Mind & BodyArticles & More

Mijn vroegste kennismaking met psychedelica kwam door het opgroeien in de buurt van de Haight Ashbury in San Francisco, ver voorbij de gloriedagen van de Summer of Love. De Haight Street van mijn jeugd was een toeristische bestemming voor hippiesque consumentisme, geen tegencultureel centrum, hoewel ik me ervan bewust was dat een drug genaamd lyserginezuurdiethylamide (LSD) veel tie-dye en “de beste muziek van onze tijd” creëerde, volgens degenen die er naar verluidt waren. De Summer of Love van mijn ouders bevatte verhalen over wiet en protest, maar niet over aanraking met LSD, zoals het soms wordt genoemd. Op een gegeven moment stond mijn vader (een onderzoeker op het gebied van emoties) op het punt om de invloed van LSD op emoties te bestuderen – maar toen werd het in 1968 verboden, en dat was dat.

Doorspoelen enkele decennia naar 2016, naar een intieme, informele en vriendelijke potluck bestaande uit pionierende onderzoekers en ondergrondse therapeuten die illegaal honderden cliënten hadden begeleid door psychedelische ondersteunde therapie. Verrassend genoeg was deze bijeenkomst in mijn huiskamer. Een paar weken eerder had ik een inspirerende onderzoekspresentatie over psilocybine therapie bijgewoond in het Osher Center for Integrative Medicine, waar ik een postdoctorale fellow was. Ik leerde dat psychedelica een groep stoffen zijn – waaronder psilocybine, LSD, en DMT – die bekend staan om hun korte, krachtige effecten op het bewustzijn. Anthony Bossis, een onderzoeker van de New York University, deelde de resultaten van een onderzoek met stervende kankerpatiënten. Zijn gegevens, hoewel van een kleine groep, waren indrukwekkend. De patiënten in zijn studie hadden hun kwaliteit van sterven en hun relatieve welzijn enorm verbeterd – en dit overtrof elke andere interventie die geprobeerd was voor deze groep. Zoals Bossis beschreef, waren de deelnemers bevrijd van angst en verdriet, en ze waren in staat om aanwezig te zijn voor dierbaren en de dood met vrede tegemoet te treden.

Ik had niet verwacht dit soort praatjes te zien in de conservatieve zalen van een medische faculteit van de Universiteit van Californië. Mijn afdeling integratieve geneeskunde is agressief rigoureus, met inbegrip van alleen de hoogste-kaliber onderzoeksproeven op mindfulness; ze zijn een stalwart tegen de woo-woo. Mijn eigen onderzoek richtte zich op meditatie en emotie-regulatie interventies om burn-out bij gezondheidswerkers te voorkomen. Bossis’ lezing was zo inspirerend omdat ik het doel van het verminderen van stress deel door me met mededogen te keren naar stress en moeilijkheden. Bossis presenteerde een ander pad.

Na de lezing herkende ik een vriend van de graduate school en ontdekte ik dat hij hielp bij het organiseren van een onderzoek naar het levenseinde aan de Universiteit van Californië, San Francisco, dat psilocybine testte, een psychedelische stof die is afgeleid van een schimmel. Ik bood mijn hulp aan als kwalitatief onderzoeker, maar mijn grootste troef in die planningsfase was een grote woonkamer die gebruikt kon worden voor bijeenkomsten. We hielden deze psychedelisch onderzoek potlucks in mijn eigen huis en dat van anderen, omdat geassocieerd worden met dit onderzoek gevaarlijk is voor je carrière – een arts in onze groep was van zijn afdeling gestuurd omdat hij een studie had voorgesteld. De therapeuten hadden een besloten bijeenkomst nodig om vrijuit te kunnen spreken, omdat zij illegale activiteiten uitvoerden door psychedelica te verstrekken aan hun patiënten buiten het onderzoeksparadigma om. Samen waren we in staat om een strategie uit te stippelen en de bureaucratie van overheid en instituten te overwinnen. (Er was nog een reden waarom de groep alleen op uitnodiging mocht komen: We wilden geen groep aantrekken die meer geïnteresseerd was in het laten vallen van LSD dan in het bestuderen ervan).

