Oprah Winfrey

Vroeger Leven en Opvoeding

Winfrey werd geboren in het plattelandsstadje Kosciusko, Mississippi, op 29 januari 1954. Na een moeilijke jeugd in een kleine boerengemeenschap, waar ze seksueel werd misbruikt door een aantal mannelijke familieleden en vrienden van haar moeder, Vernita, verhuisde Winfrey naar Nashville om bij haar vader, Vernon, een barbier en zakenman, te gaan wonen.

In 1971, ging Winfrey naar de Tennessee State University. Ze begon te werken in radio-en televisie-uitzendingen in Nashville.

Early Broadcasting Career

In 1976, Winfrey verhuisde naar Baltimore, Maryland, waar ze presenteerde de tv-chat show People Are Talking. De show werd een hit en Winfrey bleef er acht jaar bij, waarna ze werd aangeworven door een tv-station in Chicago om haar eigen ochtendshow, A.M. Chicago, te presenteren.

Haar grootste concurrent in het tijdslot was Phil Donahue. Binnen enkele maanden had Winfrey’s open, hartelijke persoonlijke stijl haar 100.000 kijkers meer opgeleverd dan Donahue en had haar show van de laatste plaats naar de eerste plaats in de kijkcijfers gebracht.

‘The Oprah Winfrey Show’

Winfrey lanceerde The Oprah Winfrey Show in 1986 als een nationaal gesyndiceerd programma dat 25 jaar liep, tot 2011. Met een bereik van 120 kanalen en een publiek van 10 miljoen mensen bracht de show aan het eind van het eerste jaar 125 miljoen dollar op, waarvan Winfrey 30 miljoen dollar ontving.

Ze werd al snel eigenaar van het programma van ABC en bracht het onder de controle van haar nieuwe productiemaatschappij, Harpo Productions (‘Oprah’ achterstevoren gespeld) en verdiende steeds meer geld aan syndicatie.

In 1994, met talkshows die steeds meer trashy en uitbuitend werden, beloofde Winfrey haar show vrij te houden van tabloid-onderwerpen. Hoewel de kijkcijfers aanvankelijk daalden, verdiende ze het respect van haar kijkers en werd al snel beloond met een opleving in populariteit.

Projecten met Harpo waren onder meer de hooggewaardeerde tv-miniserie The Women of Brewster Place uit 1989, waarin Winfrey ook de hoofdrol speelde.

In 2004 tekende Winfrey een nieuw contract om The Oprah Winfrey Show voort te zetten tot en met het seizoen 2010-11. Op dat moment was de gesyndiceerde show te zien op bijna 212 Amerikaanse stations en in meer dan 100 landen wereldwijd.

In 2009 kondigde Winfrey aan dat ze haar programma zou beëindigen toen haar contract met ABC eindigde, in 2011.

LEES MEER: Why Oprah’s Car Giveaway Is the Most Epic Talk Show Moment Ever

Oprah’s Book Club

Winfrey heeft een enorme bijdrage geleverd aan de uitgeverswereld door haar “Oprah’s Book Club” te lanceren, als onderdeel van haar talkshow. Het programma stuwde vele onbekende auteurs naar de top van de bestsellerlijsten en gaf plezierlezen een nieuw soort populaire bekendheid.

Winfrey heeft haar boekenclub voortgezet. In 2018 interviewde ze de beroemde voormalige First Lady Michelle Obama voor de release van haar memoires, Becoming.

Oprah’s Favoriete Dingen

In 1997 introduceerde Winfrey “Oprah’s Favoriete Dingen,” een jaarlijkse lijst met vakantiegeschenken samengesteld door de mogul, op haar talkshow.

Zelfs na het verplaatsen naar andere projecten, zette Winfrey de jaarlijkse traditie voort. Voor de 20e editie in 2017, was de lijst te zien op Amazon. Ze werd de eerste celebrity-stem achter Alexa, het voice-control-systeem van het bedrijf, waardoor shoppers Winfrey zelf haar top picks voor het seizoen konden horen uitleggen.

