Nakayama serveert een Japans meergangenmenu met seizoensgebonden ingrediënten en verschillende bereidingswijzen waarin de gekozen ingrediënten goed tot hun recht komen. Deze manier van koken staat bekend als kaiseki. N/naka staat bekend om het serveren van 13-gangengerechten, waarbij alle gerechten een natuurlijke flow en progressie hebben, en maakt gebruik van zeer seizoensgebonden ingrediënten, waarvan sommige afkomstig zijn uit Nakayama’s eigen huis tuin, die veel groenten en kruiden levert. Haar “menu benadrukt de seizoensgebondenheid, en de gangen zijn gestructureerd om ingrediënten te laten zien door middel van een opeenvolging van bereidingen: Een rauw gerecht wordt gevolgd door een gegrild gerecht, dan een gestoofd of gestoomd gerecht, dan een gefrituurd gerecht en zo verder, van licht naar zwaar naar weer licht. Kaiseki werd in de 16e eeuw in Japan bedacht om theeceremonies in kloosters te begeleiden en begon als prachtig gepresenteerde maar sobere vegetarische kost. In de loop der eeuwen ontwikkelde de keuken zich tot een bijna tegengesteld concept: eten als luxe, een feestmaal voor een menigte. (Er zijn eigenlijk twee verschillende manieren om het woord kaiseki in het Japans te schrijven: De ene verwijst naar de eenvoudige, monastieke interpretatie, terwijl de andere naar een banket verwijst). Nakayama maakt wat zij noemt “moderne kaiseki,” gegrond in de boeddhistische gewoonte, maar open voor interpretatie. Nakayama’s stijl van kaiseki is uitdrukking van haar eigen overtuiging dat de chef nooit de integriteit van het ingrediënt uit het oog mag verliezen, en dat de ervaring van de gast in haar restaurant van het grootste belang is.

In 2019 was n/naka een van de zes restaurants in Los Angeles die twee sterren kreeg in de Michelingids. Ook in 2019 werd n/naka benoemd tot Food & Wine’s 30 beste restaurants ter wereld.

Ondanks n/naka’s kritische bijval, werd de keuken van Chef Nakayama niet altijd met zulke positieve kritieken ontvangen. Het is al moeilijk genoeg om een vrouw te zijn in de door mannen gedomineerde wereld van de topkeuken, maar als vrouwelijke chef-kok in de overwegend mannelijke wereld van de Japanse keuken had ze nog een aantal extra obstakels, waardoor ze voortdurend haar capaciteiten als chef-kok moest bewijzen. Toen ze bij Azami werkte, “kwam er eens een Japanse man binnen die achter de toonbank keek, zich omdraaide en wegging. “Hij dacht: ‘Dit kan geen echt sushi-restaurant zijn, of een goed sushi-restaurant. “Vanwege dergelijke seksistische houdingen heeft Nakayama sindsdien besloten om in gesloten keukens te werken, waar klanten en eters haar niet kunnen zien en dus geen rekening kunnen houden met haar geslacht bij het beoordelen van haar keuken, zegt ze: “Het is beter dat de gasten zich gewoon richten op het eten in plaats van op wie het eten maakt. Met Japans eten is het zo makkelijk om een idee te hebben van hoe je chef eruit moet zien.”