Het zenuwcelcircuit, dat zich uitstrekt van de huid tot het ruggenmerg, is waarschijnlijk verantwoordelijk voor het aanhoudende jeukgevoel dat mensen met multiple sclerose (MS) en andere aandoeningen kan treffen, zo blijkt uit een studie.
De ontdekking werd gedaan bij muizen en is als zodanig nog preliminair, maar onderzoekers zeggen dat dit werk kan leiden tot specifieke behandelingen voor chronische jeuk.
De studie “Identification of a Spinal Circuit for Mechanical and Persistent Spontaneous Itch” werd gepubliceerd in het tijdschrift Neuron.
Mensen met MS kunnen een reeks veranderde en onaangename gewaarwordingen ervaren – vaak omschreven als een tintelend, jeukend, brandend of pijnlijk gevoel, of een “omgordend” gevoel over het hele lichaam (in de volksmond de “MS-knuffel” genoemd). Deze sensaties staan bekend als dysesthesie. Ze worden veroorzaakt door schade aan zenuwen die de normale overdracht van berichten van en naar de hersenen verstoort.
Chronische jeuk, die zes weken of langer aanhoudt, komt ook voor bij mensen met aandoeningen als eczeem, zenuwbeschadiging door diabetes (diabetische neuropathie) en kanker.
Patiënten kunnen extra gevoelig zijn voor wat mechanische jeuk wordt genoemd – die normaal ontstaat door lichtjes tegen de huid te vegen of te porren – en voor aanhoudende spontane jeuk. (Chemische jeuk, in tegenstelling, is een reactie op dingen zoals een insectenbeet en gekoppeld aan activering van het histaminesysteem.)
De onderliggende neurale circuits zijn niet goed gedefinieerd, en er bestaan geen effectieve behandelingen.
Discussieer het laatste onderzoek in de MS Nieuws Vandaag forums!
Onderzoekers van de Universiteit van Michigan onderzochten in detail de mechanismen achter chronische mechanische jeuk, op zoek naar mogelijke behandelingsmethoden.
Om te bepalen welke zenuwcellen (neuronen) verantwoordelijk zijn voor mechanische jeuk, verwijderden ze individueel negen verschillende groepen spinale neuronen bij muizen.
Eén, excitatoire interneuronen genaamd, had hoge niveaus van een eiwit genaamd Urocortin 3 (Ucn3); deze neuronen stonden centraal bij de overdracht van zowel acute als aanhoudende mechanische jeuk.
“Gedragsanalyse na de ablaties van deze neuronale subsets onthulde dat Ucn3 neuronen de neuronen zijn voor de overdracht van mechanische jeuk,” Mahar Fatima, PhD, een co-auteur van de studie, zei in een universitair persbericht.
Het verwijderen van de andere spinale neuronale groepen had geen “invloed op de overdracht van mechanische jeuk,” voegde Fatima eraan toe.
Volgens het team begint een mechanische jeuk met de activering van gespecialiseerde zintuigcellen die in de huid worden gevonden, de zogenaamde Toll-like receptor 5-positieve laagdrempelige mechanoreceptoren. Deze cellen reageren op een lichte aanraking en geven de boodschap door aan Ucn3 interneuronen in het ruggenmerg.
Onderzoekers vonden ook een derde belangrijke speler, genaamd remmende interneuronen die neuropeptide Y (NPY) tot expressie brengen. Deze zenuwcellen controleren de Ucn3 neuronale activiteit; dat wil zeggen, ze bepalen hoeveel huid “kietelen” nodig is om jeuk te veroorzaken. Met andere woorden, aldus de onderzoekers, deze remmende interneuronen zijn “de poortwachters” van de gevoeligheid voor jeuk. Als ze defect zijn, kan een persoon chronische jeuk ervaren.
Om te bevestigen dat dit neuronale circuit inderdaad verantwoordelijk was voor mechanische jeuk, manipuleerde het team muizen om ofwel Ucn3-neuronen te missen of hun activiteit uit te schakelen.
De muizen die op deze manier werden gewijzigd, reageerden niet meer op een licht gekriebel achter het oor, hoewel ze nog steeds reageerden op een chemische stof die jeuk opwekt. Dit gaf aan dat de chemische en mechanische jeuk pathways gescheiden zijn, en dat Ucn3 neuronen alleen bijdragen in de laatste pathway, zeiden de onderzoekers.
In elk van de verschillende experimenten, werd het vermogen van de muizen om aanraking, pijn of thermische sensatie te voelen niet beïnvloed, waaruit de specifieke rol van deze neuronen bij jeuk blijkt.
Verdere muizenexperimenten suggereerden dat onder chronische jeuk omstandigheden, NYP interneuronen niet goed werken, waardoor Ucn3 neuronen niet stoppen zoals ze zouden moeten, en waardoor ze meer geneigd zijn om overactief te zijn.
Dit, zei het onderzoeksteam, kan verklaren waarom patiënten met chronische jeuk een verhoogde gevoeligheid hebben en een neiging tot aanhoudende spontane jeuk. In overeenstemming met deze hypothese, voorkwam het verwijderen van Ucn3 neuronen bij muizen mechanische jeuk sensibilisatie en persistentie bij de dieren.
“Jeuk is een van de belangrijkste symptomen bij de meeste huidaandoeningen en andere neurologische aandoeningen,” zei Bo Duan, de senior leider van de studie. “Dit is een mechanisme dat we moesten begrijpen om een nieuwe behandeling te ontwikkelen voor patiënten met chronische jeuk.”
- Auteursdetails
Geef een antwoord