Half-zus

In het laatste seizoen van haar talkshow liet Winfrey de kijkcijfers stijgen toen ze een familiegeheim onthulde: ze heeft een halfzus genaamd Patricia.

Winfrey’s moeder, Vernita Lee, beviel van een meisje in 1963. Winfrey was toen 9 jaar oud, en woonde bij haar vader. Lee gaf het kind op voor adoptie omdat ze geloofde dat ze niet in staat zou zijn om van de bijstand af te komen als ze nog een kind had om voor te zorgen. Patricia woonde in een reeks pleeggezinnen tot ze zeven jaar oud was.

Patricia probeerde in contact te komen met haar biologische moeder via haar adoptiebureau nadat ze volwassen was geworden, maar Lee wilde haar niet ontmoeten. Na wat onderzoek te hebben gedaan, benaderde ze een nicht van Winfrey’s, en de twee lieten DNA-testen doen, die bewezen dat ze verwant waren.

Winfrey hoorde pas een paar maanden voor ze de beslissing nam om de kennis openbaar te maken, van het bestaan van haar zus. “Het was een van de grootste verrassingen van mijn leven,” zei ze in haar show.

READ MORE: Oprah Winfrey’s beste talkshowmomenten

DOWNLOAD BIOGRAPHY’S OPRAH WINFREY FACT CARD

Gewichtsverlies

Winfrey heeft publiekelijk geworsteld met haar gewicht, en haar vele pogingen om af te vallen zijn goed gedocumenteerd. In 1988 onthulde ze in haar talkshow dat ze 67 pond was afgevallen door een vloeibaar dieet en lichaamsbeweging. “Ik had mezelf vier maanden lang letterlijk uitgehongerd – geen hap eten,” zei ze later. In 1992 was ze het grootste deel van haar gewicht weer kwijtgeraakt.

In 1995 was ze naar schatting 90 pond afgevallen (tot haar ideale gewicht van ongeveer 150 pond). Dat jaar nam ze deel aan de Marine Corps Marathon in Washington, D.C.

In het kielzog van haar zeer gepubliceerde succes, publiceerden Winfrey’s persoonlijke chef-kok, Rosie Daley, en trainer, Bob Greene, beide best-selling boeken. Winfrey’s gewicht bleef echter door de jaren heen schommelen.

Weight Watchers

In 2015 kocht Winfrey een belang van 10 procent in Weight Watchers (WW). Ze werd ook en adviseur voor het bedrijf en verzekerde zichzelf van een zetel in het bestuur, en ze verscheen in tv-reclames als woordvoerder van het bedrijf.

WW had een paar jaar in een funk gezeten, maar Winfrey’s betrokkenheid deed het bedrijf opleven en zag een stijging van het aantal leden en de aandelenkoersen.

In het begin van 2017 onthulde Winfrey dat ze opnieuw 42 pond was kwijtgeraakt, wat ze bijschreef aan WW. Meer dan twee jaar later schreef ze een brief aan WW-leden waarin ze zei dat ze vóór haar meest recente gewichtsverliesreis was gediagnosticeerd met pre-diabetes, maar dat haar bloeddruk en suiker nu onder controle waren.

Oxygen Media en ‘O Magazine’

In 1999 debuteerde Winfrey met Oxygen Media, een bedrijf dat ze mede heeft opgericht en dat is gewijd aan het produceren van kabel- en internetprogramma’s voor vrouwen. Door dit te doen, verzekerde Winfrey haar plaats in de voorhoede van de media-industrie als een van de machtigste en rijkste mensen in showbusiness. In 2002 sloot ze een deal met het netwerk om een prime-time aanvulling op haar gesyndiceerde talkshow uit te zenden.