Het enthousiasme onder deze onderzoekers en pionierende therapeuten was aanstekelijk. Ik vroeg me af of dit vergelijkbaar was met wat dertig jaar eerder was gevoeld op bijeenkomsten van meditatieleraren en -onderzoekers. Ik heb veel geleerd van de ontmoetingen met veel bekwame onderzoekers en begeleiders, waaronder de co-auteur van dit stuk, Gabrielle Agin-Liebes, die projectleider en kwalitatief onderzoeker was in het onderzoek van de New York University met Bossis. Iedereen deelde een vurig verlangen om het lijden van hun patiënten en cliënten te verlichten door een kans te bieden om te overstijgen en inzicht te krijgen in de oorzaken van dit leed.

Deze gesprekken verruimden de richting van mijn eigen onderzoek. Ik besloot om samen met Gabrielle een onderzoek te starten. Onze missie: het ontwerpen, afnemen en analyseren van kwalitatieve interviews met een groep lange-termijn overlevenden van HIV en AIDS direct na, en drie maanden na, hun deelname aan een studie waarbij psychedelische therapie werd toegepast. We ontdekken uit deze studie (en vele andere) dat psychedelica de kwaliteit van leven drastisch kunnen verbeteren en existentiële nood en depressie kunnen verminderen. We zijn er steeds meer van overtuigd dat we moeten overwegen psychedelica ook op andere gebieden te testen, en te onderzoeken hoe ze kunnen samenwerken met mindfulness praktijken.

Meditatie en psychedelica

Meditatie beschrijft een breed scala aan lichaam en geest praktijken, maar het meeste onderzoek heeft zich gericht op Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR). MBSR is een acht weken durende training met een hoge mate van handigheid, waar deelnemers samenkomen om oefeningen te leren, thema’s van bewustzijn en compassie in het heden te bespreken, en vragen te stellen. Onderzoekers voeren enquêtes, biologische en gedragsmetingen van stress en aandacht, hersenscans en interviews uit voor en na de voltooiing van de MBSR training – die soms maanden later herhaald worden. Volgens veel van deze studies lijkt meditatie geleidelijke en stapsgewijze verschuivingen met zich mee te brengen die een gestage groei in kwaliteiten als veerkracht en compassie bevorderen.

• Meer over psychedelica

  Luister naar auteur Michael Pollan op onze Science of Happiness podcast. Hij deelt zijn ervaringen als proefkonijn voor zijn nieuwe boek, How to Change Your Mind: What the New Science of Psychedelics Teaches Us About Consciousness, Dying, Addiction, Depression, and Transcendence.

Meditatie is volkomen legaal, maar psychedelica zijn dat niet – wat betekent dat we veel minder wetenschappelijke kennis hebben over hun effecten. Er zijn duizenden meditatie studies, maar misschien twee dozijn hedendaagse studies naar psychedelica. Bovendien hebben meditatie studies veel grotere aantallen en soorten deelnemers.

Mindfulness onderzoek begon met een focus op het verminderen van mentale stress voor chronische pijn patiënten in de late jaren 1970. Op dezelfde manier richt het psychedelische onderzoek van vandaag zich op het verlagen van existentiële nood voor terminale patiënten. In beide soorten studies, tot nu toe, de deelnemers beschrijven het ervaren van verhoogde lichaams-gebaseerde zintuiglijke ervaring; verhoogde meta-bewustzijn (bijv. het doorbreken van gewoonte patronen van negatieve herkauwen); emoties zoals vriendelijkheid en mededogen jegens onszelf en anderen; en natuurlijke staten van dankbaarheid, openheid en acceptatie.

