Insomnia, chronisch: Slapeloosheid die de meeste nachten voorkomt en een maand of langer duurt.

De behandeling van chronische slapeloosheid bestaat uit:

  • In de eerste plaats, de diagnose en behandeling van onderliggende medische of psychologische problemen.
  • Het identificeren van gedragingen die de slapeloosheid kunnen verergeren en het stoppen (of verminderen) daarvan.
  • Een mogelijke proef met slaappillen, hoewel het langdurig gebruik van slaappillen voor chronische slapeloosheid controversieel is. Een patiënt die een slaappil neemt, moet onder toezicht van een arts staan om de effectiviteit nauwkeurig te evalueren en bijwerkingen te minimaliseren. In het algemeen worden deze medicijnen voorgeschreven in de laagste dosis en voor de kortste duur die nodig is om de slaapgerelateerde symptomen te verlichten. Voor sommige van deze geneesmiddelen moet de dosis geleidelijk worden verlaagd naarmate het geneesmiddel wordt gestaakt, omdat het bij abrupt stoppen opnieuw slapeloosheid kan veroorzaken gedurende een nacht of twee.
  • Een proef met gedragstechnieken om de slaap te verbeteren, zoals ontspanningstherapie, slaaprestrictietherapie en reconditionering.

Er zijn specifieke en effectieve technieken die angst en bodytension kunnen verminderen of elimineren. Als gevolg daarvan kan de geest van de persoon ophouden met “racen”, kunnen de spieren zich ontspannen en kan er een rustgevende slaap ontstaan. Het vergt gewoonlijk veel oefening om de technieken te leren en effectieve ontspanning te bereiken.

Sommige mensen die aan slapeloosheid lijden, brengen te veel tijd in bed door zonder succes te proberen te slapen. Zij kunnen baat hebben bij een slaapbeperkingsprogramma dat aanvankelijk slechts een paar uur slaap gedurende de nacht toestaat. Geleidelijk wordt de tijd opgevoerd tot een meer normale nachtrust wordt bereikt.

Een andere behandeling die sommige mensen met slapeloosheid kan helpen, is hen opnieuw te conditioneren om het bed en de bedtijd met slaap te associëren. Voor de meeste mensen betekent dit dat ze hun bed niet mogen gebruiken voor andere activiteiten dan slapen en seks. Als onderdeel van het conditioneringsproces wordt de persoon gewoonlijk geadviseerd alleen naar bed te gaan als hij slaperig is. Als hij niet in slaap kan vallen, moet hij opstaan, opblijven tot hij slaperig is en dan weer naar bed gaan. Tijdens dit proces moet de persoon dutjes vermijden en elke dag op dezelfde tijd opstaan en naar bed gaan. Uiteindelijk zal het lichaam van de persoon worden geconditioneerd om het bed en bedtijd te associëren met slaap.

VOLG SCROLLING OF KLIK HIER VOOR VERWANTE SLIDESHOW

VRAAG

Wat is slapeloosheid? Zie antwoord