtail possums have adapted well to the urban environment, many of the lesser-known species are reduced in number, threatened, or endangered.

Wprowadzenie do Nowej Zelandii

Opos pospolity został wprowadzony do Nowej Zelandii przez osadników europejskich w celu ustanowienia przemysłu futrzarskiego.

Wkrótce wydostał się na wolność, gdzie rozwinął się jako gatunek inwazyjny o dużej liczbie osobników: szacuje się, że około 60 milionów osobników żyje w Nowej Zelandii. W Nowej Zelandii nie ma rodzimych drapieżników oposa. Podejmowano liczne próby ich wytępienia z powodu szkód, jakie wyrządzają rodzimym drzewom i dzikim zwierzętom, a także z powodu tego, że są nosicielami gruźlicy bydła. Dla Nowej Zelandii wprowadzenie oposów doprowadziło do takiej samej katastrofy ekologicznej jak wprowadzenie królików w Australii.

Klasyfikacja

Około dwie trzecie australijskich torbaczy należy do rzędu Diprotodontia, który dzieli się na trzy podrzędy: Vombatiformes (wombaty i koala, w sumie cztery gatunki); duże i zróżnicowane Phalangeriformes (oposy) oraz Macropodiformes (kangury, potorosy, walabie i kangury piżmowe).

• Podrząd PHALANGERIFORMES: oposy, szybowce i sprzymierzeńcy
  • Nadrodzina Phalangeroidea
    • Rodzina Burramyidae: oposy
      • Genus Burramys
        • Mountain pygmy possum, Burramys parvus
      • Genus Cercartetus
        • Long-tailed pygmy possum, Cercartetus caudatus
        • Southwestern pygmy possum, Cercartetus concinnus
        • Tasmanian pygmy possum, Cercartetus lepidus
        • Eastern pygmy possum, Cercartetus nanus
    • Rodzina Phalangeridae: oposy i kusaki
      • Podrodzina Ailuropinae
        • Genus Ailurops
          • Talaud bear cuscus, Ailurops melanotis
          • Sulawesi bear cuscus, Ailurops ursinus
      • Podrodzina Phalangerinae
        • Tribe Phalangerini
          • Genus Phalanger
            • Gebe cuscus, Phalanger alexandrae
            • Kusak górski, Phalanger carmelitae
            • Kusak ziemny, Phalanger gymnotis
            • Kusak pospolity wschodni, Phalanger intercastellanus
            • Kusak leśny, Phalanger lullulae
            • Kusak niebieskooki, Phalanger matabiru
            • Telefomin cuscus, Phalanger matanim
            • Południowy pospolity cuscus, Phalanger mimicus
            • Północny pospolity cuscus, Phalanger orientalis
            • Ornatate cuscus, Phalanger ornatus
            • Rothschild’s cuscus, Phalanger rothschildi
            • Silky cuscus, Phalanger sericeus
            • Stein’s cuscus, Phalanger vestitus
          • Genus Spilocuscus
            • Admiralty Island cuscus, Spilocuscus kraemeri
            • Common spotted cuscus, Spilocuscus maculatus
            • Waigeou cuscus, Spilocuscus papuensis
            • Black-spotted cuscus, Spilocuscus rufoniger
            • Kusak plamisty niebieskooki, Spilocuscus wilsoni
        • Tribe Trichosurini
          • Genus Strigocuscus
            • Sulawesi dwarf cuscus, Strigocus celebensis
            • Banggai cuscus, Strigocus pelegensis
          • Genus Trichosurus
            • Opos północny, Trichosurus arnhemensis
            • Opos krótkouchy, Trichosurus caninus
            • Opos górski, Trichosurus cunninghami
            • Opos górski, Trichosurus johnstonii
            • Common brushtail possum Trichosurus vulpecula
          • Genus Wyulda
            • Scaly-tailed possum, Wyulda squamicaudata
  • Nadrodzina Petauroidea
    • Rodzina Pseudocheiridae
      • Podrodzina Hemibelideinae
        • Genus Hemibelideus
          • Lemur-…jak ringtail possum, Hemibelideus lemuroides
        • Genus Petauroides
          • Szybkoczłek większy, Petauroides volans
      • Podrodzina Pseudocheirinae
        • Genus Petropseudes
          • Opos skałkowy, Petropseudes dahli
        • Genus Pseudocheirus
          • Opos zwyczajny, Pseudocheirus peregrinus
        • Genus Pseudochirulus
          • Opos nizinny, Pseudochirulus canescens
          • Opos zwyczajny, Pseudochirulus caroli
          • Cinereus ringtail possum, Pseudochirulus cinereus
          • Painted ringtail possum, Pseudochirulus forbesi
          • Herbert river ringtail possum, Pseudochirulus herbertensis
          • Masked ringtail possum, Pseudochirulus larvatus
          • Pygmy ringtail possum, Pseudochirulus mayeri
          • Opos w typie Vogelkopa, Pseudochirulus schlegeli
      • Podrodzina Pseudochiropinae
        • Genus Pseudochirops
          • Opos w typie D’Albertis, Pseudochirops albertisii
          • Opos zielonosiwy, Pseudochirops archeri
          • Plush-coated ringtail possum, Pseudochirops corinnae
          • Reclusive ringtail possum, Pseudochirops coronatus
          • Coppery ringtail possum, Pseudochirops cupreus
    • Rodzina Petauridae
      • Genus Dactylopsila
        • Trójpalczasty triok, Dactylopsila megalura
        • Trójpalczasty triok, Dactylopsila palpator
        • Trójpalczasty triok, Dactylopsila tatei
        • Opos pasiasty, Dactylopsila trivirgata
      • Genus Gymnobelideus
        • Opos ołowiany, Gymnobelideus leadbeateri
      • Genus Petaurus
        • Szybkoczłek północny, Petaurus abidi
        • Szybkoczłek żółtobrzuchy, Petaurus australis
        • Szybkodziób biak, Petaurus biacensis
        • Szybkodziób cukrowy, Petaurus breviceps
        • Szybkodziób mahoniowy, Petaurus gracilis
        • Squirrel glider, Petaurus norfolcensis
    • Rodzina Tarsipedidae
      • Genus Tarsipes
        • Opos miodowy lub noolbenger, Tarsipes rostratus
    • Rodzina Acrobatidae
      • Genus Acrobates
        • Posiek piórkowy Acrobates pygmaeus
      • Genus Distoechurus
        • Posiek piórkowytaililed possum Distoechurus pennatus

• Grzimek, B., D. G. Kleiman, V. Geist, and M. C. McDade. 2004. Grzimek’s Animal Life Encyclopedia. Detroit: Thomson-Gale, ISBN 0307394913.

• Myers, P. 2002. Phalangeridae. Animal Diversity Web. Retrieved August 29, 2008.