Seculaire interventies zoals MBSR en psychedelische ondersteunde therapie putten uit oude praktijken en specifieke culturele contexten. Veel mindfulness vandaag de dag is verstoken van traditionele symbolen zoals buigen en zingen, en het ontbreekt ook aan een boeddhistische leraar. Secularisatie creëert wel een belangrijke toegankelijkheid, maar verschillende mindfulness studies vonden dat, inderdaad, het “leraar effect” het voordeel van de interventie vorm geeft. Er zijn waarschijnlijk honderden mindfulness-leraar-certificeringsprogramma’s, en er wordt gewerkt aan een wereldwijde evaluatie van mindfulness-onderrichtvaardigheden. Iets soortgelijks gebeurt met psychedelica: Het California Institute for Integral Studies, een alternatieve universiteit in San Francisco, is een pionier in het eerste jaar durende psychedelische ondersteunde psychotherapie trainingsprogramma voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg.

Drie manieren waarop psychedelica goed voor ons kunnen zijn

Onze eigen studie onder mensen die leven met HIV en AIDS is de eerste met psychedelica die is goedgekeurd door de Universiteit van Californië, San Francisco. Tot nu toe zijn de resultaten klein en voorlopig, maar de verminderingen in depressie en existentiële nood zijn opmerkelijk. Dit is een “veilige” klinische populatie, wat betekent dat ze al geconfronteerd worden met de ultieme slechte uitkomst: de dood. De moderne geneeskunde kan hun leven verlengen met medicatie, maar het biedt weinig oplossingen voor hun eigen doorleefde ervaring van het hebben van een terminale ziekte.

Voor onze studie hebben we specifieke vragen ontwikkeld om aan de deelnemers te stellen de dag na hun psilocybine behandeling, en drie maanden later. Ons doel is om niet alleen te begrijpen of de ervaring heilzaam was, maar ook het wat, hoe, en waarom van de ervaring. Net als bij andere onderzoeken, zijn bij ons therapeuten betrokken die groepservaringen ondersteunen in de aanloop naar en na de behandeling. Ons doel, zoals bij het meeste psychedelisch onderzoek, is om een specifieke mindset te creëren voor de deelnemers – een doel of intentie waar vaak weken voor de behandeling aan gewerkt wordt. De setting is een kamer die er niet uitziet als een ziekenhuis laboratorium (denk aan geweven, groovy, patroon tapijten, lage lamp verlichting, en een comfortabele bank) en emotie opwekkende muziek afgespeeld via een koptelefoon.

In het werk tot nu toe, zijn we getroffen door hoe de thema’s die we hoorden resoneerden met onderzoek naar meditatie en mindfulness. Hier zijn drie belangrijke inzichten die naar voren komen uit de interacties van deze twee takken van onderzoek.

Emotioneel bewustzijn

Mindfulnessbeoefening en psychedelische ervaringen kunnen iemands emotionele proces op twee manieren positief veranderen: het vergroten van iemands vermogen om in direct contact te zijn met het huidige moment (in plaats van gevangen te zitten in emoties van het verleden of te anticiperen op de toekomst) en het versterken van ervaringen van positieve emoties. Het zijn met gevoelens in het huidige moment omvat het verminderen van onze negatieve gedachten-dwalingen en het brengen van vriendelijkheid en vriendelijkheid naar moeilijke emoties.

Een enkele psilocybine sessie hielp de meeste deelnemers om rigide, negatieve denkpatronen los te laten – met andere woorden, het gaf hen een pauze van het niet aflatende spervuur van zelfkritiek en oordeel, en het verhoogde de openheid voor hun emoties. Voor velen in het onderzoek werkten deze acute ervaringen door in hun dagelijks leven, en hielpen hen aanwezig te zijn en los te komen van hun gewoonlijke neigingen om verstrikt te raken in stressvolle patronen en negativiteit. Bovendien is gebleken dat psychedelica en mindfulness-meditatie de reactiviteit verminderen in hersengebieden die angst verwerken.

