De traditionele sport van polo wordt gespeeld op snelheid op een groot grasveld tot 300 yards lang bij 160 yards breed, de geschatte oppervlakte van negen American football velden. Elk poloteam bestaat uit vier ruiters en hun rijdieren, die gemengde teams van zowel mannen als vrouwen kunnen zijn.
Elke positie die aan een speler is toegewezen, heeft bepaalde verantwoordelijkheden:
NUMBER ONE
Deze speler is de meest offensief georiënteerde positie op het veld. De Nummer Een positie dekt over het algemeen de Nummer Vier van de tegenpartij.
NUMMER TWEE
Deze speler heeft een belangrijke rol in de aanval, ofwel loopt hij door en scoort hij zelf, ofwel passt hij naar de Nummer Een en komt hij achter hem. Verdedigend zal hij de Nummer Drie van de tegenpartij dekken, meestal de beste speler van de tegenpartij.
NUMMER DRIE
Deze speler is de tactische leider en moet een lange krachtige slagman zijn om ballen naar Nummer Twee en Nummer Een te spelen en ook een solide verdediging te handhaven. De beste speler van het team is meestal de Nummer Drie speler, meestal met de hoogste handicap.
NUMMER VIER
Deze speler is de primaire verdedigende speler. Hij kan zich overal op het veld bewegen, maar hij probeert meestal het scoren te verhinderen. De nadruk op verdediging door de Nummer Vier laat de Nummer Drie toe om meer aanvallende spelen te proberen, omdat zij weten dat zij gedekt zullen worden als zij de bal verliezen.
Strategische spelen bij polo zijn gebaseerd op de “lijn van de bal”, een denkbeeldige lijn die door de bal wordt gevormd terwijl hij over het veld beweegt. Het verandert elke keer als de bal van richting verandert. De “lijn van de bal” bepaalt regels voor spelers om de bal veilig te benaderen, en om ernstig letsel bij spelers en hun paarden te voorkomen. Een bepaalde afstand moet worden vastgesteld om de lijn te overschrijden en toegang tot de bal te krijgen. Als dit op een gevaarlijke manier gebeurt, zal een foul worden geroepen. Een speler moet een veilige “ride off” of “bump” maken om zijn paard aan de juiste kant van de lijn te plaatsen, of hij kan met zijn mallet naar de “near side” (linkerkant van het paard) gaan. Een speler mag alleen een andere speler “stoten” als hun beide paarden met dezelfde snelheid rijden en schouder aan schouder staan.
Polo moet rechtshandig worden gespeeld.
Het spel duurt ongeveer twee uur en bestaat uit vier tot zes chukkers van 7 minuten, waartussen of tijdens welke de spelers van rijdier wisselen. Elke speler brengt één paard mee voor elke chukker en één tot drie “reserve” paarden die aan de zijlijn staan voor het geval het paard van een speler moe wordt.
Aan het einde van elke 7 minuten chukker, gaat het spel nog 30 seconden door of tot een spelonderbreking, afhankelijk van wat het eerst komt. Er is een pauze van vier minuten tussen de chukkers en een rust van tien minuten. Het spel is ononderbroken en wordt alleen onderbroken voor straffen, gebroken tack (uitrusting) of verwondingen aan paard of speler. Het doel is om doelpunten te maken door de bal tussen de doelpalen te slaan, ongeacht hoe hoog de bal in de lucht is. Als de bal naast het doel gaat, krijgt het verdedigende team een vrije ‘knock-in’ vanaf de plaats waar de bal de doellijn passeerde, zodat de bal weer in het spel komt. Nadat elk doelpunt is gescoord, wisselen de teams van kant om rekening te houden met eventuele voordelen.
Tijdens de rust van de wedstrijd worden de toeschouwers uitgenodigd om het veld op te gaan om deel te nemen aan een polotraditie die “divot stomping” wordt genoemd, en die zich heeft ontwikkeld om niet alleen te helpen bij het vervangen van de hopen aarde (divots) die door de hoeven van de paarden worden verscheurd, maar ook om de toeschouwers de gelegenheid te geven om rond te lopen en te socialiseren.
De spelers die je afgelopen zondag wild hebt toegejuicht, kunnen deze week in de teams van de tegenpartij zitten. In feite worden teams samengesteld op basis van de beoordeling van de spelers (vaardigheidsniveaus, doelen genoemd, lopen van -2 tot 10). Wanneer de teams worden samengesteld, is het de bedoeling dat ze aan elkaar gewaagd zijn. Een speler wordt niet gekozen op basis van zijn of haar charme, maar zodat de som van de ratings gelijk is in beide teams.
Om polo nog beter te begrijpen, is hier een snelle taalcursus om je te helpen van de wedstrijd te genieten of gewoon een betweter te lijken.
Het hele punt van de wedstrijd is om de bal de ene kant op het veld op te slaan en dan de andere kant weer terug. Ballen zijn ongeveer drie en een halve inch in diameter en wegen vier en een half ounce. Ze zijn gemaakt van hard hout of plastic.
Dit is een verdedigende manoeuvre op het veld die vrij legaal is en een van de weinige toegestane contactbewegingen is. Een speler probeert een run van de tegenstander met de bal te verpesten door met zijn paard tegen dat van de andere speler te stoten. Deze stoot, die de tanden kan doen rammelen, wordt geregeld door de hoek waaronder de aanvaller het probeert. Hij kan nooit meer dan 45 graden zijn, en hoe sneller de paarden lopen, hoe kleiner de hoek. Het is uiteraard ook voor de scheidsrechters een moeilijke beslissing.
