“Je wint niet op de dag van de wedstrijd,” zegt Dany Garcia in de openingssequentie van de Instagram tv-serie die haar persoonlijke reis naar het physique-podium chroniqueert. “Het duurt maanden en maanden en maanden van voorbereiding. Je moet eerst in de sportschool winnen.”

Voor Garcia geldt die “win in de sportschool eerst” mentaliteit net zo goed voor haar leven en carrière. Ze is de oprichter, CEO en voorzitster van The Garcia Companies en TGC Management, en tevens medeoprichter, samen met Dwayne Johnson, van Seven Bucks Productions. Bodybuilding fans zullen Seven Bucks misschien herkennen voor de documentaire die het produceerde over het 2018 Olympia Weekend. Samen met het brengen van een filmische grandeur naar dat legendarische evenement, is Seven Bucks ook verantwoordelijk voor NBC’s hit show The Titan Games, om nog maar te zwijgen van tal van andere high-profile film- en tv-projecten, meest recentelijk de actie blockbuster “Hobbs & Shaw.”

Garcia en Johnson hebben onlangs golven gemaakt in de bodybuildingruimte door de oprichting aan te kondigen van een nieuw Olympia / Arnold-stijl fitnessweekend, genaamd Athleticon, dat zal debuteren in Atlanta op 9-11 oktober 2020.

Onder de basis van dit alles, zegt Garcia, is haar training, meestal onder het toeziend oog van haar man, Dave Rienzi van Rienzi Strength and Conditioning in Sunrise, Florida. De IGTV-serie mag dan op een kleinere schaal zijn dan de kaskrakerfilms en tv-hits die ze heeft geproduceerd, maar toen ik onlangs met Garcia sprak, was het duidelijk dat het een zeer persoonlijke arbeid van liefde voor haar was.

Dit is wat deze onstuitbare presteerder drijft in de sportschool, en hoe haar training haar helpt “pretty much kill it” in de rest van haar leven, ook.

Wanneer begon uw interesse in tillen en bodybuilding?

Ik was 13 jaar oud toen ik voor het eerst een uitgave van Muscle & Fitness magazine opensloeg en vrouwelijke bodybuilders zag. Ik had nog nooit zo’n afbeelding gezien, en het raakte me in mijn ziel. In die tijd had ik kort haar, een grote bril en alleen benen met een klein bovenlichaam. Heel, heel mager. Maar ik begon deze ongelooflijke vrouwelijke atleten en hun sport te volgen.

Ik was 13 jaar oud toen ik voor het eerst een uitgave van het tijdschrift Muscle Fitness opensloeg en vrouwelijke bodybuilders zag.

Mijn enige toegang tot iets dat op een fitnessruimte leek, kwam voort uit mijn sportcarrière op de middelbare school, waar ik binnen- en buitenatletiek deed en aan verspringen deed. Ik deed alles wat me in de gewichtenkamer kon krijgen. Ik deed een belachelijk aantal beenverlengingen wanneer ik maar kon. Het ging zelfs door op de universiteit, toen ik in het crew team zat op de universiteit van Miami. Ik was een beest in het trainingscentrum van “The U”, trainde met football- en honkbalspelers en deed alles wat ik kon. Ik deed ook veel roeien in het crew team.

Sindsdien, heeft uw training eb en vloed, of ben je consistent geweest?

Ik ben zeer consistent geweest in het proberen om naar de sportschool te komen. Zelfs de laatste jaren, toen ik niet meedeed aan de wedstrijden, heb ik altijd consequent getraind.

Ik heb gehoord dat u op een gegeven moment begon te trainen “als een wedstrijd bodybuilder.” Was dat gewoon een weerspiegeling van een verlangen om het naar een hoger niveau te tillen?

Achteraf gezien, wachtte ik gewoon tot iemand het tegen me zou zeggen. Ik trainde met mijn man, Dave Rienzi, die op dat moment mijn vriend was. Hij zei, “Weet je, er is een divisie in bodybuilding voor vrouwen. Het heet Physique.” Ik voelde me niet zo aangetrokken tot de grootte van de open vrouwen. Ze waren mijn hele leven mijn motivatie geweest, maar ik zag dat als een verre stap van waar ik was. Hij zei, “Dat moet je proberen.” Ik zei, “Oké.” Letterlijk, dat was het hele gesprek.

