Niels Thorkild Rovsing (1862 tot 1927) was een Deens chirurg. Tot zijn eponiemen behoren het Rovsing-teken voor acute blindedarmontsteking, het Rovsing-syndroom (buikpijn bij een hoefijzernier), de Rovsing-operatie I (voor polycysteuze nieren), en de Rovsing-operatie II (om een vergroeide “hoefijzer”-nier te scheiden). Hij behaalde zijn M.D.-graad in 1885 en zijn Ph.D.-graad in 1889 aan de Universiteit van Kopenhagen. Rovsing praktiseerde chirurgie van 1892 tot 1902 in het Koningin Louise Kinderziekenhuis en het Rode Kruis Ziekenhuis, beide gelegen in Kopenhagen. In 1899 werd hij hoogleraar chirurgie en in 1904 directeur chirurgie in het Koninklijk Frederiks Ziekenhuis. Rovsing kreeg internationale erkenning voor zijn innovatieve urologische chirurgie. Samen met zijn collega, Eilert A. Tscherning, richtte Rovsing in 1908 de Deense Chirurgische Vereniging (Dansk Kirurgisk Selskap) op. Zijn pleidooi voor antisepsis en Listerisme bevorderde zijn bekendheid en illustreerde zijn medisch leiderschap. Zijn roep om een modern ziekenhuis leidde tot de bouw van het universiteitsziekenhuis van Kopenhagen (Rigshospitalet) dat in 1910 werd geopend. Rovsing was erelid van de Edinburgh Medico-Chirurgical Society en de Association of Surgeons of Great Britain and Ireland. Rovsing was in 1920 korte tijd minister van Onderwijs in Denemarken. Hij overleed in 1927 aan hartfalen en larynxkanker.