Polowedstrijden zijn verdeeld in zes speelperiodes, chukkers (de Engelsen noemen ze chukka’s) genoemd, die elk zeven minuten duren. Een fluitsignaal of toeter klinkt om de periode of het spel te beëindigen. Als de stand na de zesde chukker gelijk blijft, gaat de wedstrijd door in de zevende chukker totdat er gescoord is.
Tussen de derde en vierde chukkers is er een oude polotraditie van het stampen van divots. Divots zijn stukken gras op het speelveld die de paarden hebben uitgescheurd. De gaten kunnen de bal slecht laten stuiteren en andere problemen veroorzaken tijdens het spel, dus op een gegeven moment kwam iemand op het lumineuze idee om de fans van de tribunes te halen om het veld te repareren.
Een reglementair poloveld is 300 yards bij 160 yards. Er worden vele soorten gras gebruikt, en net als bij golf wordt er veel onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van speciale hybriden. Het veld is omgeven door een korte houten rand, de zogenaamde planken. Een paard en ruiter mogen tijdens het spel buiten de planken komen, maar als de bal dat doet, is deze out of bounds en stopt het spel.
In polo termen is dit een woord met meerdere betekenissen. Fysiek zijn het de twee palen aan beide uiteinden van het veld waar de spelers de bal doorheen proberen te slaan. Ze staan acht meter uit elkaar en storten snel in elkaar als ze door een paard of ruiter worden geraakt. Wanneer de spelers erin slagen de bal tussen de palen te slaan, op welke hoogte dan ook, hebben ze een doelpunt gemaakt, wat een punt betekent. De vaardigheid van een speler wordt ook beoordeeld van -2 tot 10 doelpunten, (ook handicap genoemd), waarbij een beoordeling van 10 zowel zeldzaam als uitmuntend is. Een -2 betekent niet dat een speler slecht is. Het zegt dat een speler een niveau heeft bereikt dat goed genoeg is om gewaardeerd te worden. De United States Polo Association kent deze ratings toe op basis van de prestaties van een speler gedurende een seizoen. Tenslotte worden wedstrijden ook beoordeeld op doelpunten, dit zijn de totalen van de betrokken spelers. Een “high goal” wedstrijd heeft dus teams met veel spelers met een hoge rating.
In een poging om de intentie van de tegenstander om de bal te slaan te dwarsbomen, mag een speler zijn mallet uitsteken om die van de tegenstander te haken of simpelweg de zwaai te blokkeren. Dit is legaal zolang de “hooker” zich aan dezelfde kant van het paard van de tegenstander bevindt als de bal.
Een van de meest voorkomende straffen is wanneer een speler oversteekt voor degene met de bal. Dit wordt “het overschrijden van de lijn” genoemd. De lijn is een denkbeeldig pad, dat over de volle lengte van het veld loopt, waarin de speler met de bal loopt. Geen enkele speler mag hier overheen gaan, want dat nodigt uit tot botsen en morsen. Als een speler er toch overheen gaat, fluit de scheidsrechter en wordt het spel onderbroken.
Mallets, die eigenlijk stokken kunnen worden genoemd, zijn ongeveer 49 tot 53 centimeter lang, inclusief het handvat aan het ene uiteinde en het hardhouten kruisstuk aan het andere uiteinde. De eigenlijke stok is meestal van bamboe. Hij wordt gebruikt als verdedigingsmiddel om het schot van een andere speler te hinderen, als protestsignaal door hem in de lucht te steken na een onmogelijke domme oproep van een scheidsrechter of soms om de bal te raken. De bal wordt geraakt met de zijkant van het kruisstuk, niet met de punt.
Polopuristen krijgen nog steeds een kleine tic op een kant van hun gezicht als men polo rijdieren “paarden” noemt, ook al is dat wat ze zijn en zijn ze dat al enkele honderden jaren. Formeel juicht men echter nog steeds op de polopony’s. De meeste zijn volbloeden en worden uitgebreid getraind om de sport te kunnen beoefenen. Er is geen hoogtebeperking, maar het gemiddelde is 15 tot 15,3 handen (een pony is 14,2 of lager). Snelheid, uithoudingsvermogen en het vermogen om snel te rijden, te stoppen en te draaien zijn belangrijke eigenschappen. Spelers, zelfs de opschepperige, zeggen dat de pony tot 80% van hun vermogen om goed te spelen uitmaakt. De beste pony’s worden meestal gebruikt in de laatste chukker.
Op het veld spelen de spelers verschillende rollen. De nummers die ze dragen, geven aan wat ze daar moeten doen. De speler met nummer 1 op zijn shirt is een aanvallende speler. Hij speelt meestal op het middenveld en is klaar om de bal naar het doel te spelen. De speler met nummer 2 is ook aanvallend ingesteld, maar blijft in het strijdgewoel en probeert de bal bij nummer 1 te krijgen. Nummer 3 is de sterkste speler van het team, een soort koning. Hij is de spil tussen aanval en verdediging. De nummer vier, of de back, is degene die het hardst probeert het doel van het team te beschermen tegen de nummer 1 van het andere team.
Er zijn drie scheidsrechters om iedereen tot de orde te roepen. Twee, die op het veld rijden, maken de meeste beslissingen. Als ze het niet met elkaar eens zijn, wenden ze zich tot de derde man, die aan de zijlijn zit. De beslissing van de derde man is een soort Great Oz beslissing, en dat is het dan. Een penalty leidt tot verschillende straffen, van het spel opnieuw beginnen tot open kansen om te scoren. Dit wordt bepaald door de ernst van de overtreding.
Geef een antwoord