Królowa Wiktoria Biografia

Kim była królowa Wiktoria?

Królowa Wiktoria pełniła funkcję monarchini Wielkiej Brytanii i Irlandii od 1837 roku do swojej śmierci w 1901 roku. W 1877 roku została cesarzową Indii. Po królowej Elżbiecie II, Wiktoria jest drugim najdłużej panującym brytyjskim monarchą.

Panowanie Wiktorii było świadkiem wielkiej ekspansji kulturalnej; postępu w przemyśle, nauce i komunikacji; oraz budowy kolei i londyńskiego metra.

Wczesne życie

Urodzona jako Alexandrina Victoria 24 maja 1819 roku, ojciec królowej Wiktorii zmarł, gdy ta miała 8 miesięcy. Jej matka stała się dominującym czynnikiem w jej życiu. Jako dziecko, Wiktoria była podobno serdeczna i żywiołowa.

Wychowywana w Pałacu Królewskim przez guwernantkę, miała dar do rysowania i malowania oraz rozwijała pasję do pisania dzienników.

Pomimo zadziornego temperamentu, Wiktoria była sławna jako drobnej postury, mierząc zaledwie 4 stopy i 11 cali wzrostu. W późniejszym okresie jej waga wzrosła, a jej talia podobno mierzyła 50 cali.

Rodzice i przyrodnia siostra

Królowa Wiktoria była jedynym dzieckiem Edwarda, księcia Kentu, który był czwartym synem króla Jerzego III. Jej matką była Victoria Saxe-Saalfield-Coburg, siostra Leopolda, króla Belgów.

Królowa Wiktoria miała również przyrodnią siostrę, która była 12 lat starsza od niej, księżniczkę Feodorę, z pierwszego małżeństwa jej matki z Emich Carlem, księciem Leiningen. Kiedy księżniczka Feodora miała 6 lat, jej ojciec zmarł. Jej matka ponownie wyszła za mąż za ojca królowej Wiktorii, księcia Kentu, i szybko przeniosła się z Niemiec do Anglii, gdzie przyszła królowa miała się urodzić.

Wstąpienie na tron

Po urodzeniu Wiktoria była piąta w kolejce do tronu. Jednak po śmierci ojca w 1820 r. Wiktoria została pozorną następczynią tronu, ponieważ jej trzej żyjący wujowie, którzy wyprzedzali ją w sukcesji, nie mieli prawowitych spadkobierców, którzy przeżyli dzieciństwo. Gdy król Wilhelm IV zmarł w czerwcu 1837 r., Wiktoria została królową w wieku 18 lat.

Lord Melbourne, pierwszy premier królowej Wiktorii

Lord Melbourne był pierwszym premierem Wiktorii, który sprawował urząd w 1834 r. i ponownie w latach 1835-1841. Gdy w 1837 roku Wiktoria po raz pierwszy przyjęła koronę w młodym wieku 18 lat, Melbourne pomógł jej nauczyć się zawiłości bycia monarchą konstytucyjnym. Działał jako polityczny doradca i powiernik królowej we wczesnych latach jej panowania.

W 1840 roku, kiedy Wielka Brytania toczyła wojny z Afganistanem i Chinami oraz musiała stawić czoła ruchowi klasy robotniczej, Melbourne pomógł królowej współpracować z niechętnym do współpracy rządem konserwatywnym i zasugerował, by pozwoliła swojemu mężowi, Albertowi, przejąć obowiązki państwowe.

Panowanie

Wiktoria wstąpiła na tron w wieku 18 lat, 20 czerwca 1837 roku, i panowała aż do swojej śmierci w wieku 81 lat, 22 stycznia 1901 roku. Pod rządami Wiktorii Wielka Brytania doświadczyła bezprecedensowej ekspansji przemysłowej, budując koleje, mosty, podziemne kanały i sieci dystrybucji energii na terenie całego imperium. W latach 1840-1882 dokonano siedmiu zamachów na życie Wiktorii.

Nastąpił postęp w nauce (teoria ewolucji Karola Darwina) i technologii (telegraf i prasa popularna), z ogromną liczbą wynalazków; ogromne bogactwo i ubóstwo; rozwój wielkich miast, takich jak Manchester, Leeds i Birmingham; wzrost alfabetyzacji; i wielkie dzieła obywatelskie, często finansowane przez filantropów przemysłowych.

