In de verschillende zones van de lever verschillen de fysiologische functies van de hepatocyten, waarbij de hepatocyten in zone 1 efficiënter zijn in het oxidatieve metabolisme en die in zone 3 efficiënter zijn in de biotransformatie van xenobiotica. Hepatocyten in zone 1 worden als eerste blootgesteld aan toxische stoffen die de lever binnendringen; als deze toxische stoffen rechtstreeks schade toebrengen aan de hepatocyten (bv. witte fosfor), zal het patroon van celbeschadiging periportaal zijn. Toxische stoffen die bioactivering vereisen om letsel te veroorzaken (bv. acetaminofen), veroorzaken over het algemeen leverletsel in zone 3 (centrilobulair), omdat zich in dit gebied hogere concentraties van biotransformerende enzymen bevinden. Deze zone loopt ook het risico op hypoxisch letsel door toxische stoffen die de zuurstoftoevoer naar de cellen veranderen (bv. koolmonoxide). Vanwege deze kwetsbaarheden is centrilobulair letsel de meest voorkomende vorm van door toxicantia veroorzaakt leverletsel. Massale levernecrose treft volledige leverkwabben en is in verband gebracht met blootstelling aan een reeks toxische stoffen, waaronder acetaminophen, aflatoxine, blauwalg en hepatotoxische paddestoelen. Piecemeal necrosis is een minder vaak geziene vorm van leverletsel waarbij verspreide individuele hepatocyt necrose of apoptose optreedt langs de begrenzingsplaat tussen de portale triades; deze vorm van leverletsel is in verband gebracht met immuungemedieerde processen zoals wordt gezien bij niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen-geïnduceerde hepatopathie.