Verhalen zijn onlosmakelijk verbonden met de menselijke cultuur en verhalen vertellen is tijdloos. In de fotografische praktijk wordt visuele storytelling vaak een ‘foto-essay’ of ‘fotoverhaal’ genoemd. Het is een manier voor een fotograaf om een verhaal te vertellen met een serie foto’s. Wat weinig mensen beseffen is dat er een verschil is tussen fotografie, en visuele storytelling door middel van fotografie.
Als we storytelling als een kunst beschouwen, dan moet het, zoals Leo Tolstoj zei, volkomen besmettelijk zijn, waarbij het de kijker besmet met de gevoelens die hij of zij heeft doorleefd, zodat andere mensen op hun beurt door deze ervaringen worden besmet. De uitdrukking “een beeld zegt meer dan duizend woorden” rechtvaardigt op zichzelf de kunst van het visuele vertellen, maar dit betekent niet dat alle foto’s een verhaal vertellen.
Bij visuele storytelling worden beelden op een bepaalde manier gerangschikt, chronologisch of als serie, met als doel de visie en geest van de kijker te ‘infecteren’, net zoals Tolstoj zei.
Captions zijn ook een integraal onderdeel van een fotoverhaal dat de kijker moet helpen elk beeld te begrijpen. Dat gezegd hebbende, is het belangrijk om te onthouden dat hoewel bijschriften je begrip van een foto kunnen vergroten, het de foto zelf is die het verhaal moet vertellen – nooit andersom.
Hier zijn mijn top tips voor het starten van je eigen fotoverhaal.
#1: Plan, plan en plan nog wat meer
Planning is een essentieel onderdeel van het proces voor visuele storytelling. Een goede vriend van mij, de documentaire fotograaf Kaushik Ghosh, zei ooit: “Wat je geest niet weet, kunnen je ogen niet zien.” Dit is waarschijnlijk het meest toepasselijk bij het plannen van je foto-essay. Je moet goed vooruit plannen om het verhaal te visualiseren. Als je deze stappen van tevoren uitvoert, krijg je de structuur die je nodig hebt voor je verhaal.
Je plan moet bestaan uit het selecteren van het onderwerp, onderzoek naar het onderwerp, het verduidelijken van je onderwerp, en ten slotte het plannen van je opnamen. Denk na over het soort beelden dat je wilt vastleggen om je boodschap over te brengen. Net als een film, moet uw visuele verhaal een lead of opening shot, establishing shot, interactieve en opeenvolgende shots, en een conclusie of slot shot hebben.
Tijdens een opname is het vaak niet mogelijk om de foto’s in de bovenstaande volgorde vast te leggen. Maar als u deze volgorde aanhoudt, kunt u het verhaal in minder tijd bewerken. Het bewerken van een foto-essay betekent in wezen het selecteren van de opnamen, niet de nabewerking in beeldbewerkingssoftware – dat komt later.
Je foto’s zullen niet af zijn zonder inzicht in het licht, de compositie en de keuze van fotoapparatuur voor het door jou gekozen onderwerp. Een ander belangrijk aspect moet de beslissing zijn om het verhaal in kleur of monochroom weer te geven. Bij de nabewerking van een serie foto’s is het een goede gewoonte om je bewerking consistent te houden – dit zal helpen om de beelden vloeiend te laten verlopen.
#2: Enkele opname of een serie?
Vaak is het een discussiepunt op fotografieforums of je een beter verhaal kunt vertellen met een enkele foto dan met een serie foto’s. In dit verband is het belangrijk te onthouden dat een enkel beeld slechts een “halve waarheid” is, omdat het je nooit het fundamentele van een verhaal vertelt, namelijk: “Waarom?”.
Wat betekent dit? Als we het over foto’s hebben, kan een beeld gedeeltelijk waar zijn, maar het is slechts een deel van de hele waarheid en een momentopname van het grotere geheel. Dit laat een deel van onze hersenen over om het beeld op zichzelf te interpreteren, waardoor het moeilijk is om de boodschap van de fotograaf altijd te begrijpen. Niet alle afzonderlijke beelden vertellen een verhaal. Je moet onthouden dat een foto-essay niets anders is dan een compilatie van meerdere afzonderlijke beelden – dit zijn de eenheden van het visuele verhaal. Elke afzonderlijke foto is een hoofdstuk in het verhaal, en elk hoofdstuk zal zich ontvouwen naar de climax.
Aan de andere kant, een serie foto’s stelt de hersenen in staat om elk beeld als een geheel te verwerken. Een serie beelden benadrukt meerdere ideeën, terwijl een enkel beeld meestal slechts één idee benadrukt. Bedenk dat de eerste en laatste beelden in een serie het belangrijkst zijn. Dit zijn de zogenaamde ‘doelbeelden’ – het soort beelden dat de serie opent en afsluit om de aandacht van de kijker te trekken. Het is niet anders dan een boek beoordelen aan de hand van de omslag – een sterke openingsshot zal mensen stoppen en ze van begin tot eind in het verhaal houden.