Podczas panowania Wiktorii, Wielka Brytania rozszerzyła swój imperialny zasięg, podwajając się i obejmując Kanadę, Australię, Indie i różne posiadłości w Afryce i na Południowym Pacyfiku. Królowa była emblematyczna dla tamtych czasów: entuzjastyczna zwolenniczka Imperium Brytyjskiego, które rozciągało się na cały świat i zasłużyło na powiedzenie: „Słońce nigdy nie zachodzi nad Imperium Brytyjskim.”

W różnych momentach swego panowania Wiktoria wywierała pewien wpływ na sprawy zagraniczne, wyrażając swoje preferencje, ale nie przekraczając granic konstytucyjnej przyzwoitości. W tym czasie Imperium Brytyjskie doświadczyło tylko kilku niewielkich wojen, sprawując władzę nad zagranicznymi posiadłościami.

Jednym z głównych czynników, które pomogły Wielkiej Brytanii uniknąć europejskich uwikłań, było małżeństwo dzieci Wiktorii: bezpośrednio lub przez małżeństwo była ona spokrewniona z domami królewskimi niemal każdej ważnej europejskiej potęgi. Chociaż angielska konstytucja odmawiała jej uprawnień w sprawach zagranicznych, rządziła swoją rodziną żelazną ręką, co pomogło utrzymać Wielką Brytanię z dala od intryg polityki europejskiej.

Podczas panowania Wiktorii klimat polityczny w brytyjskim parlamencie przeszedł poważną przemianę. Partia Torysów rozpadła się, tworząc Partię Liberalną i Konserwatywną, co zapoczątkowało sukcesję przeciwstawnych administracji. Wiktoria odegrała kluczową rolę jako mediator między przybywającymi i odchodzącymi premierami.

Chociaż nie znosiła liberalnego premiera Williama Gladstone’a, znalazła sposoby, aby z nim współpracować, nawet w okresie żałoby. Szczególnie lubiła konserwatywnego premiera Benjamina Disraeli, który powiązał monarchię z ekspansją imperium, co pomogło odbudować opinię publiczną po długim odosobnieniu Wiktorii po śmierci jej ukochanego męża Alberta.

Wiktoria kontynuowała swoje obowiązki aż do śmierci. Zgodnie z tradycją, spędziła Boże Narodzenie 1900 roku w Osborne House na wyspie Wight, gdzie jej zdrowie szybko podupadło do tego stopnia, że nie była w stanie wrócić do Londynu.

Era wiktoriańska

Życie w Wielkiej Brytanii w XIX wieku było znane jako Wiktoriańska Anglia ze względu na długie panowanie Wiktorii i niezatarte piętno, jakie ono i jej osoba odcisnęły na kraju. Jej surowa etyka i osobowość stały się synonimami tej epoki.

Królowa Wiktoria i książę Albert

W 1840 roku Wiktoria poślubiła swojego kuzyna, księcia Alberta z Saxe-Coburg i Gotha, syna brata jej matki. Para poznała się, gdy Wiktoria miała zaledwie 16 lat; ich wuj Leopold zasugerował im małżeństwo.

Ponieważ Wiktoria była królową, Albert nie mógł się jej oświadczyć. Oświadczyła mu się więc 15 października 1839 roku.

Na początku brytyjska opinia publiczna nie zagrzała miejsca dla niemieckiego księcia i został on wykluczony z zajmowania jakichkolwiek oficjalnych stanowisk politycznych. Czasami ich małżeństwo było burzliwe, stanowiło starcie woli między dwoma niezwykle silnymi osobowościami.

Jednakże para była sobie bardzo oddana. Książę Albert stał się najsilniejszym sprzymierzeńcem Wiktorii, pomagając jej poruszać się po trudnych politycznych wodach.

Po kilku latach cierpienia z powodu dolegliwości żołądkowych, ukochany Wiktorii Albert zmarł na tyfus w 1861 roku w wieku 42 lat. Wiktoria była zdruzgotana, spała z gipsowym odlewem jego ręki u swego boku i udała się na 25-letnie odosobnienie. Przez resztę swojego panowania nosiła czerń.