Winfrey’s zeer succesvolle maandblad, uitgegeven door Hearst, O: The Oprah Magazine, debuteerde in 2000.

Oprah Winfrey Network (OWN)

Nadat The Oprah Winfrey Show in 2011 eindigde, verhuisde Winfrey naar haar eigen netwerk, het Oprah Winfrey Network, een joint venture met Discovery Communications.

Ondanks een financieel moeizame start haalde het netwerk in januari 2013 de krantenkoppen, toen het een interview uitzond tussen Winfrey en Lance Armstrong, de Amerikaanse wielrenner en zevenvoudig Tour de France-winnaar die in 2012 werd ontdaan van zijn Tour-titels als gevolg van dopingbeschuldigingen.

Tijdens het interview gaf Armstrong toe gedurende zijn wielercarrière prestatiebevorderende middelen te hebben gebruikt, waaronder de hormonen cortisone, testosteron en erytropoëtine (ook bekend als EPO). “Ik heb grote fouten gemaakt … en ik betaal er de prijs voor, en ik denk dat dat oké is. Ik verdien dit,” verklaarde hij. Het interview bracht naar verluidt miljoenen dollars aan inkomsten op voor OWN.

Over haar interview met Armstrong zei Winfrey in een verklaring: “Hij kwam niet schoon schip maken op de manier die ik had verwacht. Het was verrassend voor mij. Ik zou zeggen dat, voor mijzelf, mijn team, wij allemaal in de kamer, we waren gebiologeerd door sommige van zijn antwoorden. Ik vond dat hij grondig was. Hij was serieus. Hij heeft zich zeker voorbereid op dit moment. Ik zou zeggen dat hij het moment heeft ontmoet. Aan het einde ervan waren we allebei behoorlijk uitgeput.”

In maart 2015 kondigde Winfrey aan dat haar in Chicago gevestigde Harpo Studios aan het einde van het jaar zou sluiten om de productieactiviteiten van het bedrijf te consolideren naar het in Los Angeles gevestigde OWN-hoofdkantoor. Winfrey’s televisie-imperium werd gelanceerd in de studio en het was de thuisbasis geweest van haar dagelijkse gesyndiceerde talkshow tot de finale in 2011.

“De tijd was gekomen om dit deel van het bedrijf af te slanken en verder te gaan. Het zal triest zijn om afscheid te nemen,” zei Winfrey, “maar ik kijk vooruit met zo’n weten dat wat de toekomst in petto heeft is zelfs meer dan ik kan zien.”

Winfrey keerde terug naar acteren in Greenleaf, die haar eerste terugkerende scripted televisie rol betekende. Het originele familiedrama, dat draait om een megakerk in Memphis, ging in juni 2016 in première op OWN.

In december 2017 werd aangekondigd dat Discovery de meerderheidsaandeelhouder van OWN was geworden, met de aankoop van 24,5 procent van het bedrijf van de oprichter voor $ 70 miljoen. Winfrey behield 25,5 procent van OWN en bleef de chief executive onder de voorwaarden van de overeenkomst.

Partnerschap met Apple

In juni 2018 ging Winfrey akkoord met een meerjarige deal waarin ze originele inhoud voor Apple zou maken.

In september 2019 werd aangekondigd dat Winfrey Oprah’s Book Club naar de streaming abonnementsdienst Apple TV+ zou brengen, waarbij Ta-Nehisi Coates’ The Water Dancer te zien zou zijn in de inaugurele aflevering van 1 november.

Als onderdeel van haar partnerschap met Apple tekende Winfrey als uitvoerend producent van On the Record, een documentaire over verschillende van de vrouwen die muziekproducent Russell Simmons beschuldigden van seksueel wangedrag. Winfrey trok echter abrupt haar steun aan de doc in kort voordat het gepland was om in première te gaan op het Sundance Film Festival van 2020.

