Acamprosate is een vermeend anticraving drug gebruikt om abstinentie te handhaven bij alcohol-afhankelijke patiënten. Het werkingsmechanisme is onzeker, maar er wordt verondersteld dat de drug interageert met neuronale NMDA-receptoren en calciumkanalen, en deze proteïnen zijn betrokken bij de inductie van alcoholafhankelijkheid. In deze experimenten werden de effecten van acamprosaat bestudeerd op de binding van het NMDA receptor ligand dizocilpine aan rat hersenmembranen onder nonequilibrium condities; 10 microM glutamaat en 1 microM glycine waren aanwezig in de bindingsassays om de receptor gedeeltelijk te activeren. Bij klinisch relevante concentraties (in het micromolaire bereik) versterkte acamprosaat de binding van dizocilpine aan corticale membranen van controledieren aanzienlijk (wat suggereert dat acamprosaat de snelheid van associatie van het radioligand kan verhogen), terwijl bij hogere concentraties de binding werd geremd. Dit effect is consistent met een partieel agonistisch effect van acamprosaat op het NMDA-receptoreiwit. Wanneer ratten echter afhankelijk werden gemaakt van ethanol (blootstelling aan de drug gedurende 10 dagen door inhalatie) en corticale membranen van deze dieren werden geprepareerd, veroorzaakte acamprosaat in vitro niet langer een verhoging van de dizocilpine binding. Vergelijkbare resultaten werden verkregen wanneer membranen werden gebruikt van ratten die 400 mg/kg/dag acamprosaat in hun drinkwater hadden gekregen met of zonder gelijktijdige inhalatie van ethanol gedurende 10 dagen. In hersenmembranen van al deze behandelingsgroepen veroorzaakte acamprosaat in vitro dus alleen remming van de binding met dizocilpine. De resultaten suggereren dat acamprosaat excitatoire of inhibitoire effecten kan hebben op NMDA-receptoren, afhankelijk van de experimentele omstandigheden. De effecten van de drug op dit systeem lijken te worden verschoven in de richting van remming bij alcoholverslaving, en deze bevinding kan van belang zijn voor het klinische mechanisme.