DOWNLOAD BIOGRAPHY’S QUEEN VICTORIA FACT CARD

Dzieci królowej Wiktorii

Wiktoria i Albert mieli razem dziewięcioro dzieci:

• Księżniczka Wiktoria Adelajda Mary Louise (1840-1901), która w 1858 r. poślubiła przyszłego cesarza Niemiec Fryderyka Wilhelma Pruskiego. Po jego śmierci trzy miesiące po objęciu tronu, ich najstarszy syn został cesarzem Niemiec Wilhelmem II.
• Książę Albert Edward Wettin (1841-1910), który zastąpił matkę w koronie jako król Edward VII w 1901 roku.
• Księżniczka Alice Maude Mary (1843-1878), której córka Alix poślubiła Mikołaja II, ostatniego cara Rosji.
• Książe Alfred Ernest Albert (1844-1900), który poślubił córkę cara Rosji Aleksandra II. Jego najstarsza córka, Maria, poślubiła księcia koronnego Rumunii.
• Księżniczka Helena Augusta Wiktoria (1846-1923)
• Księżniczka Louise Caroline Alberta (1848-1939) wywołała niemały skandal, kiedy poślubiła prostaka, Johna Douglasa Sutherlanda Campbella (późniejszego księcia Argyll).
• Książe Artur William Patrick (1850-1942), który poślubił księżniczkę pruską Louise Margarete.
• Książę Leopold George Duncan (1853-1884)
• Księżniczka Beatrycze Maria Wiktoria (1857-1944)

Relacja z Johnem Brownem

John Brown był szkockim służącym Wiktorii i jednym z jej najbliższych przyjaciół, z pewnymi sugestiami, że oboje mogli być kochankami. Siedem lat młodszy od niej i wiele rang niższy od niej, królowa powiedziała, że Brown był jej najdroższym przyjacielem – co w tamtych czasach było nie do pomyślenia. Stał się znany jako „ogier królowej” w królewskim domu i przyrzekł jej dozgonną lojalność.

Pojawiały się plotki, że Brown i Wiktoria byli kochankami, zwłaszcza po śmierci Alberta. Historycy od tego czasu przejrzeli jej dzienniki – które były redagowane przez jej córkę Beatrycze – i nigdy nie znaleźli dowodów na romans. Ale jedno jest pewne: ona go kochała. Gdy Brown zmarł nagle w marcu 1883 roku, Wiktoria powiedziała jego szwagierce, że był „najlepszym, najprawdziwszym sercem jakie kiedykolwiek biło.”

Relacja z Abdulem Karimem

Po śmierci Browna w 1883 roku, służący Wiktorii Abdul Karim wszedł do wewnętrznego kręgu królowej i stał się jej najbliższym powiernikiem. Karim był synem asystenta szpitalnego w północnych Indiach i został sprowadzony do Anglii by służyć na Złotym Jubileuszu Królowej w 1887 roku. Szybko zaimponował królowej swoim gotowaniem, a ona poprosiła go, by nauczył ją urdu. Wiktoria hojnie obdarowała Karima prezentami, w tym prywatnym powozem, tytułami i honorami. Zleciła również wykonanie kilku portretów.

W listach do Karima, królowa odnosiła się do siebie jako do „kochającej matki” i „najbliższego przyjaciela”. Historycy nie wierzą jednak, że tych dwoje miało fizyczny związek.

Prawnuk Abdula, Javed Mahmood, powiedział The Telegraph w 2010 roku, że dzielili „związek matki i syna”. Stała się Indofilem po części z powodu jej uczucia do niego. Ale uprzedzenia jej rodziny przeniknęły do personelu Wiktorii.”

Bliski związek Wiktorii i Karima był skandaliczny dla rodziny królewskiej. Po śmierci królowej w 1901 roku, kazali spalić wszystkie listy tej pary, a córka Wiktorii, Beatrycze, usunęła wszystkie wzmianki o Karimie z dzienników królowej. Chociaż rodzina zastosowała się do życzenia królowej, aby Karim był wśród małej grupy żałobników na jej pogrzebie, później eksmitowali Karima z domu, który dał mu Wiktoria i odesłali go do Indii.

Związek Karima z Wiktorią został odkryty dekady później przez dziennikarza Shrabani Basu, który odwiedził letni dom królowej w 2003 roku i zauważył kilka obrazów i popiersie Karima. Basu zbadał ich związek i napisał książkę, Victoria & Abdul: The True Story of the Queen’s Closest Confidant.

Death and Successor

Victoria zmarła po długim okresie słabego zdrowia 22 stycznia 1901 roku, w wieku 81 lat. Jej syn, przyszły król Edward VII, i najstarszy wnuk, cesarz Niemiec Wilhelm II, byli przy jej łóżku.

Książę Albert Edward Wettin, najstarszy syn Wiktorii, zastąpił ją na brytyjskim tronie jako król Edward VII po jej śmierci w 1901 roku.