READ MORE: Oprah Winfrey: All the Ways the First Black Female Billionaire Has Made History

Wealth, Charity and Awards

Volgens het tijdschrift Forbes was Winfrey de rijkste Afro-Amerikaan van de 20e eeuw en ’s werelds enige zwarte miljardair voor drie jaar op rij. Life magazine prees haar als de meest invloedrijke vrouw van haar generatie.

In september 2002 werd Winfrey benoemd tot de eerste ontvanger van de Bob Hope Humanitarian Award van de Academy of Television Arts & Sciences.

In 2005 noemde Business Week Winfrey de grootste zwarte filantroop in de Amerikaanse geschiedenis. Oprah’s Angel Network bracht meer dan 50 miljoen dollar op voor liefdadigheidsprogramma’s, waaronder onderwijs voor meisjes in Zuid-Afrika en hulp aan de slachtoffers van de orkaan Katrina.

Winfrey is een toegewijde activist voor de rechten van het kind; in 1994 tekende president Bill Clinton een wet die Winfrey had voorgesteld aan het Congres, waardoor een landelijke databank van veroordeelde kindermisbruikers werd gecreëerd.

Ze richtte ook de Family for Better Lives foundation op en draagt ook bij aan haar alma mater, Tennessee State University.

In november 2013 ontving Winfrey de hoogste burgerlijke eer van de natie, de Presidential Medal of Freedom. President Barack Obama gaf haar deze onderscheiding voor haar bijdragen aan haar land.

In februari 2018, nadat een schietpartij op Florida’s Marjory Stoneman Douglas High School 17 mensen dood had achtergelaten, kondigde Winfrey aan dat ze het voorbeeld van George en Amal Clooney zou volgen en $ 500.000 zou doneren aan de March for Our Lives-demonstratie die voor de volgende maand was gepland.

Politiek activisme

Campagne voeren voor Barack Obama

Winfrey voerde in december 2007 campagne voor de Democratische presidentskandidaat Barack Obama en trok daarmee de grootste toeloop van het voorverkiezingsseizoen tot dan toe. Winfrey sloot zich aan bij Obama voor een reeks van rally’s in de vroege voorverkiezing / caucus staten Iowa, New Hampshire, en South Carolina. Het was de eerste keer dat Winfrey ooit campagne had gevoerd voor een politieke kandidaat.

Het grootste evenement was in het voetbalstadion van de Universiteit van South Carolina, waar 29.000 supporters een rally bijwoonden die was overgeschakeld van een basketbalarena met 18.000 zitplaatsen om aan de vraag van het publiek te voldoen.

“Dr. (Martin Luther) King droomde de droom. Maar we hoeven niet meer alleen de droom te dromen,” vertelde Winfrey de menigte. “We mogen die droom in werkelijkheid stemmen door een man te steunen die niet alleen weet wie we zijn, maar ook wie we kunnen zijn.”

Campagne voeren voor Stacey Abrams

In november 2018 voerde Winfrey campagne met Georgia-gouverneurskandidaat Stacey Abrams, de eerste zwarte vrouwelijke genomineerde voor een grote partij die zich kandidaat stelt voor gouverneur in welke staat dan ook. Winfrey klopte op deuren en nam zelfs deel aan een town-hall meeting met de Democratische kandidaat. Uiteindelijk verloor Abrams haar verkiezingsstrijd nipt van de Republikein Brian Kemp.

Relatie met Trump

Winfrey en president Donald Trump hebben een lange geschiedenis samen. In 1999 zei Trump op Larry King Live dat als hij zich kandidaat zou stellen voor het presidentschap, hij Winfrey als zijn running mate zou willen.

Trump heeft Winfrey ook vele malen op Twitter gesteund, van haar beslissing om een televisienetwerk te lanceren tot het prijzen van haar interview met Lance Armstrong.