We waren eigenlijk op zoek naar een bodybuilding coach speciaal voor Dwayne. We zouden gaan spelen met het fine-tunen van zijn dieet en training. En we waren voorgesteld aan George Farah. Dus George hielp Dwayne, Dave deed mee als amateur, en toen kwam die Physique mogelijkheid en, boem: ik zei “ja,” en het was tijd. Ik wou dat ik eerder in mijn leven had meegedaan. Het was gewoon een kwestie van de juiste mensen op het juiste moment hebben om me te helpen toegang te krijgen en het uit te voeren.

Toen ging je een stap verder en besloot je een Instagram tv-serie te produceren rond je wens om te concurreren. Wat was de drijfveer om dat ook te doen?

Het was om een paar redenen. Meer dan de helft van alle concurrenten zijn nu vrouwen, en ze komen uit alle lagen van de bevolking en hebben verschillende motivaties. Voor mij ging het echt om het vervullen van een droom: mijn droom van bodybuilding en mijn droom om aan wedstrijden mee te doen.

Ik had het gevoel dat ik de sport een gezichtspunt kon geven door mijn eigen persoonlijke ervaring die de sport zou openen voor ogen die er misschien nog niet naar hebben gekeken, en me in staat zou stellen om iets te delen dat absoluut de meest uitdagende ervaring is die ik ooit heb gehad. Ik heb een ongelooflijke groep mensen die zo vriendelijk zijn om mij te volgen en te zien wat mijn reis is. Het stelde me in staat om met hen in contact te komen terwijl ik dit doormaak. En om te laten zien dat dit heel toegankelijk kan zijn.

Tijdens het bekijken van de afleveringen viel het me op hoe ondersteunend Dave was. Hoe is het om je man te hebben die je door zo’n zware training en dieet loodst?

Hij is fenomenaal. Allereerst, ik zie mijn man en ik aanbid hem. Maar hij is echt zo standvastig en zo’n bron van steun voor me. Ik ken Dave nu negen jaar. Ik ben naar de “Universiteit van Dave” geweest. Hij is een meester trainer, dus ik ben in staat om al deze informatie van hem te verzamelen en te leren. En voor deze voorbereiding in het bijzonder, wilde ik het leiden. Ik wilde mijn oefeningen kiezen. Ik wilde mijn dieet doen. Ik wilde het niet anders behandelen dan de rest van de bedrijven die ik leid of de merken die ik beheer. Dat wil zeggen, ik heb de leiding, en dan heb ik ondersteuning om me te helpen uitvoeren. Het resultaat is dat ik een lichaamsbouw heb die ik nog nooit heb gehad. Ik ga iets op het podium presenteren dat me zo ontzettend gelukkig maakt.

Kun je me vertellen over wat krachttraining je hele leven brengt?

Ik denk dat ieder individu zijn eigen ruimte heeft. Maar als ze teruggaan naar die bron, zijn ze verankerd, opnieuw gestimuleerd, geïnspireerd. En voor mij is krachttraining die ultieme ervaring geweest. De mogelijkheid om je lichaam te veranderen. Als het op krachttraining en bodybuilding aankomt, zijn er hoofdstukken en hoofdstukken die nog geschreven moeten worden over hoe je dingen moet doen en hoe je eruit kunt zien. Het tempo en de vorm en de verschillende oefeningen en de hoeken. Dus het is net zoveel tijd als je in de sport doorbrengt om het te verbeteren, het is hoeveel je eruit kunt halen.

En dus, ik geniet daarvan. Ik geniet van de muziek, ik geniet van mijn afspeellijsten, ik geniet van de tijd tussen mezelf en de gewichten en het zeer rustige gesprek dat ik heb met de oefeningen en wat doe ik nu? Hoe voelt het? Ik ga niet echt naar de gewichtenzaal om te slijpen en het dan af te maken en te zeggen, “Yeeaaah!” Omdat ik het buiten de gewichthefkamer ook goed doe. Ik ben gezegend dat ik het op andere vlakken heel goed doe.