Ook melden deelnemers na meditatie dat ze in staat zijn om stressvolle situaties waarop ze gewoonlijk automatisch en onbewust zouden reageren, te benaderen op alternatieve, meer behulpzame manieren. Iemand die bijvoorbeeld ontdekt dat haar vlucht op de luchthaven enkele uren vertraagd is, kan zich realiseren dat de vertraging haar de gelegenheid biedt om een vriend te bellen met wie ze al een tijdje niet heeft gesproken.

Overriding van onze standaardmodus

We hebben allemaal rollen te spelen met andere mensen die ons definiëren. Moeder, vader, zoon, dochter, leraar, student, verpleegster, dokter. Herinneringen, overtuigingen, indrukken en gewaarwordingen stapelen zich op tot een gevoel van wie je bent, waar je bent geweest en wat je hebt gedaan. Dit wordt je persoonlijke verhaal en de achtergrond van de momenten in je leven. Dit is uw identiteit en de bron van uw ego.

Maar identiteit kan ook een valkuil worden. We kunnen terugvallen op onze standaardinstellingen – onze plichten, onze routines – slaapwandelend door onze dagen. We hebben ook de neiging onszelf te ervaren als begrensde en van onze omgeving gescheiden entiteiten. Ons ego kan gaan bestaan alsof het een stad is met een dichte muur eromheen, levend in sterke afscheiding van de rest van het landschap. Deze afscheiding kan nuttig zijn in die zin dat het een gevoel van structuur en organisatie creëert. Het helpt ons te beschermen tegen gevaren en om te gaan met de ontberingen van het leven.

Een te grote afscheiding kan ons leven echter heel klein maken. We kunnen beginnen binnen deze begrensde stad te bestaan als waren we een autocratische leider, die haar en alle omringende steden koste wat kost probeert te beheersen. Het kan ons emotioneel vervreemden van andere mensen. Onderzoekers hebben ontdekt dat deze toestand kan worden geassocieerd met depressie, angst, en verslaving.

Wat gebeurt er als we een ruimte en een tijd creëren waarin we die muren afbreken, onze identiteiten loslaten, en ruimte bieden voor het ontstaan van een nieuw zelfbesef, hoe tijdelijk ook?

Meditatie en psychedelica kunnen ons beide buiten onszelf brengen, en ons helpen ons te verbinden met anderen en onze omgeving. Dit proces van “decentering” verwijst naar het vermogen om gedachten en emoties te herkennen als voorbijgaande mentale verschijnselen. Neurofysiologisch bewijs door Judson Brewer en Robin Carhart-Harris suggereert dat bepaalde vormen van meditatie en psychedelica een netwerk in de hersenen kunnen verstoren dat geactiveerd wordt wanneer we ons bezighouden met zelf-focus (het default mode netwerk), wat herkauwen en geest-dwalen vermindert. In feite trainen en herbalanceren beide soorten ervaringen – meditatie en psychedelica – de activiteit van ons ego, zodat het ons beschermt wanneer dat nodig is en rust in tijden van veiligheid.

Leren om deze overmatige zelf-focus te ontspannen – voor korte periodes, op een bewuste manier – kan ons helpen onze notie van het zelf uit te breiden naar een grotere harmonie met onze omgeving. We kunnen ons gevoel van wie we zijn integreren met de dingen om ons heen. We kunnen nog steeds opereren met een zekere onafhankelijkheid, terwijl we ook bestaan in eenheid met de omringende landschappen. Tenminste, dat is wat onderzoek tot nu toe suggereert – hoewel er nog veel werk te doen is om te begrijpen hoe en waarom dit gebeurt.

Prosociale motivaties, emoties en gedragingen

Compassie, empathie, en altruïsme. Het kunnen motivaties, gevoelens en acties zijn, maar in al hun vormen brengen ze ons samen. Daarom noemen wetenschappers deze sleutels tot welzijn “prosociaal”, in tegenstelling tot asociaal. Toen mensen nog in kleine stammen leefden, moesten we de verantwoordelijkheden van het dagelijks leven delen, zoals het verzamelen van voedsel, de opvoeding van kinderen, de jacht en de bescherming tegen bedreigingen door dieren. Vandaag de dag is een prosociale oriëntatie essentieel voor het overwinnen van enkele van de grootste bedreigingen voor onze planeet, van klimaatverandering tot ongelijkheid.