Nadat hij president was geworden, zei Trump dat hij bevriend was met Winfrey totdat hij zich kandidaat stelde voor het ambt. Winfrey noemde Trump niet bij naam, maar had het wel over “lawaai”, “vitriool” en “gekke praatjes” in de politiek.

In 2018 tweette Trump dat Winfrey er “erg onzeker” uitzag toen hij verscheen als speciaal correspondent op 60 Minutes en zei dat hij hoopte dat ze zich kandidaat zou stellen voor het presidentschap “zodat ze net als al die anderen kan worden ontmaskerd en verslagen.”

Aanroepen voor presidentschap 2020

Sinds Winfrey’s toespraak bij de Golden Globes van 2018, waar ze de raciaal geladen omgeving in Amerika bekritiseerde, speculeerden fans dat ze zich misschien kandidaat zou stellen voor het presidentschap van de VS bij de verkiezingen van 2020. Winfrey heeft echter gezegd dat ze dat niet wil en niet van plan is zich kandidaat te stellen voor het presidentschap.

Golden Globes Award

In januari 2018 werd Winfrey de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die werd geëerd met de Cecil B. DeMille Award van de Golden Globes, voor levenslange prestatie. In een krachtige toespraak herinnerde ze zich geïnspireerd te zijn door het zien van Sidney Poitier geëerd op de Globes decennia eerder, voordat ze het belang benadrukte van een vrije pers en de kracht van het spreken van de waarheid in een “cultuur gebroken door brutaal machtige mannen.”

“Dus ik wil dat alle meisjes die hier en nu kijken, weten dat er een nieuwe dag aan de horizon gloort,” zei ze, tot slot. “En wanneer die nieuwe dag eindelijk aanbreekt, zal dat te danken zijn aan een heleboel prachtige vrouwen, van wie er velen hier vanavond in deze zaal aanwezig zijn, en aan een aantal fenomenale mannen, die hard vechten om ervoor te zorgen dat zij de leiders worden die ons naar de tijd brengen waarin niemand ooit nog ‘ik ook’ hoeft te zeggen.”

beroemde films

‘The Color Purple’

Winfrey’s succes op televisie leidde tot landelijke bekendheid en een rol in Steven Spielbergs film The Color Purple uit 1985, waarvoor ze werd genomineerd voor een Academy Award voor Beste Bijrol.

In 2005 hielp Winfrey The Color Purple een nieuw leven te geven op het toneel als een van de producenten van de 11 keer Tony-genomineerde musical, die op Broadway liep tot 2008. Een revival van de musical, die Winfrey in 2015 coproduceerde, won een Tony Award.

‘Beloved’

Winfrey tekende een multi-picture contract met Disney. Het eerste project, Beloved uit 1998, gebaseerd op de Pulitzer Prize-winnende roman van Toni Morrison en met Winfrey en Danny Glover in de hoofdrollen, kreeg gemengde kritieken en voldeed over het algemeen niet aan de verwachtingen.

Food Line: Soepen, Pizza’s en Bijgerechten

In 2017 lanceerde Winfrey O That’s Good, een lijn van bereide voedingsmiddelen met een voedzame twist. De lijn omvat pizza’s, soepen en bijgerechten zoals aardappelpuree en pasta.

’60 Minutes’

In januari 2017 kondigde CBS aan dat Winfrey zich in de herfst zou aansluiten bij het nieuwsmagazine 60 Minutes als een speciale contributor.

In april 2019 onthulde Winfrey dat ze haar speciale post bij de show had verlaten omdat het niet “het beste formaat” was en dat ze met “te veel emotie” sprak voor de producenten.

Persoonlijk leven

Winfrey heeft sinds het midden van de jaren tachtig een relatie met Stedman Graham, een public relations executive. Zij verloofden zich in 1992, maar hebben nooit het jawoord gegeven.

Het echtpaar woont in Chicago. Winfrey heeft ook huizen in Montecito, Californië, Rolling Prairie, Indiana, en Telluride, Colorado.