#3: Neem sterkere beelden
Je hebt misschien een aantal briljante foto’s die technisch perfect zijn; er zijn echter twee specifieke elementen die een sterk beeld nog sterker maken voor een foto-essay.
Ten eerste moeten de beelden emotioneel zijn om een soort emotionele impact op je kijker te hebben. Niet alle beelden hoeven een menselijk element te bevatten om emotioneel aangrijpend te zijn; het kan van alles zijn, van een landschap tot een stilleven. De beelden moeten een sterk emotioneel gevoel oproepen in de psyche van de kijker.
Ten tweede, de beelden moeten doordacht gelaagd zijn met betekenis. Zo houd je de aandacht van de kijker voor langere tijd vast. Dit is meestal het moeilijkste proces om met foto’s een verhaal te vertellen.
Je bent misschien niet in staat om bewust beelden met meerdere betekenislagen te schieten, maar houd altijd je ogen open voor deze gelaagde beelden tijdens het fotograferen, selecteren en rangschikken van de beelden voor het verhaal.
#4: Vertrouw op je instinct
Stel je voor dat je door een drukke stad loopt met je camera om je nek voor je vertelproject over “Kalmte vinden in de chaos”. Er is een constant geluid van claxons als je probeert om je een weg te banen door het verkeer. Je geest gaat tekeer, net als je hart: het is een totale zintuiglijke overbelasting.
U ziet een interessant persoon aan de overkant van de straat, die rustig de krant zit te lezen in de chaos. Je hebt geprobeerd je rust te vinden in de chaos en denkt bij jezelf ‘dit is de foto’, dus je nadert langzaam, brengt de camera naar je oog en klikt op de sluiter.
De volgende minuut hoor je het geluid van een bus die gierend tot stilstand komt, waardoor je verwoed je hoofd draait om uit de weg te springen, maar als je je omdraait zie je dat de bus net tot stilstand is gekomen en dat er mensen op het punt staan uit te stappen. Er zit een man in het raam die rustig een sigaret rookt. Binnen enkele seconden hef je de camera naar je oog en maak je een nieuwe foto, met de passagiers die uit de deuren springen en de man die in het raam zit, allemaal in één frame.
Dit zijn twee voorbeelden van keren dat ik op mijn instinct heb vertrouwd. Op je instinct vertrouwen om een foto te nemen is belangrijk. In dit geval, het vinden van rust in de chaos en het vast te leggen ondanks de drang om door de menigte te gaan zonder een enkele foto te maken.
Fotografie heeft het vermogen om momenten in de tijd vast te leggen en te bevriezen waar we misschien nooit aan gedacht hebben voordat we de camera pakten. Dit zijn de momenten die ons als fotografen inspireren, en die ons kunnen helpen onze eigen unieke visie te creëren. Als je iets bijzonders opmerkt en denkt dat het een goede gelegenheid is om een foto te maken, probeer de situatie dan niet te beoordelen, maar vertrouw op je instinct en kijk hoe het zich ontvouwt. Maar, wees veilig tijdens het proces – gezond verstand en respect moeten nog steeds op je netvlies staan.
#5: Wees origineel
Originaliteit in fotografie lijkt voor sommige fotografen van ondergeschikt belang te worden. Het is niet altijd gemakkelijk om iets unieks te maken met het enorme aantal beelden dat tegenwoordig wordt gemaakt. Toch is het een goede gewoonte om naar originaliteit te streven. Waarom? Nou, het geeft geen voldoening als je het werk van iemand anders kopieert. We hebben allemaal wel eens een idee van iemand anders gekopieerd, of ons laten inspireren door een foto die we online of in een tijdschrift hebben gevonden – het is een menselijke eigenschap, maar om je te onderscheiden van de massa moet je dit in gedachten houden bij het fotograferen – vooral als je wilt dat je fotoserie opvalt.
#6: Wees niet bang om te falen
Faalangst is gekoppeld aan angst voor afwijzing en kritiek van anderen, maar ook aan uitstelgedrag. Stop met zo te denken en bevrijd jezelf van die negatieve gedachten. Het is heel normaal en gezond om te falen. Alle succesvolle mensen hebben gefaald; het is onderdeel van het beter worden en de poort naar succes. Hetzelfde principe geldt voor fotografie. Falen zal je helpen de formule te begrijpen die het beste voor je werkt en zal zich uiteindelijk uitbetalen in je werk met wat doorzettingsvermogen en toewijding om te slagen. Ga, schiet, misluk en groei!
Over de auteur: Drew Hopper is een fine art reis- en landschapsfotograaf gevestigd vanuit Australië. Gefascineerd door de diversiteit van culturen, mensen en omgeving, Drew waagt zich ver en wijd om foto’s vast te leggen die zijn ervaringen te definiëren met de visie dat ze zullen beïnvloeden en inspireren een publiek op een manier die individueel is voor elke kijker. Je kunt meer van zijn werk en schrijfsels vinden op zijn website, blog, Facebook, Instagram, Twitter en 500px.
Image credits: Alle foto’s door Drew Hopper en gebruikt met toestemming
Geef een antwoord