Dus als ik ga trainen, is dat een heilig moment voor me. Ik waardeer de lichaamsbouw waarin ik leef, en ik ben op zoek om het te ondersteunen en te verbeteren. En als ik in de spiegel kijk, wat ik nu doe, zeg ik: “Daar ben je, Dany Garcia. Ik heb je al zo lang niet meer gezien.” Dus dat is echt iets heel speciaals voor mij.

Wat zou je zeggen tegen mensen die die IGTV-serie bekijken en zeggen: “Nou dat is geweldig, maar ik zou dat nooit kunnen doen?”

Ten eerste, ik ben nooit zo van: “Oh, je kunt het doen.” Want dat is niet waar de serie over gaat. Mensen komen naar me toe en zeggen, “Ik wil dit doen, ik wil dat doen.” Veel mensen willen eigenlijk niet precies doen wat ik doe. Maar wat ze zeggen is, “Ik wil in die richting gaan. Ik wil dat gesprek hebben. Hoe kan ik in gezondheid gaan, hoe kan ik dit een beetje meer doen?” En ik zeg altijd: “Kijk eens naar je leven nu en voeg gewoon 20-30 minuten beweging toe.”

Kijk eens naar je leven nu en voeg gewoon 20-30 minuten beweging toe.

Dus, het stelt me in staat om open toegang te hebben tot een gesprek en te zeggen: “Dit is hoe het er voor jou uit zou kunnen zien.” Ik ben er namelijk rotsvast van overtuigd dat je weliswaar een fantastische, geweldige geest hebt, maar dat een gezond lichaam die geest nog beter maakt. Ik ben echt over synchroniciteit en gezonde lichamen, gezonde geest en de kracht van wat dat is. Dus daar geniet ik van.

Voor andere mensen die zoiets hebben van: “Dat zou ik nooit kunnen doen,” we doen en we moeten erkennen dat competitief bodybuilding extreem veeleisend is. Het is een van de moeilijkste dingen die je kunt doen. Er is niets anders zoals deze sport. Maar het gaat er niet om dat je een bodybuilder bent; het gaat erom of je je droom volgt, wat dat ook is. En dus heeft de serie vele, vele aanrakingspunten en verschillende gesprekspunten, en dat is echt wat de bedoeling was. Niet alleen een wedstrijd bodybuilder worden. Ik weet dat het een zeer, zeer moeilijke carrière is.

U lijkt me een waardig rolmodel voor jonge vrouwen in het bijzonder. Is dat iets wat je omarmt?

Het is geen onderdeel van hoe ik opzettelijk te werk ga, maar wat ik wel in mijn achterhoofd meedraag is een verantwoordelijkheid om mijn reis en mijn ervaringen te delen. Of het nu met vrouwen of mannen is, jonge mensen of oudere mensen, ik ben altijd erg enthousiast om te zeggen: “Dit is mijn verhaal; pluk eruit wat je wilt.”

Ik hou er niet van om in een positie van mentorschap te worden geplaatst, omdat iedereen uit jou moet halen wat hij nodig heeft. Maar ik hou er wel van te delen en mensen de ervaring te geven. En open en eerlijk te zijn over wat de uitdagingen zijn en de overwinningen en de lens en “dit is wat ik heb geleerd.”

Ik ben benieuwd hoe je de rol zou karakteriseren die je hebt gespeeld in de razendsnelle carrièregroei van Dwayne Johnson.

Dat is een grappige vraag. Ik denk dat je het aan DJ zou moeten vragen. Die vraag wordt altijd beter beantwoord door de mensen die rond de onderneming zijn en met mij werken. Wie weet? Maar ze noemen me wel “de bazin”. Dat zeg ik gewoon.

De documentaire die Seven Bucks Productions maakte over het Olympia-weekend voelt als een echt werk van liefde als je ernaar kijkt. Is dat gewoon dat je andere mensen wilt laten ervaren hoe het is vanuit het perspectief van een concurrent?

Oh, ja, het is een arbeid liefde. We hebben het speciaal gefilmd vanuit de backstage, zodat je kunt zien wat de deelnemers voelen en zien. We hadden zoveel plezier. En het was zo geweldig om alle deelnemers te leren kennen en hen dat moment te geven. Ik ben zeer gepassioneerd om niet alleen in de industrie te zijn en in de industrie te concurreren, maar de industrie open te stellen en te helpen evolueren.