Er is enorm wetenschappelijk bewijs dat suggereert dat meditatie en op mededogen gebaseerde programma’s prosociale emoties bevorderen, zoals empathie, vriendelijkheid, dankbaarheid en ontzag. Het beoefenen van meditatie verhoogt bijvoorbeeld de hersenactivatie die wordt geassocieerd met mededogen wanneer we beelden van lijden te zien krijgen, en het lijkt ook te leiden tot meer mededogend gedrag.

Zou hetzelfde waar zijn voor psychedelische therapieën? Op dit moment kunnen we alleen maar speculeren. Een kritische review van 77 studies door Henrick Jungaberle en collega’s van de MIND European Foundation for Psychedelic Science suggereert dat psychedelica prosociaal gedrag, empathie, cognitieve flexibiliteit, creativiteit, persoonlijkheidsfactoren zoals openheid, waardeoriëntaties, natuur-gerelateerdheid, spiritualiteit, zelf-transcendentie, en mindfulness-gerelateerde capaciteiten verhogen. In een recent theoretisch artikel suggereert Peter Hendricks, professor aan de Universiteit van Alabama, dat ontzag een belangrijke emotionele ervaring kan zijn tijdens psychedelische behandelingen bij het opwekken van compassie, empathie en algeheel welzijn. Dit komt naar voren in onze eigen studie, waar deelnemers gevoelens van ontzag rapporteren na hun sessie. In één geval beschreef een deelnemer hoe een alledaagse, alledaagse wandeling buiten diepgaand aanvoelde. Anderen meldden gevoelens van diepe verbondenheid met de hele wereld, vaak in tegenstelling tot eerdere gevoelens van isolatie en cynisme.

Het is nog maar een paar jaar geleden dat ik voor het eerst de psychedelische potluck organiseerde, en ik ben getuige geweest van een ommekeer in het niveau van de belangstelling voor het therapeutisch gebruik van psychedelica. Vorig jaar gaf de invloedrijke journalist Michael Pollan het startschot voor een ronde van publieke discussie en controverse door de publicatie How to Change Your Mind: What the New Science of Psychedelics Teaches Us About Consciousness, Dying, Addiction, Depression, and Transcendence. Zijn boek raakt veel van de thema’s die in ons onderzoek naar voren komen:

Habits zijn ontegenzeggelijk nuttige hulpmiddelen, die ons bevrijden van de noodzaak om elke keer dat we met een nieuwe taak of situatie worden geconfronteerd, een complexe mentale operatie uit te voeren. Maar ze bevrijden ons ook van de noodzaak om wakker te blijven voor de wereld: om aanwezig te zijn, te voelen, te denken, en dan weloverwogen te handelen. (Dat wil zeggen, vanuit vrijheid in plaats van dwang.) Als u eraan herinnerd moet worden hoezeer mentale gewoonte ons verblindt voor ervaring, maak dan eens een reis naar een onbekend land. Plotseling word je wakker! En de algoritmes van het dagelijks leven beginnen weer van voren af aan, alsof je helemaal opnieuw begint. Daarom zijn de verschillende reismetaforen voor de psychedelische ervaring zo treffend.

Dankzij Pollan zien we steeds meer belangstelling van journalisten, therapeuten, instellingen, ondernemers en anderen. Het is moeilijk te zeggen waar dit allemaal toe zal leiden. We weten nog niet zoveel als we moeten weten over psychedelische therapieën. Terwijl het publiek vragen stelt en discussieert over legalisatie, zullen we wetenschappelijke instrumenten blijven gebruiken om de impact van psychedelica op ons welzijn te begrijpen.