Going “hoger, sneller en verder,” “Captain Marvel” vliegt dit weekend de bioscopen in, de 21e film uitgebracht door de Marvel Cinematic Universal (MCU) franchise in iets minder dan 11 jaar. De film vertelt het verhaal van de eerste vrouwelijke superheld van de MCU (Wonder Woman uit 2017 is eigendom van concurrent DC Comics) en probeert een aura van historische bagage te projecteren, met een releasedatum die samenvalt met Internationale Vrouwendag. Wie de visie van “Black Panther” verwacht, zal echter teleurgesteld zijn. Genietbaar, leuk en over het algemeen empowerend, “Captain Marvel” is een solide stripboekfilm – maar het breekt niet veel filmische grond.

In het pantheon van Marvel-films, “Captain Marvel” landt ergens onder “Iron Man”, maar ver boven “Doctor Strange,” de oninteressante “Ant-Man” en de cheesy maar zelf-belangrijke originele “Thor.” Het is onnozel, het zit boordevol actie en hoewel het draait om een krachtige vrouw, lijkt het er niet op dat het een feministisch statement wil maken. Er was eens een badass vrouw die op aarde viel, en het toen redde.

Leuk, leuk en over het algemeen empowerment, “Captain Marvel” is een solide comic book film – maar het breekt niet veel filmische grond.

Om eerlijk te zijn, “Captain Marvel” heeft al een duidelijk pad dankzij de baanbrekende “Wonder Woman.” Maar terwijl onvermijdelijk de films zullen worden vergeleken met elkaar, ze echt niet zou moeten zijn. “Wonder Woman” had iets te bewijzen; het voelde dat het beter moest zijn dan elke andere DC Comics film om serieus genomen te worden. “Captain Marvel hoeft dat niet meer te doen. Immers, “Wonder Woman” was al een kwart eeuw oud toen Captain Marvel voor het eerst werd geïntroduceerd in 1967 – als een mannelijk personage, waarvan uiteindelijk werd onthuld dat het een buitenaards wezen was, een Kree, genaamd Mar-Vell.

SIGN UP FOR THE THINK WEEKLY NEWSLETTER HERE

De nieuwe “Captain Marvel” -film herziet dit ongemakkelijke stukje geschiedenis als onderdeel van de introductie van het personage. De vrouwelijke, Carol Danvers-versie van de strip – eerst “Ms. Marvel” genoemd – werd pas eind jaren zeventig geïntroduceerd, als een vriendin van de inmiddels overleden Captain Marvel. De naam “Captain” werd pas in 2012 officieel aan haar gegeven, nadat de MCU bij Disney een feit was en het bedrijf waarschijnlijk op zoek was naar een vrouwelijke held die haar eigen speelfilm kon dragen. In de nieuwe film is Marv-Vell nog steeds een Kree-personage dat sterft en Danvers helpt nieuwe krachten te krijgen. Maar in deze hervertelling wordt Marv-Vell gespeeld door Annette Bening, en is ze meer een baas/mentorfiguur.

Maar terwijl “Captain Marvel” niet bepaald glazen plafonds verbrijzelt, minimaliseert het evenmin de vrouwelijke ervaring. Danvers (Brie Larson), nu omgedoopt tot “Vers”, is lid van een elite-eenheid genaamd Starforce die vecht om de Kree-thuiswereld te beschermen tegen de Skrulls, een gevaarlijk en gedaanteveranderend rivaliserend ras. Ze heeft geen herinneringen aan haar leven op aarde, totdat een missie onder haar commandant Yon-Rogg (Jude Law) misloopt. Vers wordt ontvoerd door een Skrull genaamd Talos (Ben Mendelsohn); in een poging om aan zijn klauwen te ontsnappen stort Vers terug naar de Aarde. Vanaf daar wordt het een verhaal van Vers die probeert het mysterie van haar vorige leven te ontrafelen, en hoe ze haar mysterieuze krachten heeft gekregen, geholpen door een jonge S.H.I.E.L.D. agent genaamd Nicholas Fury (een afleidend verouderde Samuel L. Jackson) en een vreemd intelligente kat genaamd Goose.

Oscar-winnares Larson geeft richting aan de film, en brengt de juiste soort energie in de rol van een held die worstelt om haar heldhaftige oorsprong te herinneren voordat het te laat is. Haar chemie met Jackson is geweldig; ze vormen een fantastisch buddy-komedie team. Het is ook verfrissend dat er voor het eerst in 21 films geen heteroseksueel liefdesverhaal is. Danvers’ meest emotioneel intense relatie is met een vrouw, collega Air Force piloot en beste vriendin Maria Rambeau (Lashana Lynch), met wie ze trainde voordat ze haar geheugen verloor. Maria had gedacht dat haar vriendin dood was, maar wanneer Vers komt aanwandelen met een ongelooflijk verhaal en onvolledige herinneringen, is hun relatie wat onze held helpt zichzelf terug te vinden.

Oscar-winnares Larson verankert de film, brengt de juiste soort energie in de rol van een held die worstelt om haar heldhaftige oorsprong te herinneren voordat het te laat is.

De echte ster van de film is misschien wel Goose de kat, hoewel, gespeeld door vier katachtigen samen met een aantal strategische fotorealistische CGI. Goose steelt elke scène waarin hij zit en is het geheime wapen van de marketingafdeling, gebruikt om de film te verkopen aan elk kattenvrouwtje in Amerika. Hij is alleen al de toegangsprijs waard.

Ultimately, “Captain Marvel’s” duidelijkste identiteit is als een prequel. Het bevat zeker zo veel mogelijk prequel clichés. Nick Fury in de hedendaagse films draagt bijvoorbeeld een ooglapje. Daarom brengt hij een groot deel van de Captain Marvel-film door met verwondingen aan zijn ogen. Ook de grote wending in de film zal fans verrassen die niet veel aandacht hebben besteed aan de details van de Marvel-films en tv-series die eraan voorafgingen. Maar iedereen die het wel heeft bijgehouden, zal slechts zijn schouders ophalen wanneer het gordijn wordt teruggetrokken.

Als er iets is, moet “Captain Marvel” worden vergeleken met “Guardians of the Galaxy”, vooral in termen van de soundtrack. Beide films leunen zwaar op nostalgische muzikale momenten tijdens belangrijke sequenties. Hoewel een beetje cheesy is dit apparaat effectief, en meer dan een paar vrouwelijke GenXers zullen genieten van “Captain Marvel” het neerhalen van slechteriken op No Doubt’s onuitwisbare 1995 hit “I’m Just A Girl.”

Sommigen zouden kunnen klagen dat een scène als dat te op de neus is, maar “Captain Marvel” geeft er niet om wat je denkt. Tegen het einde van de film is de diepe openbaring van het personage dat ze zich aan niemand hoeft te bewijzen, noch hoeft ze zich voor iets te verontschuldigen. Ze is wat ze is, en iedereen kan maar beter uit de weg gaan. “Captain Marvel’ is ook wat het is – een relatief goede superhelden blockbuster – en het probeert niet meer te zijn dan dat. Immers, waarom zouden vrouwelijke superhelden zich verontschuldigen voor het acteren van net zo heerlijk cheesy als de jongens al tientallen jaren doen?